Αμερικανικές Παρθένοι Νήσοι

Οι Αμερικανικές Παρθένες Νήσοι (αγγλικά: United States Virgin Islands‎‎) είναι το τμήμα του νησιωτικού συμπλέγματος των Παρθένων Νήσων στην Καραϊβική Θάλασσα που αποτελεί κτήση των ΗΠΑ. Οι αμερικανικές νήσοι, το δυτικό τμήμα της συστάδας, αποτελούνται από τις τρεις μεγαλύτερες εξ αυτών νήσους που είναι ο Άγιος Θωμάς (έκτασης 81 τ.χλμ.), η νήσος Σαιντ Κρουά (Τίμιος Σταυρός) (έκτασης 215 τ.χλμ.) και η νήσος Άγιος Ιωάννης, η ανατολικότερη εξ αυτών, (51 τ.χλμ.) καθώς και 50 άλλες μικρότερες εκ των οποίων οι περισσότερες είναι ακατοίκητες. Πρωτεύουσα είναι η Σαρλότ Αμαλί.

Παρθένες Νήσοι των Ηνωμένων Πολιτειών United States Virgin Islands
Σημαία Εθνόσημο
Εθνικός ύμνος: Virgin Islands March
Τοποθεσία της χώρας στον κόσμο
Πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη	Σαρλότ Αμαλί 18°20′34″N 64°55′59″W
Επίσημες γλώσσες	Αγγλικά
Πολίτευμα	Νησιωτική περιοχή των ΗΠΑ
Πρόεδρος Κυβερνήτης Αντικυβερνήτης Αντιπρόσωπος στη Βουλή των ΗΠΑ	Τζο Μπάιντεν Άλμπερτ Μπράιαν Τρεγκέντσα Ρόουτς Στέισι Πλάσκετ
Αγορά από Δανία	31 Μαρτίου 1917
Έκταση  • Σύνολο	346[1] km2 (202η)
Πληθυσμός  • Απογραφή 2020   • Πυκνότητα	87.146[2] (204η)  251,9 κατ./km2 (57η)
ΑΕΠ (ΙΑΔ)  • Ολικό  (2004)  • Κατά κεφαλή	1,577 δισ. $[1]   14.500 $[1]
Νόμισμα	Δολάριο ΗΠΑ (USD)
Ζώνη ώρας	(UTC -4)
Internet TLD	.vi και .us
Κωδικός κλήσης	+1-340

Ο πληθυσμός της χώρας είναι 87.146^[2] κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή του 2020 (κατατάσσεται 204η στον κόσμο), ενώ η έκταση είναι 346 τ.χλμ.. Επίσημη γλώσσα είναι τα Αγγλικά και επίσημη θρησκεία είναι ο Χριστιανισμός. Το νόμισμα των νησιών είναι το δολάριο ΗΠΑ.

Το 1917 τις νήσους αυτές αγόρασαν οι ΗΠΑ από τη Δανία για καθαρά στρατηγικούς λόγους.

Ετυμολογία

Το 1493 ο Χριστόφορος Κολόμβος ονόμασε τα νησιά "Santa Úrsula y las Once Mil Vírgenes" (Η Αγία Ούρσουλα και οι έντεκα χιλιάδες παρθένες) προς τιμήν της Αγίας Ούρσουλας και των 11.000 παρθένων.^[3][4] Το όνομα αργότερα συντομεύτηκε σε «Παρθένες Νήσοι».^[3]

Ιστορία

Προ-αποικιακή περίοδος

Αρχαία πετρογλυφικά στο Εθνικό Πάρκο των Παρθένων Νήσων

Οι Αμερικανικές Παρθένες Νήσοι αρχικά κατοικήθηκαν από τους Κίμπονεϊ και τους Αραουάκους, με ορισμένους μελετητές να πιστεύουν ότι τα νησιά κατοικούνταν ήδη από το 1000 π.Χ.^[4] Οι Αραουάκοι κατοικούσαν στα νησιά μέχρι τον 15ο αιώνα, όταν εκτοπίστηκαν από τους πιο επιθετικούς Καραΐβους, μια φυλή από τα νησιά των Μικρών Αντιλλών.^[4]

Άφιξη Ευρωπαίων

Ο Χριστόφορος Κολόμβος, το 1493, ήταν ο πρώτος ευρωπαίος που έφτασε στα νησιά στο δεύτερο ταξίδι του στην Αμερική, ο οποίος έδωσε στα νησιά το σύγχρονο όνομά τους.^[4] Οι Ισπανοί εγκαταστάθηκαν αργότερα το 1555, με Άγγλους και Γάλλους αποίκους να φτάνουν στο Σαιντ Κρουά από το 1625.^[4] Ακολούθησε μια περίπλοκη περίοδο κατά την οποία τα νησιά διεκδικήθηκαν από την Ισπανία, τη Γαλλία, τη Βρετανία και επίσης την Ολλανδία.^[4]

Αποικιακή περίοδος της Δανίας

Το κτήμα Høgensborg στο Σαιντ Κρουά το 1833

Η Δανία ενδιαφέρθηκε επίσης για τα νησιά, και η Δανική Εταιρεία Δυτικών Ινδιών εγκαταστάθηκε στον Άγιο Θωμά το 1672 και στον Άγιο Ιωάννη το 1694, αγοράζοντας αργότερα το Σαιντ Κρουά από τη Γαλλία το 1733.^[5] Τα νησιά έγιναν βασιλικές αποικίες της Δανίας το 1754, με το όνομα Δανικά Νησιά Δυτικών Ινδιών (δανικά: De dansk-vestindiske øer). Αρχικά το νόμισμα ήταν το Δανέζικο rigsdaler Δυτικών Ινδιών, που αντικαταστάθηκε από το daler το 1849. Τα νησιά αποδείχτηκαν ιδανικά για φυτείες ζάχαρης - ζαχαροκάλαμο, στις οποίες εργάζονταν σκλάβοι από την Αφρική, και οδήγησαν την οικονομία των νησιών κατά τον 18ο και στις αρχές του 19ου αιώνα.^[4] Άλλες καλλιέργειες περιελάμβαναν το βαμβάκι και το λουλάκι.^[6] Κατά τη διάρκεια του 17ου-18ου αιώνα, μια αρκετά μεγάλη εβραϊκή κοινότητα άρχισε επίσης να εγκαθίσταται στα νησιά^[7]

Το 1733, ο Άγιος Ιωάννης ήταν ο τόπος μιας από τις πρώτες σημαντικές εξεγέρσεις σκλάβων στον Νέο Κόσμο, όταν οι σκλάβοι Akan-Akwamu από τη Χρυσή Ακτή (σύγχρονη Γκάνα) κατέλαβαν το νησί για έξι μήνες. Οι Δανοί κατάφεραν να νικήσουν τους υποδουλωμένους Αφρικανούς με τη βοήθεια των Γάλλων της Μαρτινίκας.^[8] Μη θέλοντας να ξανά συλληφθούν, περισσότεροι από δώδεκα από τους ηγέτες πυροβολήθηκαν πριν οι γαλλικές δυνάμεις καταφέρουν να τους συλλάβουν. Υπολογίζεται ότι μέχρι το 1775, οι σκλάβοι ξεπέρασαν τους Δανούς αποίκους με αναλογία 8 προς 1.^[9][10]

Μετά από μια άλλη εξέγερση σκλάβων στο Σαιντ Κρουά, η δουλεία καταργήθηκε από τον κυβερνήτη Peter von Scholten στις 3 Ιουλίου του 1848, που τώρα γιορτάζεται ως ημέρα χειραφέτησης.^[4][11] Κατά τα επόμενα χρόνια, οι αυστηροί εργατικοί νόμοι εφαρμόστηκαν πολλές φορές, με αποτέλεσμα την εργασιακή ταραχή στο Σαιντ Κρουά το 1878.^[12][13][14]

Με τις φυτείες να μην είναι πλέον κερδοφόρες, οι Δανοί άποικοι άρχισαν να εγκαταλείπουν τα κτήματά τους, προκαλώντας σημαντική μείωση του πληθυσμού και της συνολικής οικονομίας. Επιπλέον, ο τυφώνας του 1867 και ο σεισμός και το τσουνάμι επηρέασαν περαιτέρω την οικονομία. Για το υπόλοιπο της περιόδου της δανικής κυριαρχίας, τα νησιά δεν ήταν οικονομικά βιώσιμα και έπρεπε να γίνουν σημαντικά εμβάσματα από τον κρατικό προϋπολογισμό της Δανίας στις αρχές των νησιών.

Αμερικανική αποικιακή περίοδος

Οι Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν να ενδιαφέρονται για τα νησιά, και το 1867, συμφωνήθηκε μια συνθήκη για την πώληση του Αγίου Θωμά και του Αγίου Ιωάννη στις ΗΠΑ, αλλά ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε.^[15] Επιχειρήθηκαν ορισμένες μεταρρυθμίσεις με στόχο την αναβίωση της οικονομίας των νησιών, αλλά καμία δεν είχε μεγάλη επιτυχία. Ένα δεύτερο σχέδιο συνθήκης για την πώληση των νησιών στις Ηνωμένες Πολιτείες αποτέλεσε αντικείμενο διαπραγματεύσεων το 1902, αλλά ηττήθηκε στην ψηφοφορία του κοινοβουλίου της Δανίας με ισοψηφία (επειδή η αντιπολίτευση μετέφερε ένα 97χρονο μέλος στην αίθουσα).^[15]

Η έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου έδωσε ένα τέλος στην περίοδο μεταρρυθμίσεων και άφησε και πάλι τα νησιά απομονωμένα. Κατά τη διάρκεια των υποβρυχίων πολεμικών φάσεων του πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες, φοβούμενοι ότι τα νησιά θα μπορούσαν να καταληφθούν από τη Γερμανία ως βάση υποβρυχίων,^[16] πλησίασαν ξανά τη Δανία για την αγορά τους. Μετά από λίγους μήνες διαπραγματεύσεων, συμφωνήθηκε τιμή πώλησης 25 εκατομμυρίων δολαρίων^[4] σε χρυσό νόμισμα των Ηνωμένων Πολιτειών, που ισοδυναμεί με 587,39 εκατομμύρια δολάρια σε δολάρια του 2019. Ταυτόχρονα, τα οικονομικά της συνεχιζόμενης κατοχής επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό το μυαλό των Δανών υπευθύνων λήψης αποφάσεων και προέκυψε συναίνεση υπέρ της πώλησης στο δανικό κοινοβούλιο.

Η Συνθήκη των Δανικών Δυτικών Ινδιών υπογράφηκε τον Αύγουστο του 1916^[17] και ένα δημοψήφισμα για την πώληση πραγματοποιήθηκε στη Δανία τον Δεκέμβριο του 1916,^[17] στο οποίο οι ψηφοφόροι ενέκριναν την απόφαση πώλησης. Η συμφωνία ολοκληρώθηκε στις 17 Ιανουαρίου του 1917, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Δανία αντάλλαξαν τις αντίστοιχες επικυρώσεις της Συνθήκης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες κατέλαβαν τα νησιά στις 31 Μαρτίου του 1917 και το έδαφος μετονομάστηκε σε «Αμερικανικές Παρθένες Νήσοι». Κάθε χρόνο, η Ημέρα Μεταβίβασης αναγνωρίζεται ως αργία, για τον εορτασμό της απόκτησης των νησιών από τις Ηνωμένες Πολιτείες.^[18]

Η αμερικανική υπηκοότητα παραχωρήθηκε σε πολλούς κατοίκους των νησιών το 1927 και το 1932. Το δανέζικο ντάλερ Δυτικών Ινδιών αντικαταστάθηκε από το δολάριο ΗΠΑ το 1934^[19] και από το 1935 έως το 1939 τα νησιά αποτελούσαν μέρος της τελωνειακής περιοχής των Ηνωμένων Πολιτειών.^[20] Η Οργανική πράξη του 1936 και η αναθεωρημένη οργανική πράξη του 1954 ίδρυσαν την τοπική αυτοδιοίκηση.^[4] Το 1970, οι ντόπιοι κάτοικοι εξέλεξαν τον πρώτο τους κυβερνήτη, Melvin H. Evans, και από το 1976 τα νησιά άρχισαν να εργάζονται για τη δημιουργία του δικού τους συντάγματος.^[4] Ο τουρισμός άρχισε να αναπτύσσεται, με την πάροδο του χρόνου και έγινε ο πιο σημαντικός τομέας της οικονομίας των νήσων.^[4]

Το Water Island, ένα μικρό νησί στα νότια του Αγίου Θωμά, διοικείται αρχικά από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ και δεν έγινε μέρος της επικράτειας των Αμερικανικών Παρθένων Νήσων έως το 1996, όταν μεταφέρθηκαν 50 στρέμματα γης στην τοπική κυβέρνηση. Τα υπόλοιπα 200 στρέμματα του νησιού αγοράστηκαν από το Υπουργείο Εσωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών τον Μάιο του 2005 για 10 $, μια συναλλαγή που σηματοδότησε την επίσημη αλλαγή στη δικαιοδοσία.^[21]

Το 1966, η Hess Oil άρχισε να κατασκευάζει διυλιστήριο πετρελαίου. Μέχρι τον Φεβρουάριο του 2012, το εργοστάσιο Hovensa που βρίσκεται στο Σαιντ Κρουά ήταν ένα από τα μεγαλύτερα διυλιστήρια πετρελαίου στον κόσμο, με 494.000 βαρέλια την ημέρα (78.500 m3 / την ημέρα) και συνέβαλε περίπου στο 20% του ΑΕΠ της περιοχής. Το διυλιστήριο έπαψε να λειτουργεί το 2012 και η εγκατάσταση σταμάτησε να εξάγει προϊόντα πετρελαίου το 2014. Κατά το τελευταίο έτος των εργασιών του διυλιστηρίου, η αξία των εξαγόμενων πετρελαιοειδών ήταν 12,7 δισεκατομμύρια δολάρια (φορολογική χρήση 2011).^[22] Από το τέλος της διύλισης, η δεξαμενή των 34 εκατομμυρίων βαρελιών λειτουργεί ως εγκατάσταση αποθήκευσης αργού πετρελαίου και πετροχημικών για πελάτες τρίτων. Το κλείσιμο του διυλιστηρίου προκάλεσε τοπική οικονομική κρίση.^[23][24] Μετά την εξαγορά του συγκροτήματος 1.500 στρεμμάτων από την ArcLight Capital Partners, LLC, ιδρύθηκε το 2016 η Limetree Bay Ventures, LLC και εκτελεί ένα έργο ανακαίνισης και επανεκκίνησης του διυλιστηρίου, με δυνατότητα επεξεργασίας έως 200.000 βαρέλια την ημέρα (32.000 m3 / την ημέρα).^[25][26]

Οι συνέπειες του τυφώνα Μέριλιν στο νησί του Αγίου Θωμά, το 1995. Τις τελευταίες δεκαετίες, οι Αμερικανικές Παρθένες Νήσοι έχουν πληγεί από μια σειρά τυφώνων

Ο τυφώνας Χιούγκο έπληξε τις Αμερικανικές Παρθένους Νήσους το 1989, προκαλώντας καταστροφικές φυσικές και οικονομικές ζημιές, ιδιαίτερα στο νησί του Σαιντ Κρουά. Η περιοχή χτυπήθηκε και πάλι από τον τυφώνα Μέριλιν το 1995, σκοτώνοντας οκτώ άτομα και προκάλεσε ζημία άνω των 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Τα νησιά επλήγησαν πάλι από τους τυφώνες Μπέρθα, Georges, Lenny και Ομάρ το 1996, 1998, 1999 και 2008, αντίστοιχα, αλλά οι ζημιές δεν ήταν τόσο σοβαρές από αυτές τις καταιγίδες.

Τυφώνες του 2017

Τον Σεπτέμβριο του 2017, ο τυφώνας Ίρμα κατηγορίας 5 προκάλεσε καταστροφικές ζημιές, ιδιαίτερα στον Άγιο Ιωάννη και τον Άγιο Θωμά. Μόλις δύο εβδομάδες αργότερα, ο τυφώνας Μαρία κατηγορίας 5 κατέστρεψε και τα τρία νησιά. Οι άνεμοι στο Εθνικό Καταφύγιο Άγριας Ζωής Sandy Point στο Σαιντ Κρουά έφτασαν τα 159 έως 167 km / h μέχρι και τα 220 km / h.^[27] Ακόμα πιο δυνατοί άνεμοι πιθανότατα εμφανίστηκαν κάπου στο δυτικό άκρο του νησιού. Οι Βρετανικές Παρθένοι Νήσοι και οι άλλες δύο Αμερικανικές Παρθένες Νήσοι, ο Άγιος Ιωάννης και ο Άγιος Θωμάς, ήταν αρκετά βορειοανατολικά για να αποφύγουν τα χειρότερα από τη Μαρία, αλλά επηρεάστηκαν και αυτά, με μεγάλες καταστροφές παντού. Στον Άγιο Θωμά αναφέρθηκε ριπή ανέμου στα 138 km / h. Οι μετεωρολογικοί σταθμοί στο Σαιντ Κρουά κατέγραψαν βροχή 5 και 10 ίντσες από τον τυφώνα και οι εκτιμήσεις για τον Άγιο Ιωάννη και τον Άγιο Θωμά ήταν κάπως λιγότερες.^[28] Ο τυφώνας σκότωσε δύο άτομα, και τα δύο στα σπίτια τους: ένα άτομο πνίγηκε και ένα άλλο παγιδεύτηκε κάτω από κατολισθήσεις λάσπης.^[29] Ένα τρίτο άτομο υπέστη θανατηφόρα καρδιακή προσβολή κατά τη διάρκεια του τυφώνα.^[30] Ο τυφώνας προκάλεσε εκτεταμένες και σοβαρές ζημιές στο Σαιντ Κρουά. Μετά από τους δύο τυφώνες, το γραφείο της βουλευτού Stacey Plaskett δήλωσε ότι το 90% των κτιρίων των Παρθένων Νήσων υπέστησαν ζημιές ή καταστράφηκαν και 13.000 από αυτά τα κτίρια είχαν χάσει τις στέγες τους.^[31] Το νοσοκομείο Λούις υπέστη ζημιά στην οροφή και πλημμύρες, αλλά παρέμεινε σε λειτουργία.^[32]

Διακυβέρνηση

Πρόεδρος των Αμερικανικών Παρθένων Νήσων είναι ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν. Κυβερνήτης στη χώρα είναι από το 2019 ο Άλμπερτ Μπράιαν, τζούνιορ με αντικυβερνήτη τον Τρεγκέντσα Ρόουτς. Το κοινοβούλιο (του ενός νομοθετικού σώματος) εκλέγεται κάθε δύο χρόνια και αποτελείται από τη δεκαπενταμελή Γερουσία. Η θητεία των γερουσιαστών είναι απεριόριστη.

Γενικές εκλογές

Εκλογή κυβερνήτη 2022

Ο Μπράιαν ξεκίνησε την εκστρατεία για την επανεκλογή του στις 11 Μαΐου 2022.^[33] Στις προκριματικές εκλογές στις 6 Αυγούστου, ο Μπράιαν κέρδισε τον Κεντ Μπερνίερ τον πρεσβύτερο με ποσοστό 65,04% των ψήφων. Στις γενικές εκλογές στις 8 Νοεμβρίου επικράτησε του γερουσιαστή Κερτ Βίαλετ και δύο άλλων υποψηφίων, λαμβάνοντας το 56% των ψήφων.^[34] Ταυτόχρονα έγιναν και οι ενδιάμεσες εκλογές των ΗΠΑ. Αντιπρόσωπος στη Βουλή των ΗΠΑ εξελέγη με ποσοστό 98,7% η Δημοκρατική Στέισι Πλάσκετ.

2020

Κύριο λήμμα: Γενικές εκλογές των Αμερικανικών Παρθένων Νήσων (2020)

2018

Εκλογές Κυβερνήτη στις Αμερικανικές Παρθένες Νήσους

Κύριο λήμμα: Εκλογές κυβερνήτη στις Αμερικανικές Παρθένες Νήσους (2018)

Κυβερνήτης των νήσων εξελέγη στον δεύτερο γύρο στις 20 Νοεμβρίου 2018 ο Δημοκρατικός Άλμπερτ Μπράιαν, τζούνιορ με ποσοστό 54,54% έναντι 44,14% για τον ανεξάρτητο απερχόμενο κυβερνήτη Κένεθ Μαπ.^[35] Ο πρώτος γύρος διεξήχθη στις 6 Νοεμβρίου 2018 και σε εκείνον ο Μπράιαν είχε λάβει ποσοστό 38% έναντι 33,4 για τον Μαπ.

Εκλογή αντιπροσώπου Αμερικανικών Παρθένων Νήσων (2018)

Η εκλογή για τον αντιπρόσωπο στη Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ χωρίς δικαίωμα ψήφου στις Αμερικανικές Παρθένες Νήσους έγινε στις 6 Νοεμβρίου 2018. Η θητεία της αντιπροσώπου είναι διετής. Η μοναδική υποψήφια, Στέισι Πλάσκετ, από το Δημοκρατικό Κόμμα, επανεξελέγη για τρίτη θητεία λαμβάνοντας 16.341 ψήφους (ποσοστό 98,4%).^[36]

2010

Ο Ντε Γιονγκ επανεξελέγη κυβερνήτης στις εκλογές που έγιναν στις 2 Νοεμβρίου 2010 με ποσοστό 56,27% έναντι 43,58% για τον ανεξάρτητο Κένεθ Μαπ.^[37]

Υποψήφιος[38]	Κόμμα	Ψήφοι	Ποσοστό
Τζον ντε Γιονγκ	Δημοκρατικό Κόμμα	17.535	56,27%
Κένεθ Μαπ	ανεξάρτητος	13.580	43,58%
Σύνολο		31.115	100%

2012

Η Δημοκρατική Ντόνα Κρίστιαν-Κρίστενσεν (εκλεγείσα για 1η φορά το 2010) επανεξελέγη αντιπρόσωπος των νησιών στην αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων.^[39] Στις 6 Νοεμβρίου 2012 παράλληλα με τις γενικές εκλογές εγκρίθηκε η πρόταση για χρήση της βιομηχανικής κάνναβης από το 57% των ψηφοφόρων.^[40]

2014

Γενικές εκλογές διεξήχθησαν στις 4 Νοεμβρίου 2014. Κυβερνήτης εξελέγη στον δεύτερο γύρο (18 Νοεμβρίου) ο ανεξάρτητος Κένεθ Μαπ με ποσοστό 63,89% έναντι 35,87% για την Ντόνα Κρίστιαν-Κρίστενσεν από το Δημοκρατικό Κόμμα. ^[41] Μετά την επικράτησή του στον δεύτερο γύρο, ο Μαπ ορκίστηκε Κυβερνήτης στις 5 Ιανουαρίου 2015.^[42] Η Στέισι Πλάσκετ εξελέγη αντιπρόσωπος των νησιών στην αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων με ποσοστό 90% των ψήφων.^[43] Στο Κοινοβούλιο, την πλειοψηφία διατήρησαν οι Δημοκρατικοί. Τέλος, την ίδια ημέρα έγινε και δημοψήφισμα, στο οποίο οι πολίτες καταψήφισαν σε ποσοστό 82,4% την πρόταση να αυξηθεί η θητεία των γερουσιαστών από τα δύο χρόνια στα τέσσερα και υπερψήφισαν σε ποσοστό 56,5% την πρόταση για τη χρήση της κάνναβης για ιατρικούς σκοπούς.^[44]

Δημοψηφίσματα

2019

Κύριο λήμμα: Δημοψήφισμα των Αμερικανικών Παρθένων Νήσων (2019)

Στο δημοψήφισμα που διεξήχθη στις 30 Μαρτίου 2019, το 75% των ψηφισάντων ενέκριναν την αλλαγή στο εκλογικό σύστημα. Όμως το αποτέλεσμα ακυρώθηκε, καθώς η συμμετοχή ήταν πολύ χαμηλή (κάτω του 10%) και όχι άνω του 50%, όπως προβλεπόταν. ^[45]

Δημογραφία

Ο πληθυσμός της χώρας είναι 87.146^[2] κάτοικοι, σύμφωνα με την απογραφή του 2020. Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι -0,42% (εκτίμηση 2021). Ρυθμός γεννήσεων 11,84 γεννήσεις/1000 άτομα πληθυσμού και θανάτων 8,58 θάνατοι/1000 άτομα πληθυσμού (εκτίμηση 2021). Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2021 τα 80,1 χρόνια (76,8 χρόνια οι άνδρες και 83,5 οι γυναίκες).^[1]

Παραπομπές

1. Αμερικανικές Παρθένοι Νήσοι
2. «Population of the United States Virgin Islands 2010 and 2020» (PDF). www2.census.gov. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2024.
3. «CIA World Factbook- United States Virgin Islands». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2019.
4. «Encyclopedia Britannica - USVI». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2019.
5. «A Brief History of the Danish West Indies, 1666–1917». Danish National Archives. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2017.
6. «Virgin Islands History». VI Now. 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2017. In the Danish West Indies slaves labored mainly on sugar plantations. Cotton, indigo and other crops were also grown. Sugar mills and plantations dotted the islands hilly landscapes. Each island's economy prospered through sugar plantations and slave trading. While St. John and St. Croix maintained a plantation economy, St. Thomas developed into a prosperous center of trade. Slave rebellion on St. John and St. Croix are well-documented. Legitimate trade and business on St. Thomas influenced a different society where many more slaves were given freedom and an opportunity outside of plantation life.
7. «Historical Synagogue». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2019.
8. «St. John Slave Rebellion». St. John Off the Beaten Track. Sombrero Publishing Co. 2000. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουνίου 2008. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2008.
9. Hatch 1972:33
10. «Annaberg Plantation, (St John, U.S. Virgin Islands)». Slavery Images. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Οκτωβρίου 2019. - (1992, 70)
11. «Monuments and sites in St. Croix». The slave ship Fredenborg: An information project. United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Δεκεμβρίου 2005.
12. Lewishon, Florence (1964). Divers Information on The Romantic History of St. Croix: From the Time of Columbus until Today. Dukane Press. σελίδες 48–57.
13. Olwig, Karen Fog, επιμ. (14 Ιανουαρίου 2014). Small Islands, Large Questions: Society, Culture and Resistance in the Post-Emancipation Caribbean. Routledge. σελ. 136.
14. Jensen, Peter (1998). From Serfdom to Fireburn and Strike: The History of Black Labor in the Danish West Indies 1848-1917. Christiansted, St. Croix: Antilles Press. σελ. 139. The liberalization of labor conditions in the 1879, then, did not necessarily result in any improvements in the laborers' conditions, on balance, since it was obtained on the planters' and not the laborers' terms.
15. «A Brief History of the Danish West Indies, 1666–1917». Danish National Archives. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Δεκεμβρίου 2008.
16. Hoover, Donald D. (1926-04-01). «The Virgin Islands Under American Rule». Foreign Affairs 4 (3). ISSN 0015-7120. https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/1926-04-01/virgin-islands-under-american-rule.
17. «Convention between the United States and Denmark for cession of the Danish West Indies» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 21 Ιουλίου 2011., Πρότυπο:USStat
18. «Transfer Day». Royal Danish Consulate, United States Virgin Islands. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουνίου 2007.
19. United States Department of the Interior (1934). Annual Report of the Department of the Interior 1934. US Government Printing Office.
20. various United States governmental bureaus (1950). Statistical Abstract of the United States. US Government Printing Office.
21. Megan Poinski (18 Νοεμβρίου 2005). «Water Island appears frozen in time, but big plans run under the surface – V.I. says land acquired from the feds is about to undergo large-scale improvements». The Virgin Islands Daily News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2007.
22. «U.S. Virgin Islands Economic Review – VI» (PDF). VI Bureau of Economic Research. VI Bureau of Economic Research. 15 Μαΐου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 30 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2017.
23. Daniel Shea (Daily News Staff) (2012-01-19). «HOVENSA closing – News». Virgin Islands Daily News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-07-28. https://archive.today/20120728133439/http://virginislandsdailynews.com/news/hovensa-closing-1.1259790%23axzz1nXpo7wFr. Ανακτήθηκε στις 2012-12-13.
24. «US Refinery Status: Hovensa St. Croix Refinery Shutdown Completed». 22 Φεβρουαρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Απριλίου 2012.
25. «Limetree Bay – About Us». Limetree Bay Ventures LLC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2019.
26. Eaton, Collin (2018-07-02). «St. Croix oil refinery gets $1.4 billion investment, plans to restart». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-07-28. https://web.archive.org/web/20190728162053/https://www.reuters.com/article/us-refinery-virginislands/st-croix-oil-refinery-gets-1-4-billion-investment-plans-to-restart-idUSKBN1JS1TZ. Ανακτήθηκε στις 2019-07-28.
27. O'Connor, Brian (2017-09-21). «St. Croix barely escapes worst of Maria's wrath». The Virgin Islands Daily News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-09-21. https://web.archive.org/web/20170921220902/http://www.virginislandsdailynews.com/breaking/st-croix-barely-escapes-worst-of-maria-s-wrath/article_b5c3e754-9ee5-11e7-b04a-d388e27fd2da.html. Ανακτήθηκε στις 2017-09-22.
28. National Weather Service, SFO San Juan (22 Νοεμβρίου 2017). «Major Hurricane Maria». National Weather Service. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2018.
29. Carlson, Suzanne (2017-10-03). «Five hurricane-related deaths confirmed». The Virgin Islands Daily News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-10-03. https://web.archive.org/web/20171003120116/http://www.virginislandsdailynews.com/breaking/five-hurricane-related-deaths-confirmed/article_90b2f60d-7abd-5313-a1da-7c3a4c976fc7.html. Ανακτήθηκε στις 2017-11-12.
30. O'Connor, Brian (2017-09-22). «Federal disaster relief begins on St. Croix». The Virgin Islands Daily News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-09-23. https://web.archive.org/web/20170923070302/http://www.virginislandsdailynews.com/breaking/federal-disaster-relief-begins-on-st-croix/article_96602d56-799e-54ad-864e-ddea06ff9862.html. Ανακτήθηκε στις 2017-09-23.
31. J.B. Wogan (2017-10-06). «After Hurricanes, Public Housing May Never Get Rebuilt». Governing. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-06-12. https://web.archive.org/web/20180612142237/http://www.governing.com/topics/health-human-services/gov-virgin-islands-hurricanes-housing.html. Ανακτήθηκε στις 2018-06-11.
32. O'Connor, Brian (2017-09-21). «Maria leaves St. Croix with a working hospital». The Virgin Islands Daily News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-09-21. https://web.archive.org/web/20170921223147/http://www.virginislandsdailynews.com/breaking/maria-leaves-st-croix-with-a-working-hospital/article_c484b68e-9ee4-11e7-b04a-0f336b3b1721.html. Ανακτήθηκε στις 2017-09-22.
33. «Bryan and Roach announce bid for reelection». Virgin Islands Daily News. 11 Μαΐου 2022.
34. «Bryan Routs Vialet in Gubernatorial Race, Winning Reelection». VI Consortium. 8 Νοεμβρίου 2022.
35. «Albert Bryan Becomes Ninth Elected Governor of the U.S. Virgin Islands». The Virgin Islands Consortium (Christiansted, St. Croix, USVI). 2018-11-20. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-11-21. https://web.archive.org/web/20181121203818/https://viconsortium.com/breaking-news/change-course-now-albert-bryan/. Ανακτήθηκε στις 2018-11-20.
36. Troy, Aras (2018-10-11). «Lacking full representation, residents of US territories prepare to vote». Pasquines. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-10-31. https://web.archive.org/web/20181031011421/https://pasquines.us/2018/10/11/lacking-full-representation-residents-of-us-territories-prepare-to-vote-in-2018/. Ανακτήθηκε στις 2018-10-31.
37. Rulers.org
38. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2010.
39. «Donna Christensen campaign website». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2015.
40. «American Virgin Islands, 6 November 2012: Use of Industrial Hemp». Direct Democracy. (Γερμανικά)
41. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2015.
42. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2015.
43. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2015.
44. «Official results». VI Vote. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Νοεμβρίου 2014.
45. «Reapportionment Initiative Fails to Come Close to Required Turnout». St Thomas Source. 30 Μαρτίου 2019.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Αμερικανικές Παρθένοι Νήσοι

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Atlas of the United States Virgin Islands (Άτλας των Αμερικανικών Παρθένων Νήσων)