Σύμβαση των Στενών
From Wikipedia, the free encyclopedia
Στη Σύμβαση των Στενών του Λονδίνου που συνήφθη στις 13 Ιουλίου 1841 μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων της Ευρώπης εκείνη την εποχή - Ρωσία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Αυστρία και Πρωσία - ο "αρχαίος κανόνας" της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αποκαταστάθηκε κλείνοντας τον Βόσπορο και τα Δαρδανέλλια που συνδέουν τη Μαύρη Θάλασσα με τη Μεσόγειο, σε όλα τα πολεμικά πλοία, αποκλείοντας αυτά των συμμάχων του Σουλτάνου κατά τη διάρκεια πολεμικών επιχειρήσεων. Έτσι ωφελήθηκε η βρετανική ναυτική δύναμη εις βάρος της Ρωσίας, καθώς το ναυτικό της τελευταίας δεν είχε άμεση πρόσβαση στη Μεσόγειο. [1]
Η συνθήκη είναι μια σειράς άλλων που αφορούν την πρόσβαση στον Βόσπορο, τη Θάλασσα του Μαρμαρά και τα Δαρδανέλλλια. Προέκυψε ως αντίδραση στο μυστικό άρθρο της Συνθήκης του Hünkâr İskelesi (Unkiar Skelessi), που συνήφθη το 1833, κατά το οποίο η Οθωμανική Αυτοκρατορία εξασφάλιζε την αποκλειστική χρήση των Στενών στα οθωμανικά και αυτοκρατορικά ρωσικά πολεμικά πλοία σε περίπτωση γενικού πολέμου, απαγορεύοντας «ξένα πολεμικά πλοία να εισέλθουν σε αυτά με οποιοδήποτε πρόσχημα». [2] Η σύγχρονη συνθήκη που ρυθμίζει τις σχέσεις είναι η Σύμβαση του Μοντρέ για το καθεστώς των Στενών από το 1936, η οποία εξακολουθεί να ισχύει.