From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Μάχη του Παρισιού του έτους 1814 ήταν η τελευταία μάχη των ναπολεόντειων πολέμων που δόθηκε μόλις έξω από το Παρίσι στις 30 και 31 Μαρτίου του 1814 μεταξύ των συνασπισμένων δυνάμεων Ρωσίας, Πρωσίας και Αυστρίας αφενός και της γαλλικής φρουράς της πόλης, αφετέρου, μετά την οποία, την ίδια ημέρα, ακολούθησε η παράδοση και η θριαμβευτική είσοδος των συμμάχων δυνάμεων σ' αυτή.
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Μάχη του Παρισιού | |||
---|---|---|---|
Ναπολεόντειοι πόλεμοι | |||
Η Μάχη του Παρισιού | |||
Χρονολογία | 30 Μαρτίου, 1814 – 31 Μαρτίου, 1814 | ||
Τόπος | Β. και ΒΑ. περιοχή εγγύτατα του Παρισιού | ||
Έκβαση | Ήττα και παράδοση της φρουράς | ||
Αντιμαχόμενοι | |||
Ηγετικά πρόσωπα | |||
| |||
Δυνάμεις | |||
| |||
Απώλειες | |||
|
Ο Ναπολέων μετά την ατυχή εκστρατεία του κατά της Ρωσίας (1813) και την ήττα που υπέστη στη μάχη της Λειψίας αναγκάσθηκε να υποχωρήσει εντός του γαλλικού εδάφους. Οι συνασπισμένες δυνάμεις της Ρωσίας, Αυστρίας και Πρωσίας συνεχίζοντας την ακάθεκτη προέλασή τους, περί τα τέλη Μαρτίου του 1814 εισβάλουν στη Γαλλία σχεδόν απ΄ όλο το μήκος του ποταμού Μάρνη, με απώτερο σκοπό την ολοκληρωτική συντριβή του γαλλικού αυτοκρατορικού στρατού και την κατάληψη του Παρισιού. Έτσι στις 29 Μαρτίου οι συμμαχικές δυνάμεις φθάνουν έξω από το Παρίσι όπου και στρατοπεδεύουν προκειμένου την επομένη να ξεκινήσουν την μάχη κατάληψης.
Οι συμμαχικές δυνάμεις αποτελούνταν από περίπου 100.000 Ρώσους, 40.000 Πρώσους (Γερμανούς), και 15.000 Αυστριακούς, συνολικά 155.000 στρατιώτες που τελούσαν υπό το γενικό πρόσταγμα του Ρώσου στρατάρχη Μιχαήλ Μπάρκλαιϋ ντε Τόλλυ, καθοδηγούμενου υπό τον Τσάρο ο οποίος και συμμετείχε με την μεγαλύτερη αριθμητικά στρατιωτική δύναμη. Την άμυνα του Παρισιού, με διαταγή του Ναπολέοντα, είχε αναλάβει ο αδελφός του που εκτελούσε καθήκοντα αντιβασιλέως Ιωσήφ Βοναπάρτης με δύναμη περίπου 20.000 ανδρών του τακτικού γαλλικού στρατού επικουρούμενη από 6.000 εθνοφύλακες και από μια πολύ μικρή δύναμη της αυτοκρατορικής φρουράς, συνολικά περίπου 26.000 άνδρες.
Κατά τις ιστορικές έρευνες οι παραπάνω συγκεντρωτικοί αριθμοί ποικίλλουν εκ του γεγονότος ότι κατά την έναρξη της μάχης δεν είχαν ακόμη προσεγγίσει στο πεδίο το σύνολο των συμμαχικών δυνάμεων με συνέπεια ο αριθμός των επιτιθεμένων να είναι μικρότερος, περίπου στους 80.000. Αντίθετα ο αριθμός των αμυνομένων φέρεται μεγαλύτερος περί τις 30.000 μετά από συμμετοχή ανεξακρίβωτου αριθμού εθελοντών Παριζιάνων που έσπευσαν να υπερασπιστούν την πόλη τους. Μεταξύ αυτών ήταν και οι μαθητές της πολυτεχνικής σχολής που ενίσχυσαν τις φρουρές των ανατολικών πυλών. Η δε αυτοκρατορική φρουρά είχε μειωθεί δραματικά μετά την απόσπαση 2.500 ανδρών που απετέλεσε τη συνοδεία ασφαλείας της αυτοκράτειρας Μαρίας Λουΐζας και του γιου της που κατέφυγαν στον πύργο - παλάτι του Μπλουά της ομώνυμης πόλης.
Πεδίο της μάχης ήταν τα βόρεια και βορειοανατολικά περίχωρα του Παρισιού, στην έκταση που καταλαμβάνει σήμερα στην περιοχή της Μονμάρτρης, εξ ου και η παράλληλη ονομασία μάχη της Μονμάρτρης, όπου και είχε αναπτυχθεί η φρουρά της πόλης.
Ξημερώνοντας η επομένη 30 Μαρτίου πρώτες ξεκίνησαν την επίθεση οι ρωσικές δυνάμεις, περί ώρα 05.00, εναντίον του κέντρου της παράταξης της φρουράς της πόλης αντιμετωπίζοντας όμως σθεναρή αντίσταση, αλλά και αρκετά οχυρωματικά εμπόδια. Λίγο αργότερα ξεκινούν την επίθεση και οι πρωσικές και οι άλλες δυνάμεις από τα νώτα των αμυνόμενων. Όταν πλέον οι συμμαχικές δυνάμεις κατέλαβαν όλα τα γύρω υψώματα έχοντας έτσι αποκτήσει πλεονεκτική θέση του πυροβολικού ο Ιωσήφ Βοναπάρτης αναγκάσθηκε τις νυκτερινές ώρες να εγκαταλείψει τον αγώνα και την πόλη και να διαφύγει προς Ορλεάνη, αφήνοντας τον υπ΄ αυτόν στρατηγό Αύγουστο ντε Μαρμόν, δούκα της Ραγούσης, για την παράδοση.
Παρά ταύτα η αυτοκρατορική φρουρά συνέχισε τον λυσσαλέο αγώνα της μέχρι και την επομένη το πρωί όταν αντελήφθη πλέον ότι τα πάντα είχαν χαθεί μετά και την "άνευ όρων" παράδοση της δύναμης του Μαρμόν.
Μετά και την τελευταία αυτή συντριβή της γαλλικής αντίστασης οι συμμαχικές δυνάμεις εισήλθαν στο Παρίσι θριαμβευτικά με επικεφαλής τον Τσάρο Αλέξανδρο Α΄ συνοδευόμενο από τον Βασιλέα της Πρωσίας προς τους οποίους έσπευσε ο Σαρλ-Μωρίς ντε Ταλλεϋράν-Περιγκόρ και πρόσφερε τιμητικά τα κλειδιά της πόλεως. Ακολούθησε διάγγελμα του Τσάρου, ως εκπρόσωπος και των άλλων ηγεμόνων, προς τον γαλλικό λαό καθησυχάζοντάς τον ότι το μένος των συμμάχων ηγεμόνων στρέφεται προσωπικά στον Ναπολέοντα και το Παρίσι παραμένει σεβαστό, η δε Γαλλία αναγνωρίζεται ως μεγάλη δύναμη που έτσι θα πρέπει και να παραμείνει.
Αυτών ακολούθησε το Σύμφωνο του Φοντενεμπλό ως επιτακτική αξίωση της παραίτησης και εκθρόνισης του Ναπολέοντα και τον περιορισμό του στη νήσο Έλβα.
Την απόφαση να προχωρήσουν οι συνασπισμένες δυνάμεις στην κατάληψη του Παρισιού έλαβε ο Τσάρος Αλέξανδρος μετά από σύλληψη ταχυδρόμου που μετέφερε γράμμα του Ναπολέοντα προς την σύζυγό του στο Παρίσι αποκαλύπτοντας σ΄ αυτό τη θέση των στρατευμάτων του αλλά και τις άμεσες προθέσεις του. Την απόφαση αυτή κατόπιν συμβουλίου αποδέχθηκαν αμέσως οι σύμμαχοι Ηγεμόνες υπό τη γενική ιαχή "Παρίζ - Παρίζ", όπου και επιτάχυναν τις κινήσεις τους.
Στις 27 Μαρτίου ο Ναπολέων παραμένοντας στο Σεν Ντιζιέ (Saint-Dizier) μαθαίνει την υποχώρηση των στρατηγών του Μαρμόν και Μορτιέ στο Παρίσι όπου και αποφασίζει την επομένη να σπεύσει με τις δυνάμεις του, μέσω του Φονταινεμπλώ. Στις 28 Μαρτίου, έφτασαν τα πρώτα άσχημα μηνύματα προέλασης μεγάλων εχθρικών δυνάμεων που τον προβλημάτισε. Στις 30 Μαρτίου, βαίνοντας προς Παρίσι και μαθαίνοντας καθ΄ οδόν, νυκτερινές ώρες, περί την μάχη και την επικείμενη ανακωχή επέστρεψε στο Φονταινεμπλώ πλήρως απογοητευμένος.
Ο Τσάρος Αλέξανδρος Α΄ της Ρωσίας. | Ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος Γ΄ της Πρωσίας. | Ο στρατάρχης Μπάρκλαιϋ ντε Τόλλυ. | Ο Κόμης του Λένγκερον | Ο Πρίγκιπας Κάρολος του Σβάρτσενμπεργκ | Ο Γκέμπχαρντ φον Μπλύχερ |
Ο Ιωσήφ Βοναπάρτης | Ο Αύγουστος ντε Μαρμόν | Ο Εδουάρδος Μορτιέ | Ο Ζαννό ντε Μονσέ | Ο Κάρολος - Μωρίς Σαρλ-Μωρίς ντε Ταλλεϋράν-Περιγκόρ |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.