آیلین چانگ
From Wikipedia, the free encyclopedia
آیلین چانگ (چینی سنتی: 張愛玲؛ چینی ساده شده: 张爱玲؛ ۳۰ سپتامبر ۱۹۲۰–۸ سپتامبر ۱۹۹۵) با نام مستعار لیانگ جینگ (梁京)، مقالهنویس، رماننویس و فیلمنامهنویس چینی بود. او یک فمینیسم مشهور در تاریخ چین است که به خاطر به تصویر کشیدن زندگی دهه ۱۹۴۰ شانگهای و هنگ کنگ شهرت دارد.
آیلین چانگ | |
---|---|
زاده | ژانگ یانگ ۳۰ سپتامبر ۱۹۲۰ شانگهای، جمهوری چین |
درگذشته | ۸ سپتامبر ۱۹۹۵ (۷۴ سال) لس آنجلس، آمریکا |
نام(های) دیگر | لیانگ جینگ (梁京)[1] |
پیشه | رماننویس مقالهنویس نویسنده ادبیات نمایشنامه نویس فیلمنامهنویس نویسنده داستان کوتاه |
تحصیلات | تالار سنت مری، شانگهای |
دانشگاه | دانشگاه هنگ کنگ دانشگاه سنت جان شانگهای |
دوره | ۱۹۳۲ الی ۱۹۹۵ |
سبک نوشتاری | داستان ادبی |
همسر(ها) | هو لانچنگ (m. 1944; طلاق. 1947) فردیناند ریهر (م. ۱۹۵۶؛ متوفی 1967) |
خویشاوندان | ژانگ پیلون (پدربزرگ) لی هنگژانگ (پدربزرگ) |
چانگ با یک اصل و نسب اشرافی به دنیا آمد و دو زبانه در شانگهای تحصیل کرد. او بین سالهای ۱۹۴۳ و ۱۹۴۵ در شانگهای تحت اشغال ژاپن شهرت ادبی پیدا کرد. با این حال، پس از تسلط کمونیستها بر چین، او از کشور گریخت. در اواخر دهه ۱۹۶۰ و اوایل دهه ۱۹۷۰، او توسط محققانی دوباره کشف شد. همراه با بررسی مجدد تاریخهای ادبی در دوران پس از مائو در اواخر دهه ۱۹۷۰ و اوایل دهه ۱۹۸۰، او دوباره به شهرت ادبی در تایوان، هنگ کنگ، سرزمین اصلی چین و جوامع دیاسپورای چینی رسید.[2] در اوایل دهه ۱۹۹۰، ژانگ ایلینگ دوباره برای مردم سرزمین اصلی چین محبوب شد.[3] چانگ نویسندهای رئالیست و نوگرایی بود.[4] مهمترین کمک او ساختن روایتی منحصر به فرد در زمان جنگ بود، روایتی که از روایتهای بزرگ نجات و انقلاب ملی منحرف شد. او به دنبال بازگویی جزئیات و تجربیات به ظاهر نامربوط زندگی روزمره مردان و زنان عادی در دورههای تغییر اجتماعی و خشونت بود. چانگ همچنین به خاطر نگاهش به تاریخ مدرن، نمایش رنگها، خطوط و حالات در نوشتههایش و در کنار هم قرار دادن واقعیت تاریخی با قلمرو اهلی بودن شهرت داشت.[5]