بیکینی آتول (جزیره مرجانی بیکینی)
From Wikipedia, the free encyclopedia
جزیره مرجانی بیکینی یکی از جزایر مرجانی متعلق به جزایر مارشال در اقیانوس آرام است. پس از جنگ جهانی دوم، ساکنان جزیره مرجانی به اجبار در سال ۱۹۴۶ نقل مکان کردند[1] پس از آن جزایر و تالاب تا سال ۱۹۸۵ محل ۳ آزمایش هسته ای توسط ایالات متحده بود.
جزیره مرجانی بیکینی
Bikini Atoll
Pikinni Atoll | |
---|---|
جزیره مرجانی | |
مختصات: ۱۱°۳۵′ شمالی ۱۶۵°۲۰′ شرقی | |
کشور | جزایر مارشال |
- | Ralik Chain |
جزیره اصلی | بیکینی |
موقعیت | اقیانوس آرام |
جزایر | ۲۳ |
مساحت | |
• کل | ۶ کیلومتر مربع (۲ مایل مربع) |
جمعیت (۱۹۴۶) | |
• کل | ۱۹۶ |
• تراکم | ۳۳/کیلومتر مربع (۸۵/مایل مربع) |
منطقه زمانی | یوتیسی ۱۲+ (UTC) |
نام رسمی | Bikini Atoll Nuclear Test Site |
گونه | فرهنگی |
معیار | iv, vi |
تاریخ ثبت | 2010 (34th کمیته میراث جهانی یونسکو) |
شماره ثبت | 1339 |
State Party | جزایر مارشال |
Region | Asia-Pacific |
نواحی اطراف این جزیره محل ۲۸ آزمایش هستهای بین سالهای ۱۹۴۶ تا ۱۹۵۸ بودند. قدرتمندترین انفجار هسته ای این جزیره به نام قلعه براوو (به انگلیسی:Castle Bravo) بود که قدرتش ۱۱۰۰ برابر بمب اتمی هیروشیما بود.
این جزیره مرجانی در انتهای شمالی مجموعه جزایر رالیک، تقریباً ۵۳۰ مایل (۸۵۰ کیلومتر) شمال غربی پایتخت ماجورو قرار دارد. بعد از آزمایش هسته ای، در سال ۱۹۷۰، سه خانواده در جزیره بیکینی اسکان داده شدند که در مجموع حدود ۱۰۰ نفر بودند. اما دانشمندان در ماه مه ۱۹۷۷ میزان خطرناکی از استرانسیم ۹۰ را در آب چاه پیدا کردند و ساکنان آن دارای غلظت غیرطبیعی سزیم ۱۳۷ در بدن خود بودند. آنها در سال ۱۹۸۰ تخلیه شدند. این جزیره مرجانی امروزه گهگاه توسط غواصان و چند دانشمند بازدید میشود و تعداد انگشت شماری از نگهبان در آن حضور دارند.
جزیره یک باند فرودگاه به نام فرودگاه آبسنگ بیکینی نیز دارد.