Αμβέρσα
πόλη και δήμος του Βελγίου From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Αμβέρσα (φλαμανδικά: Antwerpen, προφέρεται: [ˈɑntʋɛrpə(n)] (
ακούστε), γαλλικά: Anvers, προφέρεται: [ɑ̃vɛʁs] ( ακούστε)) ή Αντβέρπη, είναι πόλη και δήμος του Βελγίου, καθώς και πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας στη Φλάνδρα. Την 1η Ιανουαρίου 2024 η Αμβέρσα είχε πληθυσμό 542.417 κατοίκων[8]. Με βάση αυτόν τον πληθυσμό είναι η πολυπληθέστερη πόλη της Φλάνδρας. Η μητροπολιτική περιοχή της αριθμεί περίπου 1.200.000 ανθρώπους.[9][10]
| Αμβέρσα | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| |||
| Παρωνύμιο: Koekenstad, 't Stad, Scheldestad, Sinjorenstad και Diamantstad | |||
| Ύμνος: Ântwârpe[1] | |||
  Αμβέρσα | |||
 | |||
| Χώρα | Βέλγιο[2] | ||
| Διοικητική υπαγωγή | διαμέρισμα της Αμβέρσας | ||
| Διοίκηση | |||
| • Δήμαρχος της Αμβέρσας | Bart De Wever (από 2013)[3] | ||
| • Μέλος του/της | Vlaamse Erfgoedbibliotheken | ||
| Έκταση | 204,32 km²[4] | ||
| Υψόμετρο | 7 μέτρα[5] | ||
| Πληθυσμός | 529.247 (1 Ιανουαρίου 2020)[6] | ||
| Ταχ. κωδ. | 2000[7], 2018[7], 2020, 2030, 2040, 2050, 2060[7], 2100[7], 2140, 2170, 2180, 2600, 2610 και 2660 | ||
| Τηλ. κωδ. | 03 | ||
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 | ||
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | ||
 Σχετικά πολυμέσα | |||
.svg)
.svg)
Η πόλη είναι χτισμένη στις όχθες του ποταμού Σχέλντε και συνδέεται με τη Βόρεια θάλασσα μέσω των εκβολών του δυτικού Σχέλντε (Βεστερσχέλντε, Westerschelde). Το λιμάνι της Αμβέρσας είναι ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο κατατασσόμενο ανάμεσα στα 20 πρώτα παγκοσμίως και 3ο στην Ευρώπη.[11]
Η Αμβέρσα ήταν σημαντική πόλη των Κάτω Χωρών τόσο οικονομικά όσο και πολιτιστικά, ιδιαίτερα πριν την ισπανική λεηλασία της του 1576 κατά την Ολλανδική Επανάσταση. Οι κάτοικοι της πόλης αποκαλούνται περιπαικτικά Sinjoren, προσωνύμιο προερχόμενο από την ισπανική λέξη señor (κύριος, άρχοντας) αναφερόμενη στους Ισπανούς ευγενείς που ηγεμόνευαν την πόλη κατά τον 17ο αιώνα.[12]
Προέλευση του ονόματος
Σύμφωνα με τη λαογραφία, που αποτυπώνεται σε άγαλμα μπροστά από το Δημαρχείο, η πόλη πήρε το όνομά της από ένα μύθο για κάποιον γίγαντα με το όνομα Αντιγκόν ο οποίος ζούσε κοντά στον ποταμό Σχέλντε. Ζητούσε δικαιώματα διέλευσης από τους βαρκάρηδες του ποταμού και, σε όποιον αρνούνταν, έκοβε το χέρι και το πετούσε στον ποταμό.[13] Τελικά, ο γίγαντας φονεύθηκε από έναν νεαρό ήρωα, τον Σίλβιο Μπράμπο, ο οποίος έκοψε το χέρι του ίδιου του γίγαντα και το πέταξε στον ποταμό. Από το γεγονός αυτό προέρχεται και το όνομα της πόλης (Antwerpen), από τις ολλανδικές λέξεις hand werpen, που σημαίνουν "χέρι" και "πετώ".[14]
Μια άλλη θεωρία προτείνει ότι το όνομα προέρχεται από τη Γαλλο-ρωμαϊκή περίοδο και προέρχεται από τη σύνθετη λατινική λέξη antverpia, που συνίσταται από τις λέξεις Ante (πριν, προ) και Verpia (απόθεση ιζημάτων), που κατεδεικνύει ότι η ξηρά στην οποία βρίσκεται η πόλη σχηματίστηκε από ποτάμιες αποθέσεις στο εσωτερικό μιας καμπύλης του ποταμού. Ας σημειωθεί ότι η κοίτη του Σχέλντε κατά την περίοδο 600 - 750 είχε διαφορετική θέση ως προς τη σημερινή. Αυτή μπορεί χονδρικά να συνέπιπτε με την περιφερειακή της πόλης οδό ("δαχτυλίδι" της Αμβέρσας) στο νότιο τμήμα της, τοποθετώντας έτσι την πόλη σε μια πρώην καμπύλη του ποταμού.[15] Εν τούτοις, πολλοί ιστορικοί έχουν την άποψη ότι είναι ελάχιστα πιθανόν να υπήρχε μια μεγάλη εγκατάσταση ανθρώπων εκείνη την εποχή στην περιοχή, που θα μπορούσε να ονομαστεί Antverpia, αλλά μάλλον κάτι σαν "προφυλακή" μαζί με κάποιο πέρασμα του ποταμού.
Ο Τζων Λόθροπ Μότλεϋ (John Lothrop Motley), εν τούτοις, αντιτείνει, όπως κάνουν και πολλοί Ολλανδοί ετυμολόγοι και ιστορικοί, ότι το όνομα της πόλης προέρχεται από την έκφραση an 't werf (πάνω στην αποβάθρα).[16] Πιθανή επίσης κρίνεται και η προέλευση από την έκφραση aan 't werp (στη λασπώδη απόθεση), που είναι ανθρώπινη κατασκευή αναχώματος, το οποίο δεν διαβρέχεται κατά την άνοδο της παλίρροιας κι έτσι είναι δυνατή η κατασκευή οικοδομημάτων πάνω σε αυτό.
Πριν το 1500
Η Αμβέρσα κατά ισχυρισμούς έλκει την προέλευσή της σε ένα γαλλορωμαϊκό vicus. Οι ανασκαφές που έλαβαν χώρα στο παλαιότερο τμήμα της πόλης κοντά στον Σχέλντε κατά την περίοδο 1952 - 1961 αποκάλυψαν θραύσματα πήλινων αγγείων και γυάλινων σκευών από τα μέσα του 2ου αιώνα έως το τέλος του 3ου αιώνα. Η παλαιότερη αναφορά στην Αμβέρσα γίνεται τον 4ο αιώνα.
Για πρώτη φορά ο οικισμός παίρνει όνομα, αφού δημιουργήθηκε από τους Φράγκους.[17] Το όνομα υποτίθεται ότι προήλθε από τη λέξη "anda" (σε, στην) και "werpum" (αποβάθρα).[16]
Η Αμβέρσα της Μεροβιγγιανής δυναστείας προσηλυτίστηκε στον Χριστιανισμό από τον Σαιν Αμαντ (Saint Amand) τον 7ο αιώνα. Τον 10ο αιώνα ο Σχέλντε έγινε το σύνορο της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η Αμβέρσα έγινε μαργραβάτο το 980 από τον Γερμανό αυτοκράτορα Όθωνα Α΄, σύνορο που τη διαχώριζε από την κομητεία της Φλάνδρας.
Κατά τον 11ο αιώνα ο Γοδεφρείδος του Μπουγιόν ήταν, επί μερικά χρόνια, γνωστός ως μαρκήσιος της Αμβέρσας. Τον 12ο αιώνα, ο Άγιος Νόρμπερτ του Ξάντεν εγκαθίδρυσε μια κοινότητα του ordre des chanoines réguliers de Prémontré στο αββαείο του Αγίου Μιχαήλ της Αμβέρσας. Στην πόλη εγκαταστάθηκε, επίσης, το επιτελείο του Εδουάρδου Γ΄ κατά τις αρχικές διαπραγματεύσεις με τον Γιάκομπ φαν Αρτεφέλντε και ο γιος του Λάιονελ της Αμβέρσας 1ος Δούκας του Κλάρενς γεννήθηκε εκεί το 1338.
16ος αιώνας
Όταν έγιναν προσχώσεις στο Ζβιν, που επέφεραν την παρακμή της Μπρυζ, η Αμβέρσα, τότε τμήμα του Δουκάτου της Βραβάντης, άρχισε να αποκτά σημασία. Στο τέλος του 15ου αιώνα, οι ξένοι εμπορικοί οίκοι άρχισαν να μεταφέρονται από την Μπρυζ στην Αμβέρσα. Η πόλη έγινε η πρωτεύουσα της ζάχαρης στην Ευρώπη, εισάγοντας τις πρώτες ύλες από πορτογαλικές και ισπανικές φυτείες. Η Αμβέρσα προσείλκυσε Ιταλούς και Γερμανούς εξευγενιστές ζάχαρης έως το 1550, οι οποίοι απέστελναν το ραφιναρισμένο προϊόν στη Γερμανία και ιδιαίτερα στην Κολωνία.[18] Δανειστές κι χρηματοδότες έκαναν μεγάλες συναλλαγές, δανείζοντας χρήματα στην αγγλική κυβέρνηση την περίοδο 1544 - 1574. Οι τραπεζίτες του Λονδίνου δεν είχαν το απαραίτητο μέγεθος για εργασίες παρόμοιας κλίμακας και η Αμβέρσα διέθετε ένα ιδιαίτερα αποτελεσματικό Χρηματιστήριο (bourse) το οποίο προσείλκυε τραπεζίτες από ολόκληρη την Ευρώπη. Ύστερα από το 1570 οι τραπεζικές εργασίες στην πόλη άρχισαν να παρακμάζουν: Η Αγγλία σταμάτησε να δανείζεται από την Αμβέρσα το 1574.[19]
Ο Φερνάν Μπρωντέλ αναφέρει ότι η Αμβέρσα έγινε "το κέντρο ολόκληρης της διεθνούς οικονομίας, κάτι που η Μπρυζ ποτέ δεν κατάφερε, ακόμη και στην ακμή της".[20] Η Αμβέρσα ήταν η πλουσιότερη πόλη στην Ευρώπη εκείνη την εποχή.[21]
Η "χρυσή εποχή" της Αμβέρσας συνδέεται στενά με την εποχή των ανακαλύψεων. Κατά το πρώτο ήμισυ του 16ου αιώνα η Αμβέρσα έγινε η δεύτερη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή πόλη βόρεια των Άλπεων. Πολλοί ξένοι έμποροι είχαν γίνει μόνιμοι κάτοικοι της πόλης. ο Φραντσέσκο Γκουιτσιαρντίνι (Francesco Guicciardini), Ενετός απεσταλμένος ανέφερε ότι εκατοντάδες πλοία περνούσαν καθημερινά από το λιμάνι και 2.000 κάρα εισέρχονταν στην πόλη κάθε εβδομάδα. Πορτογαλικά πλοία, φορτωμένα με μαύρο πιπέρι και κανέλα ξεφόρτωναν εκεί. Σύμφωνα με τον Λυκ-Νορμάν Τελλιέ (Luc-Normand Tellier) "εκτιμάται ότι το λιμάνι της Αμβέρσας είχε επτά φορές περισσότερες προσόδους σε σχέση με αυτές του ισπανικού Στέμματος από την αποίκιση της Αμερικής".[22]
Μη διαθέτοντας εμπορικό στόλο μεγάλων αποστάσεων και κυβερνώμενη από ολιγαρχία τραπεζιτών-αριστοκρατών, που δεν τους επιτρεπόταν να συμμετάσχουν στο εμπόριο, η οικονομία της Αμβέρσας ελεγχόταν από ξένους, γεγονός που έκανε την πόλη πολύ κοσμοπολίτικη, με εμπόρους και μεταπράτες από τη Βενετία τη Ραγούζα, την Ισπανία και την Πορτογαλία. Η πόλη είχε πολιτική θρησκευτικής ανοχής, γεγονός που προσείλκυσε πολλούς ορθόδοξους Εβραίους.
Στην πόλη τρεις τομείς έδωσαν τεράστια οικονομική άνθηση: Ο πρώτος βασιζόταν στην αγορά πιπεριού, ο δεύτερος στον αμερικανικό αργυρο που έφερνε η Σεβίλη (και σταμάτησε όταν η Ισπανία χρεωκόπησε το 1557) και ο τρίτος, που αναπτύχθηκε μετά τη συνθήκη του Κατώ-Καμπρεζί του 1559, ήταν η βιομηχανία υφασμάτων. Στις αρχές του 16ου αιώνα η Αμβέρσα κατείχε το 40% του παγκοσμίου εμπορίου. [22] Οι κύκλοι ανάπτυξης και παρακμής και το πληθωριστικό κόστος ζωής πίεζαν τους μη ειδικευμένους εργάτες. Κατά τον αιώνα μετά το 1541, τόσο η οικονομία όσο και ο πληθυσμός της πόλης μειώθηκαν δραματικά, με το ανταγωνιστικό Άμστερνταμ να γνωρίζει αλματώδη ανάπτυξη.
_-_View_of_the_Pier_of_Antwerp_from_the_Vlaams_Hoofd.jpg)
Η θρησκευτική επανάσταση της προτεσταντικής μεταρρύθμισης ξέσπασε με βίαιες ταραχές τον Αύγουστο του 1566, όπως και σε άλλα μέρη των Κάτω Χωρών. Η αντιβασίλισσα Μαργαρίτα της Πάρμας παραμερίστηκε όταν ο Φίλιππος Β΄ της Ισπανίας έστειλε τον Φερνάντο Άλβαρες ντε Τολέδο, 3ο δούκα της Άλμπα ως επικεφαλής στρατεύματος το επόμενο καλοκαίρι. Όταν ο ογδοηκονταετής πόλεμος ξέσπασε το 1568, οι εμπορικές συναλλαγές μεταξύ Αμβέρσας και Μπιλμπάο κατέρρευσαν και έγιναν αδύνατες. Στις 4 Νοεμβρίου 1576, Ισπανοί στρατιώτες λεηλάτησαν την πόλη κατά τη διάρκεια της λεγόμενης "λεηλασίας της Αμβέρσας": 7.000 κάτοικοι σφαγιάστηκαν, 800 σπίτια κάηκαν ως τα θεμέλια και έγιναν καταστροφές που αποτιμήθηκαν σε πάνω από 2 εκατομμύρια λίρες στερλίνες.
Στη συνέχεια η πόλη προσχώρησε στην Ένωση της Ουτρέχτης το 1579 και έγινε πρωτεύουσα της Ολλανδικής Επανάστασης. Το 1585 ο Αλεσσάντρο Φαρνέζε, Δούκας της Πάρμα και της Πιατσέντσα κατέλαβε την πόλη ύστερα από μακρά πολιορκία και, ως τμήμα των όρων της παράδοσης, στους προτεστάντες κατοίκους της πόλης δόθηκε διετής διορία προκειμένου να τακτοποιήσουν τις υποθέσεις τους και να την εγκαταλείψουν.[23]
Οι περισσότεροι κατέφυγαν στην Ολλανδία, στον βορρά, υποβοηθώντας τη χρυσή εποχή της Ολλανδίας. Οι τραπεζικές εργασίες στην Αμβέρσα ελέγχθηκαν, επί μία γενεά, από τη Γένοβα, και το Άμστερνταμ έγινε το νέο εμπορικό κέντρο.
.jpg)
Η αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Ολλανδικής δημοκρατίας ύστερα από τη Συνθήκη του Μύνστερ το 1648 όριζε ότι ο Σχέλντε θα πρέπει να κλείσει για τη ναυσιπλοΐα, γεγονός που κατέστρεψε τις εμπορικές δραστηριότητες της Αμβέρσας. Ο περιορισμός αυτός παρέμεινε σε ισχύ έως το 1863, αν και οι περιορισμοί χαλάρωσαν κατά τη διάρκεια της γαλλικής κυριαρχίας από το 1795 έως το 1814, όπως και κατά την περίοδο που το Βέλγιο αποτελούσε τμήμα του Βασιλείου των Κάτω Χωρών (1815 - 1830). Η Αμβέρσα είχε φτάσει στο κατώτατο οικονομικό της επίπεδο το 1800 και ο πληθυσμός της είχε μειωθεί σε κάτω από 40.000 κατοίκους, όταν ο Μέγας Ναπολέων, αντιλαμβανόμενος τη στρατηγική της σημασία, παρείχε κονδύλια για να μεγαλώσει το λιμάνι της, με την κατασκευή νέας προβλήτας, η οποία ακόμα και σήμερα αποκαλείται "η προβλήτα του Βοναπάρτη". Δημιουργήθηκε επίσης, μέσω υδατοφράκτη, δίοδος προς τη θάλασσα και εκβαθύνθηκε ο Σχέλντε, ώστε να μπορούν μεγαλύτερα πλοία να προσεγγίζουν την πόλη.[21] Ο Ναπολέων έλπιζε ότι κάνοντας την Αμβέρσα το πιο τέλειο λιμάνι στην Ευρώπη θα μπορούσε να ανταγωνιστεί το λιμάνι του Λονδίνου κι έτσι να μειώσει τη βρετανική ανάπτυξη. Ωστόσο, χάνοντας τη μάχη του Βατερλώ δεν μπόρεσε να δει το σχέδιό του να ολοκληρώνεται. [24]
.jpg)
Το 1830 η πόλη καταλήφθηκε από τους Βέλγους εξεγερμένους, αλλά το κάστρο της εξακολουθούσε να κατέχει η ολλανδική φρουρά, με επικεφαλής τον στρατηγό Ντάβιντ Χέντρικ Σασσέ (David Hendrik Chassé). Επί ένα διάστημα, ο Σασσέ βομβάρδιζε περιοδικά την πόλη, προκαλώντας της μεγάλες καταστροφές αλλά, το 1832, το κάστρο πολιορκήθηκε από τη γαλλική Στρατιά του Βορρά υπό τον Στρατάρχη Ζεράρ. Κατά την επίθεση αυτή η πόλη υπέστη και άλλες καταστροφές. Τον Δεκέμβριο του 1832, ύστερα από γενναία άμυνα, ο Σασσέ προέβη σε έντιμη παράδοση, τερματίζοντας έτσι την πολιορκία της πόλης. Αργότερα, τον ίδιο αιώνα, κατασκευάστηκε, από τον Ανρί Αλεξίς Μπριαλμόν (Henri Alexis Brialmont) διπλός δακτύλιος οχυρωματικών έργων, σε απόσταση 10 χλμ. από το κέντρο της πόλης, καθώς η Αμβέρσα θεωρήθηκε ζωτικής σημασίας πόλη για την επιβίωση του νεοσύστατου βελγικού κράτους. Κατά το τέλος του 19ου αιώνα, η Αμβέρσα επανεμφανίστηκε σε παγκόσμιο επίπεδο, διοργανώνοντας την Παγκόσμια Έκθεση της Αμβέρσας, το 1894, την οποία επισκέφθηκαν 3 εκατομμύρια άτομα. [25]
20ός αιώνας
Η Αμβέρσα ήταν η πρώτη πόλη που φιλοξένησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Γυμναστικής το 1903. Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η πόλη έγινε το σημείο αναδίπλωσης του βελγικού στρατού ύστερα από την ήττα του στη Λιέγη. Η πολιορκία της Αμβέρσας, το 1914, διήρκεσε 11 ημέρες και η πόλη καταλήφθηκε ύστερα από σκληρές μάχες από τον γερμανικό στρατό και οι Βέλγοι αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν δυτικότερα. Η Αμβέρσα παρέμεινε υπό γερμανική κατοχή ως την υπογραφή της ανακωχής (1918).
Το 1920 η Αμβέρσα φιλοξένησε τους Ολυμπιακούς αγώνες. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η πόλη είχε στρατηγική σημασία, λόγω του λιμανιού της. Καταλήφθηκε από τους Γερμανούς τον Μάιο του 1940 και απελευθερώθηκε από την 11η Βρετανική Στρατιά στις 4 Σεπτεμβρίου 1944. Οι Γερμανοί προσπάθησαν να καταστρέψουν το λιμάνι της πόλης, το οποίο χρησιμοποιούσαν οι Σύμμαχοι για τη μεταφορά υλικού στην ακτή. Χιλάδες πύραυλοι Ραινμπότε (Rheinbote) και ιπτάμενες βόμβες V1 και V2 κατέστρεψαν την πόλη, την οποία χτύπησαν περισσότερες ιπτάμενες βόμβες συνολικά απ' όσες έπεσαν σε όλους τους άλλους στόχους κατά τη διάρκεια του πολέμου. Η προσπάθεια αυτή απέτυχε, καθώς πολλές από τις βόμβες δεν έπεσαν στο λιμάνι αλλά σε άλλα σημεία της πόλης. Συνέπεια αυτού ήταν η πόλη να υποστεί σημαντικές καταστροφές, αλλά ανοικοδομήθηκε μετά το τέλος του πολέμου σε πιο μοντέρνο στυλ. Μετά τον πόλεμο η Αμβέρσα, που είχε ευμεγέθη πληθυσμό Εβραίων πριν από τον πόλεμο, έγινε ξανά μείζον ευρωπαϊκό κέντρο Ορθόδοξων Εβραίων και ιδιαίτερα Χασιδιτών.
Ο Μίχαελ Ράικεβερτ ( Michael Ryckewaert) υποστήριξε τη σημασία του δεκαετούς σχεδίου ανασυγκρότησης του λιμανιού της Αμβέρσας (1956 - 1965). Το σχέδιο προέβλεπε επέκταση του λιμανιού και εκσυγχρονισμό των υποδομών του σε βάθος δεκαετίας, με εθνική χρηματοδότηση και προβλεπόμενη τη δημιουργία μιας σειράς από αποβάθρες σε κανάλια. Τη μεγαλύτερη σημασία είχε η διευκόλυνση της επέκτασης της βορειοανατολικής μητροπολιτικής περιοχής, η οποία προσείλκυε νέες βιομηχανίες. Επεκτείνοντας τη γραμμική διάταξη κατά μήκος του ποταμού Σχέλντε, οι σχεδιαστές συνέχισαν το ίδιο γραμμικό μοντέλο της πόλης. Οι περιφερειακές κοινότητες θα συνδέονταν με την κύρια λωρίδα. Ο Ράικεβερτ επιχειρηματολογεί, αντίθετα με το πιο πολύπλοκο σχέδιο Europoort για το λιμάνι του Ρότερνταμ, ότι η μεθόδευση για την Αμβέρσα πέτυχε λόγω της ευελιξίας της στρατηγικής εκτέλεσης του προγράμματος ως συμπαραγωγής μεταξύ των διαφόρων αρχών και ιδιωτικών φορέων.[26]
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 η Αμβέρσα επανήλθε ως κέντρο της διεθνούς μόδας. Δίνοντας έμφαση στην πρωτοπορία, προσπάθησε να ανταγωνιστεί το Παρίσι, το Λονδίνο, το Μιλάνο και τη Νέα Υόρκη. Ξεκίνησε διοργανώνοντας μεγάλα τουριστικά και πολιτιστικά δρώμενα.[27]
Ο Δήμος περιλαμβάνει αυτή καθαυτή την πόλη και ορισμένες πρώην μικρές πόλεις. Διαιρείται σε εννέα οντότητες (συνοικίες):
| Όνομα | Έκταση (χλμ²) | Πληθυσμός (1/1/2018) |
|---|---|---|
| Αμβέρσα (Antwerpen) | 87,30 | 190.849 |
| Βίλρεϊκ (Wilrijk) | 13,61 | 40.943 |
| Έκερεν (Ekeren) | 8,07 | 27.718 |
| Μέρξεμ (Merksem) | 8,28 | 44.116 |
| Μπέρεντρεχτ-Ζάντφλιτ-Λίλλο (Berendrecht-Zandvliet-Lillo) | 52,66 | 9.925 |
| Μπέρχεμ (Berchem) | 5,79 | 43.384 |
| Μποργκερχάουτ (Borgerhout) | 3,93 | 45.983 |
| Ντέρνε (Deurne) | 13,06 | 79.227 |
| Χόμποκεν (Hoboken) | 10,67 | 39.535 |
Το 1958, στα πλαίσια του 10ετούς προγράμματος ανάπτυξης του λιμανιού, οι κοινότητες Μπέρεντρεχτ, Ζάντφλιτ και Λίλλο ενσωματώθηκαν στην περιοχή της πόλης χάνοντας τη διοικητική τους αυτοτέλεια. Κατά τη συγχώνευση των κοινοτήτων που πραγματοποίησε το 1983 για την απλοποίηση της διοίκησης, οι κοινότητες Μπέρχεμ, Μποργκερχάουτ, Ντέρνε, Έκερεν, Χόμποκεν, Μπέρχεμ και Βίλρεϊκ ενσωματώθηκαν επίσης στον Δήμο. Εκείνη την εποχή η πόλη διαιρέθηκε στις προαναφερθείσες συνοικίες. Τότε οι συνοικίες απέκτησαν διορισμένα συμβούλια, αργότερα αυτά έγιναν αιρετά.[28]
     |
Κατά τον 16ο αιώνα η Αμβέρσα ήταν διάσημη για την οικονομική ευμάρεια των κατοίκων της ("Antwerpia nummis") (nummis (λατ.) = μετρητά). Τα σπίτια αυτών των πλούσιων εμπόρων έχουν διατηρηθεί διεσπαρμένα σε ολόκληρη την πόλη. Οι πυρκαγιές των βομβαρδισμών κατέκαψαν ορισμένα παλαιά κτίρια, όπως ο οίκος της Χανσεατικής Ένωσης στις βόρειες αποβάθρες το 1891. Η πόλη υπέστη, επίσης, σημαντικές καταστροφές από τις ιπτάμενες βόμβες και πρόσφατα παλαιά ημικατεστραμμενα κτίρια κατεδαφίστηκαν για να ανεγερθούν καινούργια.
- Ζωολογικός Κήπος: Δημιουργήθηκε το 1843 και διαθέτει 769 είδη και 6.000 ζώα. Είναι ένας από τους παλαιότερους ζωολογικούς κήπους του κόσμου και φημισμένος για το υψηλό επίπεδο στο οποίο διατηρείται αλλά και για τις έρευνές του.
- Δημαρχείο: Χρονολογείται από το 1565 και διαθέτει πύργο-κωδωνοστάσιο (belfort) σε αναγεννησιακό στυλ.
- Κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός (Antwerpen-Centraal): Σχεδιάστηκε από τον Λουί Ντελασενζερί (Louis Delacenserie) και ολοκληρώθηκε το 1905. Διαθέτει δύο μνημειακές προσόψεις σε στυλ νεο-μπαρόκ και ένα μεγάλο θόλο από μέταλλο και γυαλί (60 μ.). Το εσωτερικό είναι διακοσμημένο με επίχρυσα και μάρμαρο.
- Καθεδρικός ναός της Παναγίας (Onze-Lieve-Vrouwekathedraal): Ο ναός άρχισε να κτίζεται τον 14ο αιώνα και ολοκληρώθηκε το 1518. Στο εσωτερικό του υπάρχουν τέσσερα τρίπτυχα του Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς.
- Ναός του Αγίου Ιακώβου: Είναι περισσότερο διακοσμημένος από τον καθεδρικό και στεγάζει τον τάφο του Ρούμπενς.
- Ναός του Αγίου Παύλου: Διαθέτει πολύ όμορφο εσωτερικό σε στυλ μπαρόκ. Βρίσκεται μερικές εκατοντάδες μέτρα από την κεντρική πλατεία (Grote Markt).
- Μουσείο Φλέεσχάους (Vleeshuis, αίθουσα κρεοπωλών): Είναι κτίσμα από τούβλα σε στυλ μπαρόκ, σε μικρή απόσταση από τη Χρότε Μαρκτ (κεντρική πλατεία). Αρχικά στέγαζε τη Συντεχνία των κρεοπωλών, σήμερα στεγάζει μια συλλογή από μουσικά όργανα (περιλαμβανομένων και μερικών αρπιχόρδων κατασκευής Ruckers). Σε αυτό δίνονται περιστασιακά συναυλίες.
- Μουσείο Πλαντάιν - Μορέτους: Σε αυτό διατηρείται η οικία του τυπογράφου Κριστόφφελ Πλαντάιν (Christoffel Plantijn) και του διαδόχου του Γιαν Μορέτους (Jan Moretus).
- Ναός του Αγίου Βονιφατίου: Είναι αγγλικανική εκκλησία και έδρα της Αρχιμανδριτείας βορειοδυτικής Ευρώπης.
- Boerentoren: (Ο πύργος των αγροτών ή πύργος KBC): Είναι πύργος 26 ορόφων, κατασκευασμένος το 1932, αποτελώντας τον παλαιότερο ουρανοξύστη της Ευρώπης.[29]
- Βασιλικό Μουσείο Καλών Τεχνών: κοντά στις νότιες αποβάθρες του λιμανιού και διαθέτει συλλογή από έργα μεγάλων ζωγράφων όπως οι Ρούμπενς, Άντονι βαν Ντάικ, Τιτσιάνο αλλά και των κορυφαίων Φλαμανδών ζωγράφων.
- Οικία - Μουσείο Ρούμπενς: Είναι το εργαστήριο και η οικία του μεγάλου ζωγράφου στην Αμβέρσα (1557 - 1640). Σήμερα αποτελεί μουσείο.
- Beurs (Χρηματιστήριο): Κτίστηκε το 1872.
- Δικαστικό μέγαρο: Σχεδιάστηκε σε συνεργασία από τους "Richard Rogers Partnership", "Arup" και "VK Studio" και εγκαινιάστηκε από τον βασιλέα Αλβέρτο το 2006. Αυτό το κτίσμα είναι το ακριβώς αντίθετο του αντίστοιχου των Βρυξελλών, που είναι βαρύ και σκοτεινό. Οι αίθουσες είναι διατεταγμένες σε έξι πτέρυγες, που συγκλίνουν σε μια μεγάλη κεντρική αίθουσα και περιβάλλονται από κωνικές κατασκευές για τον εσωτερικό τους φωτισμό από τον βορρά και θυμίζουν ιστία από τα ποταμόπλοια στον παρακείμενο ποταμό Σχέλντε. Είναι κτισμένο πάνω στον παλαιό σταθμό Ζάουντ (Zuid, νότιος) στο άκρο μιας θαυμάσιας άποψης του νότιου άκρου της οδού Amerikalei. Ο δρόμος αυτός σχεδόν εξαφανίζεται καθώς περνά, με σήραγγα, κάτω από την πλατεία Μπολιβάρ (Bolivarplaats) και βγαίνει στο "δαχτυλίδι της Αμβέρσας". Με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζεται ήσυχη πρόσβαση με τα πόδια, ποδήλατο ή τραμ (γραμμη 12). Το ψηλότερο "ιστίο" του κτίσματος έχει ύψος 51 μ., η συνολική του επιφάνεια είναι 77.000 μ2 και κόστισε 130 εκατομμύρια.
- Ζούρενμπορχ (Zurenborg): Μικρή γειτονιά του τέλους του 19ου αιώνα σε στυλ μπελ-επόκ στα όρια Αμβέρσας και Μπέρχεμ με πολλά αρχιτεκτονικά στοιχεία Αρ-νουβώ. Έχει τη φήμη μιας από τις πλέον γνήσιες αστικές περιοχές της μπελ επόκ στην Ευρώπη. Αν και τα κτίρια της γειτονιάς έχουν κριθεί διατηρητέα ως μνημεία εθνικής κληρονομιάς, δεινοπαθούν από τους κραδασμούς λόγω της βαριάς κυκλοφορίας και της ρύπανσης.
- Μουσείο aan de Stroom: Έχει ύψος 60 μ. και σχεδιάστηκε από την ομάδα αρχιτεκτόνων Neutelings Riedijk Architects. Η πρόσοψη είναι κατασκευασμένη από ινδικό κόκκινο ψαμμίτη και καμπυλωτό γυαλί. Στεγάζει 470.000 αντικείμενα, τα περισσότερα από τα οποία βρίσκονται ακόμη στις αποθήκες.
.JPG)
Αν και η Αμβέρσα ήταν οχυρωμένη πόλη, ελάχιστα απομένουν από τις οχυρώσεις της: Μερικά απομεινάρια των παλαιών τειχών είναι ορατά κοντά στο Vleeshuis στη συμβολή των οδών Bloedberg και Burchtgracht. Ένα αντίγραφο του κάστρου που ονομαζόταν Het Steen (Η Πέτρα) έχει μερικά αποκατασταθεί κοντά στην αποβάθρα του Σχέλντε του 19ου αιώνα.
Η ανάπτυξη της Αμβέρσας ως οχυρωμένης πόλης τεκμηριώνεται από αρχεία μεταξύ του 10ου και του 20ού αιώνα. Οι οχυρώσεις αναπτύχθηκαν σε διάφορες φάσεις:
- 10ος αιώνας: Οχύρωση της αποβάθρας με τοίχο και ανάχωμα
- 12ος και 13ος αιώνας: Κατασκευάστηκαν κανάλια (αποκαλούμενα "vlieten" και "ruien")
- 16ος αιώνας: Οι Ισπανοί κατασκευάζουν οχυρώσεις
- 19ος αιώνας: Ο Μπριαλμόν κατασκευάζει διπλό δακτύλιο οχυρωματικών έργων γύρω από την πόλη, κατεδαφίζοντας τα ισπανικά έργα.
- 20ός αιώνας: Το 1960 κατεδαφίζεται ο εσωτερικός δακτύλιος οχυρώσεων, παροπλίζεται ο εξωτερικός.
Σύμφωνα με την ΑΑΡΑ (American Association of Port Authorities) το λιμάνι της Αμβέρσας ήταν, σε χωρητικότητα το 17ο μεγαλύτερο λιμάνι στον κόσμο το 2005 και δεύτερο μετά το λιμάνι του Ρότερνταμ στην Ευρώπη. Διαχειρίζεται σημαντικό όγκο γενικών και βαρέων εμπορευμάτων αλλά και χύδην φορτία. Στις προβλήτες του λιμανιού υπάρχουν πέντε μεγάλα διυλιστήρια, που συγκεντρώνουν μεγάλο τμήμα της πετροχημικής βιομηχανίας και έπονται μόνον αυτών στο Χιούστον του Τέξας. Η ηλεκτροπαραγωγή είναι, επίσης, σημαντικός τομέας δραστηριοποίησης, με τέσσερα πυρηνικά εργοστάσια στο Ντελ (Doel), ένα συμβατικό ηλεκτροπαραγωγό σταθμό στο Κάλλο (Kallo) και μικρότερα μικτής χρήσης εργοστάσια. Στο βόρειο τμήμα της περιοχής του λιμανιού υπάρχει μια "φάρμα ανεμογεννητριών", η οποία πρόκειται να επεκταθεί κατά το διάστημα 2014 - 2020.[30] Οι παλαιές ασβεστολιθικές αποβάθρες που περιβάλλουν τον Σχέλντε σε μήκος 5,6 χλμ. διατηρήθηκαν λόγω της συναισθηματικής τους αξίας και σήμερα χρησιμοποιούνται κυρίως από κρουαζιερόπλοια και μικρά σκάφη.
Η άλλη οικονομική δραστηριότητα της Αμβέρσας είναι το εμπόριο διαμαντιών, που διεξάγεται στη λεγόμενη "συνοικία των διαμαντιών" (Diamantkwartier).[31] Η πόλη διαθέτει τέσσερα χρηματιστήρια διαμαντιών: Τη Λέσχη διαμαντιών της Αμβέρσας, το Beurs voor Diamanthandel, το Antwerpsche Diamantkring και το Vrije Diamanthandel.[32] Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Χασιδική κοινότητα Εβραίων κυριάρχησε στον τομέα εμπορίας διαμαντιών, αν και κατά τα τελευταία χρόνια σημαντική είναι η διείσδυση στον τομέα και Ινδών εμπόρων.[33] Το Παγκόσμιο Κέντρο διαμαντιών της Αμβέρσας, διάδοχος φορέας του Hoge Raad voor Diamant, διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη θέσπιση προτύπων, ρυθμίζοντας θέματα επαγγελματικής ηθικής, στην εκπαίδευση και την προώθηση των συμφερόντων της πόλης ως κέντρου της βιομηχανίας διαμαντιών.
Οδικές
Αυτοκινητόδρομος έξι λωρίδων περικυκλώνει την Αμβέρσα παρακάμπτοντας το κέντρο και διέρχεται από τμήμα της αστικής περιοχής της πόλης. Είναι γνωστός ως "ο δακτύλιος της Αμβέρσας" και συνδέει την Αμβέρσα με τις Βρυξέλλες, το Χάσσελτ και τη Λιέγη, τη Γάνδη, τη Λιλ και την Μπρυζ, την Μπρέντα και το Μπέρχεν οπ Ζόομ (Ολλανδία). Οι όχθες του Σχέλντε συνδέονται μέσω τριών σηράγγων, τη σήραγγα Waasland (κατασκευής 1934), τη σήραγγα Κένεντι (1967) και τη σήραγγα Liefkenshoek (1991). Η κίνηση στον δακτύλιο είναι πυκνή, ιδιαίτερα κατά τις ώρες αιχμής, γεγονός που οδήγησε στην πρόταση κατασκευής ενός νέου συνδέσμου προς αυτοκινητοδρόμους, τον Oosterweelconnection, ο οποίος θα συνεπαγόταν την κατασκευή μιας μακράς γέφυρας (Lange Wapper) πάνω από τις αποβάθρες της βόρειας πλευράς της πόλης, σε συνδυασμό με τη διαπλάτυνση του ήδη υπάρχοντος αυτοκινητηδρόμου, ώστε να διαθέτει δεκατέσσερις λωρίδες κυκλοφορίας. Το σχέδιο αυτό απορρίφθηκε ύστερα από δημοψήφισμα το 2009.
Τον Σεπτέμβριο του 2010 η Φλαμανδική Κυβέρνηση αποφάσισε να αντικαταστήσει τη γέφυρα με μια σειρά σηράγγων. Υπάρχουν ιδέες κάλυψης του δακτυλίου με τρόπο παρόμοιο με τους περιφερειακούς του Παρισιού, της Μαδρίτης, του Αμβούργου και άλλων πόλεων. Με τον τρόπο αυτό θα επανασυνδεθεί η πόλη με τα προάστιά της και θα δοθούν ευκαιρίες ανάπτυξης, ώστε να διευκολυνθεί η κατάσταση λόγω της προβλεπόμενης αύξησης πληθυσμού, που σήμερα δεν είναι δυνατή λόγω της ρύπανσης και του θορύβου της κυκλοφορίας στον δακτύλιο. Το παλαιότερο σχέδιο κατασκευής ενός δεύτερου δακτυλίου εκτός της αστικής περιοχής για να διοχετεύεται η κίνηση από/προς το λιμάνι και τα οχήματα που δεν έχουν προορισμό την Αμβέρσα, δεν υλοποιήθηκε ποτέ.
Σιδηροδρομικές
Στην Αμβέρσα συγκλίνουν οι γραμμές προς τα βόρεια (Ολλανδία και Έσσεν), ανατολικά (προς το Τύρνχαουτ (Turnhout)), νότια προς Μέχελεν, Βρυξέλλες και Σαρλερουά και νοτιοδυτικά προς Γάνδη και Οστένδη. Εξυπηρετείται από τις διεθνείς γραμμές προς Άμστερνταμ και Παρίσι και εθνικές γραμμές προς Γάνδη, Μπρυζ, Οστένδη, Βρυξέλλες, Σαρλερουά, Χάσσελτ, Λιέγη, Λέουβεν και Τουρνχάουτ.
Ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός (Antwerp Centraal) είναι από μόνος του αρχιτεκτονικό μνημείο και μνημονεύεται στη νουβέλα του W. G. Sebald Austerlitz. Πριν το 2007, οπότε ολοκληρώθηκε μια σήραγγα που περνά προς βορρά διασχίζοντας υπόγεια την πόλη για να βγει εκ νέου στην επιφάνεια στον παλαιό σταθμό Antwerp Dam, ο κεντρικός ήταν απλά τερματικός σταθμός. Τα τρένα από Βρυξέλλες προς Ολλανδία όφειλαν είτε να κάνουν όπισθεν στον Σεντράαλ ή να σταματήσουν στον σταθμό του Μπέρχεμ, 2 χλμ. νότια και στη συνέχεια να διαγράψουν ένα ημικύκλιο προς τα ανατολικά, γύρω από το Σίνγκελ. Τώρα σταματούν στο χαμηλότερο επίπεδο του σταθμού και συνεχίζουν προς την ίδια κατεύθυνση.
Στην Αμβέρσα υπάρχει, επίσης, ο Antwerpen-Noord, ένας από τους μεγαλύτερους σταθμούς διαλογής φορτηγών βαγονιών και δεύτερος σε μέγεθος στην Ευρώπη. Η πλειονότητα των φορτηγών τρένων αναχωρούν από ή καταλήγουν εδώ. Διαθέτει δύο τεχνητά αναχώματα διαλογής (humps) και περισσότερες από 100 γραμμές.
Μεταφορές εντός πόλης
Στην πόλη υπάρχει ιστός από γραμμές λεωφορείων και τραμ, που διαχειρίζεται η εταιρεία De Lijn και παρέχουν πρόσβαση στο κέντρο της πόλης, τα προάστια και την αριστερή όχθη του Σχέλντε. Το δίκτυο τραμ απαρτίζεται από 12 γραμμές, ορισμένα τμήματα εξ αυτών είναι υπόγεια και αποκαλούνται "προ-μετρό". Σε αυτά περιλαμβάνεται και μια σήραγγα που περνά κάτω από τον ποταμό.
Δίκτυο ποδηλάτων κοινής χρήσης "Velo"
Το Velo είναι μία δημόσια/δημοτική υπηρεσία μετακίνησης μέσω κοινής χρήσης ποδηλάτων, η οποία καλύπτει το σύνολο της πόλης της Αμβέρσας και συνδέεται εύκολα με το υπόλοιπο μεταφορικό δίκτυο τρένων, τραμ και λεωφορείων. Ο χρήστης μπορεί να χρησιμοποιήσει την υπηρεσία Velo για διαδρομές μέσα στην πόλη αλλά και τα περίχωρα της.
Η διαδικασία είναι απλή και ο οποιοσδήποτε μπορεί να τη χρησιμοποιήσει είτε άμεσα με χρέωση ανά μισή ώρα χρήσης είτε με ετήσια συνδρομή, η οποία απευθύνεται κυρίως στους μόνιμους κάτοικους και τους συχνούς επισκέπτες της πόλης.
Το Velo είναι μια υπηρεσία που αναπτύχθηκε από τη δημοτική αρχή όταν το 2010 αναζητούσε μια εναλλακτική μεταφορική λύση εντός της πόλης, που να ευνοεί την ευημερία των κατοίκων και να είναι φιλική προς το περιβάλλον. Η ιδέα των ποδηλάτων κοινής χρήσης ταίριαζε τόσο στο ύφος της πόλης όσο και στη νοοτροπία των κατοίκων της και η υπηρεσία ξεκίνησε να προσφέρεται από τον Ιούλιο του 2011. Αρχικά περιλάμβανε 80 σταθμούς με 1000 διαθέσιμα ποδήλατα. Το εγχείρημα στέφθηκε με μεγάλη επιτυχία αφού αγκαλιάστηκε τόσο από τους επισκέπτες όσο και από τους μόνιμους κάτοικους και έτσι το έτος 2019 ο αριθμός των διαθέσιμων ποδηλάτων έφτασε τα 4200 δημιουργώντας ένα εκτεταμένο δίκτυο που καλύπτει κάθε γωνιά της πόλης. Το Velo αποτελεί μια οικονομική και περιβαλλοντικά φιλική λύση για να περιηγηθεί κάποιος στην πόλη της Αμβέρσας, η οποία τόσο από άποψη μεγέθους όσο και από πλευράς ποδηλατικού οδικού δικτύου προσφέρεται για αυτή τη μορφή μετακίνησης.
Αεροπορικές
Το μικρό Διεθνές Αεροδρόμιο της Αμβέρσας βρίσκεται στο Ντερν (Deurne) και εξυπηρετεί το επιβατικό κοινό προς ευρωπαϊκούς προορισμούς. Συνδέεται με το κέντρο της πόλης με λεωφορειακή γραμμή.
Το αεροδρόμιο είναι, επίσης, έδρα της VLM Airlines (κεντρικά γραφεία) ενώ γραφεία διατηρεί και η εταιρεία CityJet.[34][35] Όταν υπήρχε η εταιρία VG Airlines (ή Delsey Airlines), διατηρούσε τα κεντρικά γραφεία της στο προάστιο Μερκσεμ (Merksem).[36]
Το μεγαλύτερο αεροδρόμιο του Βελγίου, αυτό των Βρυξελλών, βρίσκεται περίπου 45 χλμ. από την Αμβέρσα και συνδέει την πόλη με ολόκληρο τον κόσμο. Και αυτό συνδέεται με λεωφορειακή γραμμή από το κέντρο της πόλης αλλά και σιδηροδρομικά. Η νέα σιδηροδρομική γραμμή Diabolo που εγκαινιάστηκε το 2012 συνδέει την Αμβέρσα απευθείας με το αεροδρόμιο. Υπάρχει επίσης απευθείας σιδηροδρομική σύνδεση με το αεροδρόμιο του Σαρλερουά δύο φορές ανά ώρα (κατά τις εργάσιμες ημέρες).
Η Αμβέρσα είχε μεγάλη φήμη ως καλλιτεχνικό κέντρο κατά τον 17ο αιώνα, που βασιζόταν στη Σχολή ζωγραφικής, στην οποία περιλαμβάνονταν ζωγράφοι όπως οι Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς, Άντονι βαν Ντάικ, Γιάκομπ Γιόρντενς, οι δύο Τένιερς (πρεσβύτερος και νεότερος) και πολλοί άλλοι.
Ανεπίσημα οι περισσότεροι κάτοικοι της Αμβέρσας (αποκαλούνται στα φλαμανδικά Antwerpenaren) μιλούν την Antverpian, μια διάλεκτο που οι Ολλανδόφωνοι αναγνωρίζουν ως ξεχωριστή από τις άλλες διαλέκτους της Βραβάντης, λόγω της προφοράς των φωνηέντων. Στο θέατρο Echt Antwaarps Teater ανεβαίνουν παραστάσεις σε αυτή τη διάλεκτο.
Μόδα
Η Αμβέρσα είναι ανερχόμενη πόλη στον χώρο της μόδας. Κατέχει "Καλτ" θέση στον χώρο της μόδας, κύρια λόγω της Βασιλικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών της, μιας από τις πλέον σημαντικές ακαδημίες σπουδών στη μόδα στην Ευρώπη. Αποτέλεσε το κέντρο εκπαίδευσης πολλών Βέλγων σχεδιαστών μόδας. Από το 1980, πολλοί απόφοιτοι της Ακαδημίας έγιναν διεθνώς αναγνωρισμένοι σχεδιαστές μόδας με έδρα την Αμβέρσα. Η πόλη ασκεί τεράστια επίδραση σε άλλους Βέλγους σχεδιαστές μόδας, όπως οι Raf Simons, Veronique Branquinho, Olivier Theyskens and Kris Van Assche.[37]
Τοπικά προϊόντα
Η πόλη είναι διάσημη για τα τοπικά της προϊόντα. Κάθε χρόνο τον Αύγουστο πραγματοποιείται η γιορτή Bollekesfeest, στην οποία προβάλλονται προϊόντα όπως η "Bolleke", μπίρα στο χρώμα του ήλεκτρου, που παρασκευάζεται από τη ζυθοποιία De Koninck. Τα γλυκά Mokatine, δημιουργία των ζαχαροπλαστείων Roodthooft, το Elixir D'Anvers, τοπικά παρασκευαζόμενο λικέρ, τοπικά καβουρδισμένος καφές από την εταιρεία Koffie Verheyen, ζάχαρη από το Κάντικο (Ινδία), μαριναρισμένη ρέγγα και κρέας αλόγου είναι ορισμένα δείγματα τοπικών σπεσιαλιτέ. Ένα από τα πλέον γνωστά προϊόντα της πόλης είναι τα μπισκότα της, τα Antwerpse Handjes (χέρια της Αμβέρσας), τα οποία κατασκευάζονται από ζύμη με μείγμα αμυγδάλου και σοκολάτας γάλακτος και συμβολίζουν το σήμα κατατεθέν και τη λαογραφία της. Τα τοπικά προϊόντα εκπροσωπεί η μη κερδοσκοπική εταιρεία Streekproducten Provincie Antwerpen vzw.
Η πόλη φιλοξένησε τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες το 1920, τους πρώτους που έγιναν μετά τη λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και μοναδικούς που έχουν γίνει στο Βέλγιο. Οι αγώνες ποδηλασίας διεξήχθησαν στο κέντρο της πόλης.[38][39]
Η Ρουαγιάλ Αντβέρπ ΦΚ, που σήμερα αγωνίζεται στo Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου του Βελγίου, ιδρύθηκε το 1880 και είναι γνωστή ως "Ο μεγάλος γέρος" καθώς ήταν ο πρώτος σύλλογος που έγινε μέλος στη Βασιλική Βελγική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία το 1895.[40] Από το 1998 η ομάδα λαμβάνει παίκτες δανεικούς από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ύστερα από επίσημη συνεργασία των δύο συλλόγων.[41]
Μια ακόμη ομάδα στην πόλη είναι η Κ. Μπέρσχοτ Φ.Α.Κ., που ιδρύθηκε το 1899 από πρώην παίκτες της Ρουαγιάλ Αντβέρπ. Αγωνιζόταν στο Ολυμπιακό Στάδιο, το κύριο κτίσμα των Ολυμπιακών Αγώνων και ανέστειλε τις δραστηριότητές της τον Μάιο του 2013 λόγω οικονομικών προβλημάτων.[42]
Η ομάδα Αντβέρπ Τζάιαντς αγωνίζεται στo Βελγικό Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης και η Topvolley Antwerpen στην αντίστοιχη κατηγορία πετοσφαίρισης.
Στίβος
Η Αμβέρσα έχει φιλοξενήσει τις παρακάτω διοργανώσεις:
- Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανώμαλου Δρόμου (1): 1991
- Παγκόσμιο Πανεπιστημιακό Πρωτάθλημα Ανώμαλου Δρόμου (1): 1984
- Βέλγικο Πρωτάθλημα Ανώμαλου Δρόμου (1): 1991
- Βέλγικο Πρωτάθλημα Στίβου (13): 1914, 1920, 1923, 1927, 1930, 1933–1936, 1942, 1943, 1946, 1952
Στην Αμβέρσα υπάρχει ένα πανεπιστήμιο και αρκετά κολέγια. Το Πανεπιστήμιο της Αμβέρσας (Universiteit Antwerpen) δημιουργήθηκε το 2003, με συγχώνευση των Ιδρυμάτων RUCA, UFSIA και UIA, των οποίων οι ρίζες ανάγονται ως το 1872. Στο πανεπιστήμιο φοιτούν περίπου 13.000 σπουδαστές, γεγονός που το καθιστά το 3ο πιο πολυπληθές πανεπιστήμιο της Φλάνδρας, ενώ έχει και 1.800 ξένους σπουδαστές. Διαθέτει επτά εγκαταστάσεις διεσπαρμένες σε τέσσερις πανεπιστημιουπόλεις στο κέντρο και στα νότια της πόλης. Μετά τις σπουδές απονέμονται τίτλοι "μπάτσελορ", "μάστερ" και μεταπτυχιακοί.
Ανάμεσα στα κολέγια της πόλης συγκαταλέγονται το Κολέγιο του Καρλομάγνου (Karel de Grote Hogeschool) με περίπου 10.000 φοιτητές και προσωπικό 1.300 ατόμων, το κολέγιο Πλαντάιν (Plantijn Hogeschool) με περίπου 3.700 φοιτητές και το κολέγιο Αρτένσις (Artesis Hogeschool) με περίπου 8.000 φοιτητές και προσωπικό 1.600 ατόμων.
Η Αμβέρσα είναι αδελφοποιημένη με τις εξής πόλεις:
|
|
Συνεργασίες
|
Στα πλαίσια της ανάπτυξης των διεθνών της σχέσεων, η Αμβέρσα συνδέεται επίσης και με τις:
|
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
