Συμφωνία αρ. 1 (Μπετόβεν)

Η Συμφωνία αρ. 1 σε Ντο μείζονα (γερμανικά: 1. Sinfonie in C-Dur op. 21‎‎), έργο 21, είναι μία σύνθεση του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, η οποία αφιερώθηκε στον Γκότφριντ βαν Σβίτεν. Το έργο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 1801, από τον οίκο Hoffmeister & Kühnel, στη Λειψία. Παρ’ όλα αυτά, είναι άγνωστο το πότε ο Μπετόβεν συνέθεσε αυτό το έργο, πάντως χειρόγραφα του τελευταίου μέρους της συμφωνίας που βρέθηκαν χρονολογούνται από το 1795.^[1]

Συμφωνία σε Ντο μείζονα
Αρ. 1
Συμφωνία του/της Λούντβιχ βαν Μπετόβεν
Προσωπογραφία του Μπετόβεν από τον Γιόζεφ Βίλιμπρορντ Μίλερ, τρία χρόνια μετά την πρεμιέρα του έργου.
Ονομασία στη μητρική γλώσσα	1. Sinfonie in C-Dur op. 21
Τονικότητα	Ντο μείζονα
Έργο	21
Συνετέθη	1795-1800
Αφιέρωση	Γκότφριντ βαν Σβίτεν
Δημοσίευση	1801
Διάρκεια	30 λεπτά περίπου
Μέρη	4
Πρεμιέρα
Ημερομηνία	2 Απριλίου 1800
Τοποθεσία	Μπούργκτεατερ, Βιέννη

Υπόβαθρο

Η συμφωνία, ξεκάθαρα, χρωστά σε προγενέστερους μουσικούς, όπως ο Μότσαρτ και ειδικότερα ο καθηγητής του Χάυντν, παρόλα αυτά έχει χαρακτηριστικά που συνοδεύουν μοναδικά το έργο του Μπετόβεν, κυρίως η ευρεία χρήση του sforzandi και η εξέχουσα θέση των πνευστών. Τα χειρόγραφα που βρέθηκαν μαζί με ασκήσεις του Μπετόβεν γράφουν: «ενώ μελετούσα αντίστιξη υπό τον Γιόχαν Γκέοργκ Άλμπρεχτσμπέργκερ, την άνοιξη του 1797».

Η πρώτη εκτέλεση έγινε στις 2 Απριλίου του 1800, στο K.K. Hoftheater nächst der Burg, στη Βιέννη. Το ρεπερτόριο περιελάμβανε τη Septett και το Κονσέρτο για πιάνο No. 2, μαζί με μία συμφωνία του Μότσαρτ και μία άρια για ντουέτο του Χάυντν, από το ορατόριο Die Schöpfung. Το κονσέρτο αυτό βοήθησε τον Μπετόβεν να καθιερωθεί ως ταλέντο στη Βιέννη.^[2]

Ενορχήστρωση

Η συμφωνία γράφτηκε για τα ακόλουθα όργανα:

Ξύλινα πνευστά 2x Φλάουτο 2x Όμποε 2x Κλαρινέτο σε Ντο 2x Φαγκότο

Χάλκινα πνευστά 2x Κόρνο σε Ντο και Φα 2x Τρομπέτα σε Ντο

Κρουστά 2 Τυμπάνια σε Ντο και Σολ

Έγχορδα Πρώτα Βιολιά Δεύτερα Βιολιά Βιόλες Τσέλα Κοντραμπάσα

Τα κλαρινέτα συνήθως παίζονταν σε Σι ύφεση, αλλά και σε Ντο και Ρε, πάντως πλέον δεν είναι ευρεία η χρήση τους. Παρόλα αυτά, υπάρχει μία αντιπαράθεση, αν πρέπει να παίζουν σε Μι ύφεση. Το Μι ύφεση κλαρινέτο είναι πιο κοντά στα Ντο και Ρε, από τον πιο ζεστό ήχο των Σι ύφεση.^[3] Το δεύτερο φλάουτο δεν παίζει στο δεύτερο μέρος.

Δομή

Το έργο αποτελείται από τέσσερα μέρη:

1. Tempo#Adagio molto – TempoAllegro con brio, 4/4 – Πρότυπο:Time signature (Ντο μείζονα)
2. Andante cantabile con moto, 3/8 in (Φα μείζονα)
3. Menuetto: Allegro molto e vivace, 3/4 (Ντο μείζονα)
4. Adagio – Allegro molto e vivace, 2/4 (CΝτο μείζονα)

Μία τυπική εκτέλεση της συμφωνίας διαρκεί από 22 έως και 29 λεπτά.

Παραπομπές

1. Grove, George (1896). Beethoven and his Nine Symphonies. London: Novello and Company, Limited. σελ. 2.
2. Morris, Edmund. Beethoven The Universal Composer. HarperCollins, Νέα Υόρκη 2005, σσ. 77–78.
3. Del Mar, Norman. "Anatomy of the Orchestra". University of California Press, 1987, p. 146-9.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Συμφωνία αρ. 1 (Μπετόβεν)

• Analysis of Beethoven Symphony No.1 Αρχειοθετήθηκε 2017-02-05 στο Wayback Machine. at All About Ludwig van Beethoven Αρχειοθετήθηκε 2016-12-01 στο Wayback Machine.
• (Γαλλικά) Analysis of Beethoven Symphony No.1 by French composer Hector Berlioz on The Hector Berlioz Website
• Full score of Beethoven's Symphony Number 1.
• Interview with Christoph Eschenbach about the symphony.