Арфа
струнны музычны інструмэнт / From Wikipedia, the free encyclopedia
А́рфа — шчыпковы струнны музычны інструмэнт.
Ён мае форму трыкутніка, які складаецца: па-першае, з рэзананснага корпуса-скрыні даўжынёю прыблізна ў 1 мэтр, які пашыраецца дадолу; ранейшая яго форма была чатырохкутная, цяперашняя жа — закругленая з аднаго боку; ён забяспечаны плоскаю дэкаю, зробленай звычайна з кляновага дрэва, у сярэдзіну якой па даўжыні корпуса прымацоўваецца вузкая і тонкая рэйка зь цвёрдага дрэва, у якой прабіваюцца адтуліны для пранізваньня жыльных струн; па-другое, зь верхняй часткі (у выглядзе вялікіх памераў грыфа), змеявыяўна выгнутай, прымацаванай да вяршыні корпуса, утваральнай зь ім востры кут; да гэтай часткі прымацаваны зьедлівыя для ўмацаваньня струн і іх наладжваньня; па-трэцяе, з пярэдняга бруса, які мае форму калоны, прызначэньне якога — аказваць супраціў сіле, выраблянай струнамі, нацягнутымі паміж грыфам і рэзанансным корпусам.
Бо арфа ўжо і ў ранейшы час мела значны гукавы абьём (пяць актаў), а памяшканьне для струн поўнай храматычнай гамы нядосыць, то ў арфе нацягнутыя струны толькі для здабывання гукаў дзіатанічнай гамы. На арфе без педалі можна згуляць толькі адну гаму. Для храматычных падвышэньняў у ранейшыя часы струны павінны былі быць укарочваемыя прыжыманьнем пальцаў у грыфа; пазней гэта прыжыманьне сталі вырабляць з дапамогай гаплікаў, прыводных у рух рукою. Такія арфы апыняліся вельмі няёмкімі для выканаўцаў; недахопы гэтыя былі ў значнай ступені ўхіленыя механізмам у педалях, вынайдзеным Якабам Хохбрукерам у 1720 г. Гэты майстар прымайстраваў да арфы сем педаляў, дзейнічалых на праваднікі, якія праз пустую прастору бруса праходзілі да грыфа і там прыводзілі гаплікі ў такое становішча, што яны, дужа прылягаючы да струн, выраблялі ва ўсім абьёме прылады храматычныя падвышэньні.