Партрэт Дарыяна Грэя
From Wikipedia, the free encyclopedia
Партрэт Дарыяна Грэя — раман Оскара Ўайлда, апублікаваны ў 1890 годзе. У гэтым рамане аўтар зьвярнуўся да праблемы суаднесенасьці мастацтва і рэчаіснасьці, мастацтва і маралі. Задума была падказана яму сустрэчай у майстэрні знаёмага мастака, якому пазіраваў для партрэта дзіўнай прыгажосьці малады чалавек. Прататыпам Дарыяна Грэя быў паэт Джон Грэй, сябра Ўайлда, але сучасныя камэнтатары не падтрымліваюць гэтай вэрсіі.
Партрэт Дарыяна Грэя | |
The Picture of Dorian Gray | |
Вокладка першага выданьня | |
Жанр: | Гатычны раман |
---|---|
Аўтар: | Оскар Ўайлд |
Мова арыгіналу: | ангельская |
Публікацыя: | 1890 |
Асобнае выданьне: | 1891 |
Выдавецтва: | Ward, Lock, and Company |
Вікікрыніцы зьмяшчаюць поўны тэкст гэтага твору |
«Партрэт Дарыяна Грэя» друкаваўся першапачаткова ў 1890 годзе ў часопісе «Lippincott’s Monthly Magazine» (бел. Часопіс Ліпінкотс), які здолеў у тую пару прыцягнуць цэлы шэраг выбітных аўтараў — Стывэнсана, Уайлда, а за імі — Кіплінга, Конан Дойля, Гэрбэрта Ўэлза. Пурытанская прэса сустрэла раман у багнеты, знаходзячы яго «амаральным». Ўайлд абараняўся, і калі адзін з рэцэнзэнтаў папракнуў яго ў тым, што ён усяго толькі карыстаецца «небясьпечным» матэрыялам, падобна таму як гэта робіць у «Крэйцаравай санаце» Талстой, Ўайлд адказаў, што падобнае параўнаньне толькі лісьлівіць яму.
Але спрачаліся з Ўайлдам не адны ханжы й невукі. У аповесьці крытычна адзначалі эстэцкае любаваньне «штучкамі», якое выяўляецца да таго ж вельмі просталінейна; аднастайнасьць фарбаў і прадметаў, абавязкова яркіх, дарагіх; нагрувашчваньне імёнаў, нязьменна арыстакратычных, гучных; празьмерную стракатасьць склада.
Разнастайная «эрудыцыя», якой шэраг старонак аповесьці перагружаны, носіць характар дэкаратыўна-вонкавы. Ўайлд і не чакаў ад чытачоў, каб яны дэталёва разьбіраліся ва ўсіх дадзеных ім зьвестках. Хутчэй ён жадаў асьляпіць іх, напрыклад, тым фэервэркам з цытат, гістарычных фактаў і дарагіх камянёў, якіх ён уладкоўвае ў частцы адзінаццатай. Пры гэтым раман шэксьпіраўскага сучасьніка Томаса Лоджа «Маргарыта Амэрыкі» цытуецца амаль даслоўна, а вытрымку з хронікаў Эдварда Хола прыводзіць ужо зусім вольна, што, зрэшты, дазваляў сабе Шэксьпір, які чэрпаў матэрыял з тых жа хронікаў; гэтак жа паступае Уайлд і зь іншымі крыніцамі.