Κάρολος Α΄ της Ρουμανίας
Βασιλιάς της Ρουμανίας / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Κάρολος Α΄ (Carol I al României, 20 Απριλίου 1839 - 27 Σεπτεμβρίου (Π.Η.)/ 10 Οκτωβρίου (Ν.Η.) 1914), που γεννήθηκε Πρίγκιπας Κάρολος του Χοεντσόλλερν-Ζίγκμαρινγκεν, ήταν ηγεμόνας της Ρουμανίας από το 1866 ως το 1914. Εξελέγη Κυβερνήτης Πρίγκιπας (Domnitor) των Ρουμανικών Ενωμένων Πριγκιπάτων στις 20 Απριλίου 1866 μετά την ανατροπή του Αλέξανδρου Ιωάννη Κούζα από ένα παλατιανό πραξικόπημα. Τον Μάιο του 1877 ανακήρυξε τη Ρουμανία ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος. Η ήττα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (1878) στον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο εξασφάλισε τη ρουμανική ανεξαρτησία. Ανακηρύχθηκε βασιλιάς της Ρουμανίας στις 26 Μαρτίου [Π.Η. 14 Μαρτίου] 1881. Ήταν ο πρώτος ηγεμόνας της δυναστείας Χοεντσόλλερν-Ζίγκμαρινγκεν, που κυβέρνησε τη χώρα μέχρι την ανακήρυξη της δημοκρατίας το 1947.
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Κάρολος Α΄ | |
---|---|
Βασιλιάς της Ρουμανίας | |
Περίοδος | 1881 - 1914 |
Διάδοχος | Φερδινάνδος |
Πρίγκιπας της Ρουμανίας | |
Περίοδος | 1866 - 1881 |
Προκάτοχος | Αλέξανδρος Ιωάννης Α' Κούζας |
Γέννηση | 20 Απριλίου 1839 Ζίγκμαρινγκεν, Γερμανία |
Θάνατος | 10 Οκτωβρίου 1914 (75 ετών) Σινάλα, Ρουμανία |
Τόπος ταφής | Curtea de Argeș, Ρουμανία |
Σύζυγος | Ελισάβετ του Βιντ |
Επίγονοι | Μαρία |
Οίκος | Οίκος του Χοεντσόλερν-Ζίγκμαρινγκεν |
Πατέρας | Κάρολος Αντώνιος |
Μητέρα | Ιωσηφίνα της Βάδης |
Υπογραφή | |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του ο Κάρολος Α΄ ηγήθηκε προσωπικά του ρουμανικού στρατού κατά το Ρωσοτουρκικό Πόλεμο και ανέλαβε τη διοίκηση του ρωσορουμανικού στρατού κατά την Πολιορκία της Πλέβνας. Η χώρα απέκτησε διεθνώς αναγνωρισμένη ανεξαρτησία με τη Συνθήκη του Βερολίνου (1878) και απέσπασε τη Νότια Δοβρουτσά από τη Βουλγαρία το 1913. Η εγχώρια πολιτική ζωή, που ακόμη κυριαρχείτο από τις πλούσιες οικογένειες γαιοκτημόνων της χώρας, οργανωμένη γύρω από τα αντίπαλα κόμματα, Φιλελεύθερο και Συντηρητικό, υπονομεύθηκε από δύο εκτεταμένες αγροτικές εξεγέρσεις στη Βλαχία (το νότιο μισό της χώρας) τον Απρίλιο του 1888 και στη Μολδαβία (το βόρειο μισό) το Μάρτιο του 1907.
Ο Κάρολος ποτέ δεν απέκτησε άρρενα κληρονόμο, έχοντας το μεγαλύτερο αδελφό του Λεοπόλδο ως μελλοντικό διάδοχο. Τον Οκτώβριο του 1880 ο Λεοπόλδος παραιτήθηκε από το δικαίωμα διαδοχής υπέρ του γιου του Γουλιέλμου, που με τη σειρά του παραιτήθηκε του δικαιώματος έξι χρόνια αργότερα υπέρ του νεότερου αδελφού του, του μελλοντικού Φερδινάνδου της Ρουμανίας.