برینگیا
منطقهٔ جغرافیایی / From Wikipedia, the free encyclopedia
برینجیا[1] (به انگلیسی: Beringia) منطقهای است که دانشمندان معتقدند در حدود ۱۰٬۰۰۰ سال پیش از اینکه انسان به قارهٔ آمریکا راه یابد نیاکان بومیان آمریکا در آنجا میزیستند.[2] آنها میگویند در نقطهٔ اوج آخرین عصر یخبندان، قسمت مرکزی آن ملایمترین منطقه و راحتترین مکان برای زندگی در عرضهای جغرافیایی بالاتر بوده و به مکانی مناسب برای گروهی از مردم تبدیل شده بود که بتوانند در آن سکنی گزینند. وقتی یخها ذوب شدند، ساکنان برینگیا به سمت آمریکای شمالی پخش شدند و در درازای خط ساحلی حرکت کرده و از راه گذرگاههای عاری از یخ به درون آمریکا راه یافتند.[3]
اصطلاح برینگیا توسط گیاهشناس سوئدی اریک هولتن در سال ۱۹۳۷ ابداع شد.[4] او این منطقه را که شامل یک پل زمینی است که اکنون زیر تنگهٔ برینگ مدفون است به عنوان پناهگاهی برای گیاهان و بوتههای توندرا پیشنهاد کرد. گردهها، حشرات و دیگر بقایای گیاهی بدستآمده از رسوبات زیر دریایی برینگ نیز این تصویر را تأیید میکنند.[3]
در درازای عصر یخبندان، برینگیا مانند بیشتر سیبری و شمال و شمال شرقی چین بود و یک یخچال طبیعی بهشمار نمیرفت چرا که در این منطقه بارش برف بسیار سبک بود.[5] این منطقه یک مرتع استپی بود که به مانند یک پل با صدها کیلومتر پهنا قارههای آسیا و آمریکای شمالی را به هم پیوند داده بود.
بخشهای بیرونیتر برینگیا که اکنون بخشی از آلاسکا و شرق روسیه را تشکیل میدهند به احتمال زیاد استپهای علفی خشکتری بودهاند که ماموتهای پشمآلود و ببرهای چاقودندان و دیگر حیوانات شکارچی در آن زندگی میکردند. این منطقه دو منبع اساسی دارد که دیگر مناطق قطبی فاقد آن هستند: «گیاهان چوبی برای ایجاد آتش» و «حیواناتی برای شکار».[3]
میان ۲۸ تا ۱۸ هزار سال پیش یخچالهای طبیعی بخش عمدهٔ آمریکا و آسیای شمالی را پوشانده بود و جلوی مهاجرت انسانها به آمریکای شمالی را میگرفت.[3] اعتقاد بر این است که در زمانی پس از ۱۶٬۵۰۰ سال پیش، پیش از شکل گرفتن قارهٔ آمریکا در اواخر آخرین بیشینهٔ یخچالی که یخچالهای طبیعی راهی را که پیشتر در جنوب ذوب شده را مسدود کردند،[6][7][8][9][10] جمعیتی بیش از چند هزار نفر در درازای نقطهٔ اوج آخرین یخبندان از شرق سیبری به برینگیا وارد شدند. اما در حدود ۱۱٬۰۰۰ سال پیش این پل با دریا پوشیده شده بود.[11]