آهنگری
From Wikipedia, the free encyclopedia
آهنگری یا فورجینگ (به انگلیسی: Forging) اصطلاحی است که به خانوادهای از فرایندها اشاره دارد که در آن از طریق نیروهای فشاری موضعی اعمال شده توسط قالبهایی، در فلزات تغییر شکل پلاستیک ایجاد میکنند. تجهیزات انجام این کار میتواند به شکل چکش، دستگاه پرس یا ماشینهای آهنگری مخصوص باشد. تغییر شکل را میتوان در تمام رژیمهای دمایی (داغ، سرد، گرم یا همدما (ایزوترمال)) انجام داد، اما آهنگری بیشتر در دمایی بالاتر از دمای تبلور مجدد انجام میشود.[1]
آهنگری به وضوح قدیمیترین فرایند فلزکاری شناخته شده است. از روزگاری که مردمان ماقبل تاریخ دریافتند که میتوانند آهن اسفنجی را گرم کرده و با کوبیدن با سنگ آن را به وسیلهای مفید تبدیل کرد، آهنگری روشی مؤثر برای تولید بسیاری از اشکال مفید بوده است. آهنگری امروزی صرفاً گسترش هنر باستانی است که توسط سازندگان زره و آهنگران روستایی انجام میشد. امروزه چکشهای پرقدرت و پرسهای مکانیکی جایگزین چکش دستی و بازوی انسان شدهاند و قالبهای فولادی جایگزین سندان شدهاند. امروزه دانش متالورژی مکمل هنر و مهارت صنعتگر شده است. اندازه قطعات ساخته شده به روش آهنگری میتواند از قطعات ۲ سانتیمتری تا قطعاتی با وزن بیش از ۱۷۰ تن متغیر باشد.[1]
از آنجایی که در فرایند آهنگری میتوان جریان حرکت فلز در قالب و ساختار دانهبندی آن را کنترل کرد، قطعات آهنگری یا فورج شده دارای استحکام و چقرمگی خوبی هستند و برای کاربردهای با تنشبالا و بحرانی بسیار قابل اعتماد هستند.[2]
آهنگری ممکن است در دمای اتاق و یا در دماهای بالا انجام شود. آهنگری در دمای اتاق را آهنگری سرد و آهنگری در دماهای بالا را آهنگری گرم یا داغ (warm or hot) میگویند. آهنگری سرد به نیروهای بیشتری نیاز دارد (به دلیل استحکام بالاتر ماده قطعه کار)، و جنس قطعه کار باید شکل پذیری کافی را برای متحمل شدن تغییر شکل مورد نیاز بدون ایجاد ترک خوردگی داشته باشد. قطعات فورج سرد، پرداخت سطح و دقت ابعادی خوبی دارند. در عوض آهنگری گرم به نیروهای کمتری نیاز دارد، اما دقت ابعادی و پرداخت سطح قطعات به خوبی آهنگری سرد نیست.[2]