Οχυρώσεις του Βωμπάν
From Wikipedia, the free encyclopedia
Με την επωνυμία Οχυρώσεις του Βωμπάν αναφέρεται μια σειρά από δώδεκα ομάδες οχυρών κτισμάτων και τοποθεσιών, τις οποίες δημιούργησε ο Γάλλος στρατιωτικός μηχανικός του Λουδοβίκου 14ου Σεμπαστιάν Βωμπάν (Sébastien Le Prestre de Vauban, 1633-1707) περιμετρικά κατά μήκος των δυτικών, βορείων και ανατολικών ορίων της Γαλλίας. Η σειρά περιλαμβάνει μικρές πόλεις που κτίστηκαν εξ αρχής από τον Βωμπάν, οχυρά, περιαστικά τείχη με προμαχώνες και πύργους με προμαχώνες. Περιλαμβάνονται επίσης φρούρια επί ορεινών περιοχών, παραθαλάσσια φρούρια, μια ορεινή θέση πυροβολικού και δύο ορεινές θέσεις επικοινωνιών. Η σειρά θεωρείται ως το αποκορύφωμα των οχυρωματικών κατασκευών και είναι τυπική της στρατιωτικής αρχιτεκτονικής της Δύσης. Από το 2008 η σειρά αυτή αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.[1]
Οχυρώσεις του Βωμπάν | |
---|---|
Επίσημο όνομα στον κατάλογο μνημείων Π.Κ. | |
Χώρα μέλος | Γαλλία |
Τύπος | Πολιτισμικό |
Κριτήρια | (i), (ii,)(iv) |
Ταυτότητα | 1283 |
Περιοχή | Ευρώπη και Βόρεια Αμερική |
Ιστορικό εγγραφής | |
Εγγραφή | 2008 ( συνεδρίαση) |
Ο Βωμπάν διαδραμάτισε σημαντικότατο ρόλο στην ιστορία των οχυρώσεων στην ευρωπαϊκή ήπειρο αλλά και στον Καναδά και οι αρχές του έμειναν σε χρήση ως τα μέσα του 19ου αιώνα. Πριν την εποχή του Βωμπάν, τα οχυρωματικά έργα ήταν σχετικά πρωτόγονα και κυρίως συνίσταντο από υψηλά τείχη περιβαλλόμενα από τάφρο. Κατά την περίοδο του Μεσαίωνα τα "γραμμικά" πέτρινα τείχη ήταν αρκετά για να διασφαλίσουν τους έγκλειστους σε αυτά. Με την εφεύρεση του κανονιού, όμως, η αντίληψη σχετικά με τις οχυρώσεις σημείωσε σημαντική μεταστροφή. Τα τείχη έγιναν πολύ περισσότερο συμπαγή και αδιαπέραστα από τις άμεσες επιθέσεις του πεζικού. Οι μηχανικοί της εποχής του Λουδοβίκου του 14ου προχώρησαν πολύ πιο πέρα από αυτό: Διαμόρφωσαν αμυντικές θέσεις στα τείχη, δυσχεραίνοντας ακόμη περισσότερο την κατάκτηση μιας οχυρωμένης πόλεως σε σύντομο χρονικό διάστημα. Έτσι, οι πολιορκίες έγιναν πλέον χρονοβόρα και αιματηρή διαδικασία. Ο βασιλιάς Λουδοβίκος ο 14ος δημιούργησε πολύ αξιόμαχο στράτευμα 200.000 ανδρών, με τη βοήθεια του υπουργού πολέμου Μαρκησίου ντε Λουβουά (Marquis de Louvois) και του γενικού στρατιωτικού επιθεωρητή στρατηγού Ζακ Μαρτινέ (Jacques Martinet). Η δεξιότητα του στρατεύματος στους ελιγμούς και την αντιμετώπιση οχυρώσεων, όμως, ήταν έργο του Βωμπάν.[2]