Адмаўленне генацыду армян
From Wikipedia, the free encyclopedia
Адмаўле́нне генацы́ду армя́н — сцвярджэнні, што масавае знішчэнне армянскага насельніцтва ў Асманскай імперыі ў 1915 годзе не было генацыдам, а таксама дзеянні ў падтрымку такіх сцвярджэнняў.
Асноўныя аргументы рэвізіяністаў, супрацьстаялых дамінантным у акадэмічнай супольнасці паглядам на генацыд армян, зводзяцца да заніжэння колькасці армянскіх ахвяр, адмаўленню мэтанакіраванай палітыкі па знішчэнні армян, перабольшанню ўдзелу саміх армян у антыасманскіх акцыях і забойствах мусульман. Радыкальныя адмаўляльнікі зусім не прызнаюць існаванне значнай армянскай абшчыны на гістарычнай тэрыторыі Турцыі.
Адмаўленне генацыду армян адрозніваецца ад іншых формаў аспрэчання генацыду, што ажыццяўляецца прыватнымі асобамі ці арганізацыямі, тым, што афіцыйна падтрымліваецца Турэцкай і Азербайджанскай рэспублікамі, таксама афіцыйнай гістарыяграфіяй гэтых краін. Гэта надае яму больш рэспектабельны выгляд у акадэмічных колах і робіць яго палітычна матываваным[Кам 1]. Турэцкая Рэспубліка прызнае шматлікія армянскія ахвяры, аднак усебакова падтрымлівае адмаўленне генацыду армян, прыкладам, фундуе ўніверсітэты, што забяспечваюць падтрымку турэцкай пазіцыі.
Некаторыя даследчыкі паказваюць, што, прызнаючы шматлікія армянскія ахвяры, шэраг краін, у прыватнасці, Вялікабрытанія, ЗША і Ізраіль, не выкарыстоўваць тэрмін «генацыд», выходзячы з палітычнай мэтазгоднасці.
У Францыі і Швейцарыі былі прыняты законы пра адказнасць за адмаўленне генацыду армян, французскі закон быў скасаваны, як не адпаведны прынцыпу свабоды слова.