Völkerwanderung
From Wikipedia, the free encyclopedia
Völkerwanderung schtoht für a Wanderbewegung, wo a große Zahl vo Menscha us oana Volksgruppa oder a ganze Volksgruppe in a andres Gebiet umsiedlan, normalerwiis, will sich eana Lebensbedingunga verschlechtert hond: Verändrunga im Klima, wo zu Dürrena oder Überschwemmunda füerend, politische Ereigniss, Seuchena oder Überbevölkarung künnen sölle Wanderbewegunga uslösa. Kond mehrere vo dena Ursacha zäm, kas dazua ku, dass große Menschagruppa abwandre. Scho 1885 hot E. G. Ravenstein die siebe Gsetz vo individueller Wanderung (The Laws of Migration) formuliert.
Der Begriff Völkerwanderung bezieht sich hüt meischtens uf die Wanderbewegunga vo da germanischa Völker zwüscha m 2. und m 6. Johrhundert. Im engera Sinn umfaßt’s dia Zit zwüscha 375 (wo d Hunnen in Oschtmitteleuropa igfalla sin) und 568 (wo d Langobarden noch Norditalien ku sin) bezeichnet. S’Ende vo da Völkerwandrung isch glichzittig s’End vo der Spätantike bzw. vo da römische Kaiserzit gsi, und der Afang vom europäischa Früemittelalter.