Επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου
From Wikipedia, the free encyclopedia
Τα επτά θαύματα του κόσμου (αρχαία ελληνικά: τὰ ἑπτὰ θεάματα τῆς οἰκουμένης) είναι σημαντικά μνημεία, που καταγράφηκαν ως μεγαλουργήματα της εποχής ή αλλιώς «θαύματα» κατά την Αρχαιότητα. Εμπνευστής του καταλόγου αυτού πολλές φορές θεωρείται (αρκετά αυθαίρετα) ο Αντίπατρος ο Σιδώνιος, ένας Έλληνας (άλλοτε θεωρείται ελληνόφωνος σημιτικής καταγωγής, ίσως Σύριος) συγγραφέας και ποιητής του 2ου αιώνα π.Χ., ο οποίος επισκέφτηκε όλα τα μνημεία και συνέταξε τον κατάλογο (έχει διατυπωθεί και η άποψη, ότι συντάκτης του ποιήματος μπορεί να ήταν στην πραγματικότητα ο Αντίπατρος από τη Θεσσαλονίκη, και όχι αυτός από τη Σιδώνα[1]). Ο κατάλογος αποτελείται από επτά σπουδαία έργα που βρίσκονται στην περιοχή γύρω από τη Μεσόγειο.
Πρώτος από τους αρχαίους συγγραφείς σε θαυμαστά δημιουργήματα των ανθρώπων φέρεται να αναφέρεται ο Ηρόδοτος[2], ο οποίος δηλώνει, ότι τα μεγαλύτερα σε διαστάσεις έργα (κατασκευές) σε ολόκληρη την Ελλάδα βρίσκονταν στη Σάμο, και αυτά ήταν: το Ευπαλίνειο όρυγμα, η προκυμαία της Σάμου, το Ηραίο της Σάμου - δουλειά που ξεκίνησε ο αρχιτέκτων Ροίκος. Αλλού στο έργο του ο Ηρόδοτος ακόμα περισσότερο εκθειάζει τα έργα των Αιγυπτίων, που τα θεωρεί πολύ μεγαλύτερα σε μέγεθος από όλα τα έργα των Ελλήνων μαζί: την τεχνητή λίμνη Μοίρη (Β' 149-150)[3], το λαβύρινθο της Αιγύπτου παρά την Κροκοδειλόπολη και κοντά στη λίμνη Μοίρη (Β' 148)[3], την πυραμίδα του Χέοπα (Β' 124-127)[3], την πυραμίδα του Χεφρήνου (Β' 127)[3] και την πυραμίδα του Μυκερίνου (Β' 129-136)[3]. Στη Λυδία αναφέρει[4] τον τάφο του Αλυάττη. Στη Βαβυλώνα αναφέρει τα τείχη της πόλης και την γενικότερη διάταξή της (Α' 178-181), το ιερό του Βήλου (Μαρδούκ) - δηλ. την Εσάγκιλα, μαζί με τον Πύργο (ζιγκουράτ) Ετεμενάνκι (Α' 181-183), το φράγμα στον Ευφράτη της βασίλισσας Σεμιραμίδος (Α' 184), το φράγμα της βασίλισσας Νίτωκρις στον Ευφράτη και την τεχνητή λίμνη της ίδιας βασίλισσας, τη γέφυρα στη Βαβυλώνα που έχτισε η ίδια, και τον τεχνητό βάλτο της (Α' 185-186)[5]. Φυσικά, αναφέρει ο Ηρόδοτος και άλλα, ίσως λιγότερο θαυμαστά και μεγάλα έργα στην Ελλάδα και σε διαφόρους βαρβαρικούς λαούς σε πολλά μέρη του βιβλίου του.
Οι πρώτοι καθεαυτό κατάλογοι των σπουδαιότερων παγκοσμίως θεαμάτων που άξιζε κανείς να επισκεφτεί άρχισαν να συντάσσονται μετά την κατάκτηση της Ανατολής - στην Ελληνιστική περίοδο[6].