Νιόκαστρο Ναυαρίνου
προστατευόμενος αρχαιολογικός χώρος / From Wikipedia, the free encyclopedia
Δεν θα πρέπει να συγχέεται με το άλλο Κάστρο του Ναυαρίνου, το Παλαιόκαστρο Ναυαρίνου Το Νιόκαστρο Ναυαρίνου ή Νεόκαστρο Ναβαρίνου ή απλά Νιόκαστρο Πύλου[1][2][3] είναι οθωμανικό κάστρο – φρούριο, το οποίο βρίσκεται δίπλα στην κωμόπολη της σύγχρονης Πύλου, στα νοτιοδυτικά της Μεσσηνίας. Είναι ένα από τα δύο κάστρα που διαφύλατταν τον στρατηγικό Όρμο του Ναυρίνου (ή Ναβαρίνου),[4] γνωστό και ως Κόλπο της Πύλου. Το Νιόκαστρο βρίσκεται στη νότια είσοδο του κόλπου, ενώ η βόρεια είσοδός του φυλασσόταν από το Παλαιόκαστρο Ναυαρίνου,[5] μεσαιωνικό φρούριο του 13ου αιώνα, το οποίο κατασκευάσθηκε πάνω στο Ακρωτήριο Κορυφάσιο (γνωστό τότε ως Ακρωτήριο του Ζόγκλου) από τους σταυροφόρους του Πριγκιπάτου της Αχαΐας.
Νιόκαστρο Ναυαρίνου | |
---|---|
Νέο Ναυαρίνο | |
Άποψη από το εσωτερικό του φρουρίου | |
Παλαιότερες ονομασίες | Anavarin-i cedid (τουρκικά) Navarin novo (ενετικά) |
Άλλες ονομασίες | Νεόκαστρο Ναυαρίνου, Νιόκαστρο Πύλου, Κάστρο ή Φρούριο Πύλου |
Γενικές πληροφορίες | |
Είδος | φρούριο |
Αρχιτεκτονική | Οθωμανική οχυρωματική |
Γεωγραφικές συντεταγμένες | Τοποθεσία Νιόκαστρο, στη δυτική πλευρά της σύγχρονης κωμόπολης της Πύλου, Όρμος Ναυρίνου (Κόλπος Πύλου), Μεσσηνία, Πελοπόννησος 36°54′42″N 21°41′28″E |
Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Πύλου - Νέστορος |
Τοποθεσία | Πύλος |
Χώρα | Ελλάδα |
Έναρξη κατασκευής | 1572 |
Ολοκλήρωση | 1573 |
Λειτουργία | 1573-1827 |
Αναστήλωση | Διάφορες περίοδοι αναστηλώσεων από Ενετούς και Οθωμανούς |
Κατάσταση | Πολύ καλή. Επισκευασμένο, αναστηλωμένο, με ανακαινισμένα κτίρια στο εσωτερικό |
Χρήση | Παλαιότερα: φρούριο, καστροπολιτεία Σήμερα: Στέγαση Μουσείων, πολυχώρος διαφόρων πολιτιστικών δρωμένων |
Ιδιοκτήτης | Εφορεία Αρχαιοτήτων Μεσσηνίας, Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού |
Σχεδιασμός και κατασκευή | |
Χρηματοδότης | Κιλίτζ Αλή Πασάς |
Προστασία | αρχαιολογικός χώρος στην Ελλάδα |
Ιστότοπος | |
Κάστρο Πύλου (Νιόκαστρο) | |
Πολυμέσα | |
δεδομένα (π) |
Σε αντιδιαστολή με το παλαιότερο φρούριο, το οποίο κτίστηκε το 1278 από τον Φλαμανδό σταυροφόρο Νικόλαο B΄ Σαιντ-Ομέρ και παρείχε ασφάλεια στην παλαιότερη πόλη της Πύλου (που κατά τους βυζαντινούς χρόνους και την μεσαιωνική εποχή αναφερόταν ως ο Ζόγκλος και στη συνέχεια ως το Ναυαρίνο ή Ναβαρίνο), το νεότερο φρούριο, το οποίο κτίσθηκε το 1573,[1] από τον καπουδάν πασά (αρχιναύαρχο του οθωμανικού στόλου) Κιλίτζ Αλή Πασά είναι συχνά γνωστό απλά ως Νέοκαστρο ή Νιόκαστρο (νέο κάστρο).[6]
Δίπλα σε αυτό αναπτύχθηκε σταδιακά, μετά τη νίκη των τριών συμμαχικών δυνάμεων κατά την Ναυμαχία του Ναβαρίνου (1827), η νεότερη κωμόπολη της Πύλου, η οποία κατασκευάσθηκε, το 1829, με ρυμοτομικό σχέδιο,[7] το οποίο σχεδιάστηκε από τους μηχανικούς του γαλλικού εκστρατευτικού σώματος (Εκστρατεία του Μοριά (Expédition de Morée), υπό την αρχηγία του στρατηγού Νικολάου - Ιωσήφ Μαιζώνος, όταν το φθινόπωρο του 1828 παρέλαβαν το Νιόκαστρο από τους Τουρκο-Αιγύπτιους και άρχισε να αναπτύσεται κυρίως μετά το 1830. Η ίδια η νεότερη πόλη της Πύλου τα πρώτα χρόνια λειτουργίας της μάλιστα αναφερόταν κυρίως ως το Νιόκαστρον ή Νέο Ναυαρίνο.