Άλμα επί κοντώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το άλμα επί κοντώ είναι ένα κλασικό αγώνισμα στίβου των Ολυμπιάδων. Πρόκειται για ένα από τα 12 αγωνίσματα του στίβου που βρίσκονται συνεχώς στο πρόγραμμα των αγώνων από την Α΄ Ολυμπιάδα του 1896 της Αθήνας.
Ως το 1968 οι αθλητές των ΗΠΑ ήταν απόλυτοι κυρίαρχοι του αθλήματος. Στη συνέχεια κυριάρχησαν αθλητές από την Ευρώπη. Μόλις το 2000 στο Σίδνεϊ κατάφερε να ξαναπάρει το χρυσό Αμερικανός. Η Ελλάδα έχει δύο χάλκινα μετάλλια στο αγώνισμα. Τα κατέκτησαν ο Άγγελος Δαμάσκος το 1896 στην Αθήνα και ο Γεώργιος Ρουμπάνης το 1956 στην Ολυμπιάδα της Μελβούρνης.[1] Το 1968 στο Μεξικό ο Χρήστος Παπανικολάου ήταν τέταρτος, ενώ στους τελικούς τους αγωνίσματος στο Ελσίνκι το 1952 συμμετείχε ο Ρήγας Ευσταθιάδης.
Το αντίστοιχο γυναικείο αγώνισμα μπήκε στο ολυμπιακό πρόγραμμα το 2000, στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ.[2]