Σουλιώτες
αλβανόφωνοι Χριστιανοί από το Σούλι / From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι Σουλιώτες ήταν κοινότητα Ορθόδοξων Χριστιανικών γενών, που κατοικούσε στην ιστορική περιοχή του Σουλίου στην Ήπειρο, κατά την Τουρκοκρατία.
Σουλιώτες πολεμιστές σε υδατογραφία με τίτλο Αλβανικά παλικάρια καταδιώκουν τον εχθρό (Τσαρλς Ρόμπερτ Κόκρελ, 1813-1814).[1][2][3][4] | |
Περιοχές με σημαντικούς πληθυσμούς | |
---|---|
Σούλι | περ. 4.500 άτομα (το 1803)[5] |
«τετραχώρι» | 612 οικογένειες / περ. 3.250 άτομα[5] |
«επταχώρι» | έως 1.250 άτομα [5] |
Γλώσσες | |
Αλβανικά Ελληνικά (από το 18ο αιώνα)[6] | |
Θρησκεία | |
Χριστιανοί Ορθόδοξοι |
Καθιέρωσαν μία αυτόνομη συνομοσπονδία με μεγάλο αριθμό χωριών, σε ένα ενιαίο σύνολο απομακρυσμένων και δύσβατων περιοχών της Ηπείρου. Στις αρχές του 19ου αιώνα υπολογίζεται ότι ανέρχονταν σε περίπου 4.500 άτομα[5], ενώ είχαν υπό την κυριαρχία τους 60 χωριά, με συνολικό πληθυσμό περίπου 7.000 κατοίκους.[7] Πέρα από τα αλβανικά, γνώριζαν από το 18ο αιώνα να χρησιμοποιούν και τα ελληνικά,[6][8] τα δε γραπτά τους ήταν όλα στα ελληνικά, όπως συνέβαινε με τους αλβανόφωνους της περιοχής.[9] Στην ιστοριογραφία του 19ου και του 20ου αιώνα έχουν περιγραφεί ως αλβανικός,[10] ελληνικός,[11] ή μεικτός ελληνοαλβανικός[12] πληθυσμός.
Είναι ιδιαίτερα γνωστοί για την ένοπλη αντίσταση τους απέναντι στον Αλή Πασά των Ιωαννίνων, ο οποίος μετά από τρεις σκληρούς πολέμους κατάφερε να τους εκδιώξει από το Σούλι το 1803, οπότε και κατέφυγαν κυρίως στα Επτάνησα. Συμμετείχαν στην Ελληνική Επανάσταση του 1821, με σπουδαίους ηγέτες όπως ο Μάρκος Μπότσαρης και ο Κίτσος Τζαβέλλας.