اروین شرودینگر
فیزیکدان و نویسنده اتریشی / From Wikipedia, the free encyclopedia
اِروین رودولف یوزف آلکساندر شرودینگر (به آلمانی: Erwin Rudolf Josef Alexander Schrödinger) (زاده ۱۲ اوت ۱۸۸۷ – درگذشته ۴ ژانویه ۱۹۶۱) فیزیکدان اتریشی[2] و از کسانی بود که در پیشنهاد و گسترش نظریه موج، نقش اساسی داشتند. از مکانیک موجِ او، نتایجی اساسی در مکانیک کوانتومی پدیدار شد.[3]
اِروین شرودینگر | |
---|---|
زادهٔ | ۱۲ اوت ۱۸۸۷ وین، اتریش-مجارستان |
درگذشت | ۴ ژانویهٔ ۱۹۶۱ (۷۳ سال) وین، اتریش |
ملیت | اتریشی |
شهروندی | اتریش ایرلند (از ۱۹۴۸) |
محل تحصیل | دانشگاه وین |
شناختهشده برای | |
جایزه(ها) | مدال ماتئوچی (۱۹۲۷) جایزه نوبل فیزیک (۱۹۳۳) مدال ماکس پلانک (۱۹۳۷) |
پیشینه علمی | |
شاخه(ها) | فیزیک (مکانیک کوانتوم) |
محل کار | دانشگاه برسلاو دانشگاه زوریخ دانشگاه هومبولت برلین دانشگاه آکسفورد دانشگاه گراتس موسسه مطالعات پیشرفته دوبلین دانشگاه خنت |
استاد راهنما | فریدریش هازنواورل |
دیگر راهنمایان دانشگاهی | فرانز اس اکسنر |
امضاء | |
شرودینگر، ۱۹۰۶ وارد دانشگاه وین شد و ۱۹۱۰، دکترا گرفت. او پساز آن، در جنگ جهانی اول حاضر شد.[4]
۱۹۲۰، نظریهای به نام مکانیک کوانتومی پای به عرصه نهاد و شرودینگر آن را به مفیدترین شکل به شیمیدانان عرضه کرد.[5] ۱۹۲۱، به دانشگاه زوریخ رفت و ۱۹۲۶، اساسیترین معادله غیرنسبیتی در مکانیک کوانتومی برای توصیف حالت یک ذره را بهنام معادله شرودینگر به ثبت رساند[6] و با کمکگرفتن از اصل عدم قطعیت، مدل جدید اتمی را، بهنام اوربیتال اتمی، پیش نهاد.[7][8][9] ۱۹۳۳، شرودینگر و پل دیراک، فیزیکدان انگلیسی، برای پیشنهاد معادله موج، برنده نوبل فیزیک شدند.[4][10] ۱۹۳۵، او و آلبرت اینشتین، آزمایش گربه شرودینگر را پیش نهادند.[11] شرودینگر، ۱۹۳۶، رئیس دانشگاهِ گراتس در اتریش شد،[12] و ۱۹۳۸، با ورود نازیها به اتریش، اتریش را ترک کرد.[13]
شرودینگر، ۴ ژانویه ۱۹۶۱ در وین، در ۷۳ سالگی، در اثر سل درگذشت.[2][14]
او بااینکه از خانوادهای مسیحی میآمد، خداناباور (آتئیست) بود. شرودینگر، بهعنوان یک بیدین، خدا را آفرینندهٔ جهان نمیدانست و همواره، سنتگرایی دینی را نفی میکرد. بااینحال، او به آیینهای شرقی همچون بودیسم، هندوئیسم و جِینیسم، و همهخدایی اسپینوزا، علاقه داشت. او از نمادهای مذهبی در نوشتههایش استفاده میکرد.[15][16] شرودینگر باور داشت که تلاشهای علمیاش، دست آخر به یافتن سرچشمهٔ هستی خواهد انجامید.[17]