Ονορέ-Γκαμπριέλ Ρικετί ντε Μιραμπώ
Γάλλος συγγραφέας και πολιτικός / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ονορέ-Γκαμπριέλ Ρικετί, κόμης ντε Μιραμπώ (Honoré Gabriel Riqueti, Compte de Mirabeau, 1749 - 1791), αποκαλούμενος Μιραμπώ, ήταν Γάλλος συγγραφέας και πολιτικός, από τις σπουδαιότερες μορφές στο πρώτο στάδιο της Γαλλικής επανάστασης του 1789.
Ονορέ-Γκαμπριέλ Ρικετί, κόμης ντε Μιραμπώ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Honoré Gabriel Riqueti, comte de Mirabeau (Γαλλικά) και Honoré-Gabriel Riqueti de Mirabeau (Γαλλικά) |
Γέννηση | 9 Μαρτίου 1749[1][2][3] Le Bignon-Mirabeau |
Θάνατος | 2 Απριλίου 1791[1][2][3] Παρίσι[4] |
Αιτία θανάτου | φλεγμονή |
Τόπος ταφής | Πάνθεον (48°50′46″ s. š., 2°20′46″ v. d.), Saint-Étienne-du-Mont και Cimetière de Clamart |
Ψευδώνυμο | Karel van Ligtdal[5] |
Παρατσούκλι | L'Orateur du peuple και La Torche de Provence |
Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Γαλλίας |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[1] |
Σπουδές | Aix University Πανεπιστήμιο Πωλ Σεζάν-Αιξ-Μαρσέιγ 3 |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | δημοσιογράφος πολιτικός διπλωμάτης συγγραφέας[6] οικονομολόγος ρήτορας |
Πολιτική τοποθέτηση | |
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Society of 1789 |
Οικογένεια | |
Σύντροφος | Marie Thérèse Sophie Richard de Ruffey |
Τέκνα | Jean-Marie-Nicolas Lucas de Montigny |
Γονείς | Victor de Riqueti, marquis de Mirabeau |
Αδέλφια | André Boniface Louis Riquetti de Mirabeau |
Οικογένεια | Riquet de Caraman family |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | deputy to the Estates-General of 1789 (1789–1791) d:Q62129282 (έως 1791) |
Υπογραφή | |
Θυρεός | |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Πριν από την έναρξη της Γαλλικής επανάστασης είχε εμπλακεί σε πολλά σκάνδαλα και είχε καταστρέψει την υπόληψή του. Παρ 'όλα αυτά, ανέβηκε στην κορυφή της γαλλικής πολιτικής ιεραρχίας κατά τα έτη 1789-1791, ονομάστηκε «ρήτορας του λαού» και «πυρσός της Προβηγκίας» και παραμένει το πρώτο σύμβολο της κοινοβουλευτικής ευγλωττίας στη Γαλλία.
Αν και μέλος της αριστοκρατίας, διακρίθηκε ως βουλευτής της Τρίτης Τάξης στη Συνέλευση των Γενικών Τάξεων. Επιτυχημένος ρήτορας, ήταν ο ηγέτης των μετριοπαθών μεταξύ των επαναστατών, ευνοώντας μια συνταγματική μοναρχία στα πρότυπα της Μεγάλης Βρετανίας. Όταν πέθανε (από φυσικά αίτια) ήταν ένας μεγάλος εθνικός ήρωας. Η μεταγενέστερη όμως ανακάλυψη ότι ήταν επ' αμοιβή μυστικοσύμβουλος του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ από το 1790 προκάλεσε τη μεταθανάτια αποκαθήλωσή του.
Οι ιστορικοί έχουν διαφορετικές απόψεις για το το αν ήταν ένας μεγάλος ηγέτης ο οποίος σχεδόν έσωσε το έθνος από την Τρομοκρατία, ένας δημαγωγός χωρίς πολιτικές ή ηθικές αξίες ή ένας προδότης στην υπηρεσία του εχθρού.[7]