اسپیریتوالیسم
From Wikipedia, the free encyclopedia
اسپیریتوالیسم[persian-alpha 1] (به انگلیسی: Spiritualism)، یک جنبش نوپدید دینی مبتنی براین عقیده است که ارواح مردگان وجود دارند و توانایی و تمایل برای برقراری ارتباط با زندگان را دارند.[1] زندگی پس از مرگ یا «دنیای ارواح» که توسط اسپیریتوالیستها دیده شدهاست نه تنها یک مکان ایستا نیست، بلکه در آنجا ارواح بهطور مداوم در تکامل هستند. این دو باور، یعنی ممکن بودن تماس با ارواح و اینکه ارواح نسبت به انسانها پیشرفتهتر هستند، باعث بهمیان آمدن باور سومی در اسپیریتوالیستها شدهاست: اینکه ارواح این قابلیت را دارند تا دانش مفید پیرامون موضوعات اخلاقی و فلسفی و همچنین در باب ماهیت خدا فراهم نمایند. برخی از اسپیریتوالیستها از مفهومی صحبت میکنند که خود آن را «روحِ راهنما» میگویند. ارواح مشخص که اغلب با آنها برای راهنمای روحی تماس برقرار میشود.[2][3] امانوئل سویدنبرگ مدئی است که پدر اسپیریتوالیسم است.[4] روحگرایی،[persian-alpha 2] شاخهای از اسپیریتوالیسم که توسط آلن کاردک توسعه داده شده و امروز در بیشتر اروپای قارهای و آمریکایی لاتین به ویژه در برزیل پیروی میگردد، بر تناسخ تأکید دارد.[5]
اسپیریتوالیسم از دهه ۴۰ قرن نزدهم میلادی تا دهه ۲۰ قرن بیستم میلادی رشد نموده و از نظر تعداد پیروان به اوج خود رسید، به ویژه در کشورهای انگلیسی زبان.[3][6] تا ۱۸۹۷ گفته میشد که اسپیریتوالیسم دارای بیش از هشت میلیون پیرو در ایالات متحده و اروپا است،[7] که بیشتر این پیروان از طبقات متوسط و بالای جامعه بودند.
اسپیریتوالیسم بدون داشتن متون کانونی یا سازمان رسمی برای نیم قرن شکوفا بود و از طریق دورهها، تورها توسط استادان خلسه، جلسات کمپ و فعالیتهای تبلیغی مدیومهای برجسته سازماندهی میشد. بیشتر اسپیریتوالیستهای سرشناس زنان بودند و همانند بیشتر اسپیریتوالیستها از آرمانهایی چون لغو بردگی و حق رأی زنان حمایت مینمودند.[3] در اواخر دهه ۸۰ قرن نزدهم میلادی اعتبار جنبش رسمی به دلیل اتهامات ارتکاب تقلب توسط مدیومها تضعیف شده بود و سازمانهای روحگرایی رسمی شروع به ظهور کرد.[3] روحگرایی امروزه اساساً از طریق فرقههای گوناگون کلیساهای روحگرا در ایالات متحده، کانادا و انگلستان پیروی میگردد.