Грот (архітэктура)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Грот (фр.: grotte ад італ.: grotta) — тып паркавага збудавання (часам у выглядзе павільёна), муроўка і апрацоўка якога (ракавінкі, туф, камень) імітуюць натуральную пячору. Пашыраны ў еўрапейскім садова-паркавым мастацтве XVI—XVIII стст., на Беларусі — з XVIII ст.
У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Грот (значэнні).