جرالدین پیج
بازیگر آمریکایی / From Wikipedia, the free encyclopedia
جرالدین سو پیج (به انگلیسی: Geraldine Sue Page، ۲۲ نوامبر ۱۹۲۴ – ۱۳ ژوئن ۱۹۸۷) بازیگر آمریکایی بود. پیج با حرفهای که چهار دهه در سینما، تلویزیون و تئاتر به طول انجامید، جوایز گوناگونی را دریافت کرد، مثلاً یک جایزه اسکار، یک جایزه بفتا، دو جایزه امی ساعات پربیننده و دو جایزه گلدن گلوب؛ وی چهار بار هم نامزد جایزه تونی شد.
جرالدین پیج | |
---|---|
Geraldine Page | |
نام بومی | Geraldine Page |
نام هنگام تولد | جرالدین سو پیج |
زادهٔ | ۲۲ نوامبر ۱۹۲۴ کرکسویل، میزوری، ایالات متحده آمریکا |
درگذشت | ۱۳ ژوئن ۱۹۸۷ (۶۲ سال) نیویورک، ایالات متحده آمریکا |
تحصیلات | مؤسسه هنر شیکاگو (بیافای) |
سالهای فعالیت | ۱۹۴۵–۱۹۸۷ |
همسر(ها) |
|
فرزندان | ۳، از جمله آنجلیکا پیج |
پیج که از اهالی شهر کرکسویل در ایالت میزوری بود، در مؤسسه هنر شیکاگو زیر نظر یوتا هیگن و لی استراسبرگ در نیویورک تحصیل کرد؛ پس از فارغالتحصیلی، وی در فیلم وسترن هوندو (۱۹۵۳) به نقشآفرینی پرداخت، این نخستین باری بود که نام پیج در تیتراژ یک فیلم ذکر میشد، او به خاطر بازی در این فیلم برای نخستین بار نامزد یک اسکار برای بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد. در دورهٔ مککارتیسم، او در فهرست سیاه هالیوود قرار گرفت چون با هیگن ارتباط داشت و به مدت هشت سال، در فیلمها حضور نیافت. پیج به حضور در تلویزیون و تئاتر ادامه داد و برای نخستین بار، به خاطر اجرایش در پرنده شیرین جوانی (۱۹۵۹–۶۰) نامزد جایزهٔ تونی شد، او همین نقش را در اقتباس سینمایی ۱۹۶۲ آن تکرار کرد و برای دومی هم برندهٔ یک گلدن گلوب شد.
او برای نقشهایش در تابستان و دود (۱۹۶۱) (یک جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن – فیلم درام دیگر)، تو اکنون یک پسر بزرگی (۱۹۶۶) و پیت و تیلی (۱۹۷۲) چند بار نامزد جایزهٔ اسکار شد و در ادامه، برای اجرایش در نمایش آدم پوچ فوقالعاده (۱۹۷۴–۷۵) هم نامزد جایزهٔ تونی شد. از حضور او در فیلمهای دیگر آن هنگام، میتوان به فیلمهای تریلر چه بر سر عمه آلیس آمد؟ (۱۹۶۹) مقابل روث گوردون و فریبخورده (۱۹۷۱) مقابل کلینت ایستوود اشاره کرد. در ۱۹۷۷، او صداپیشهٔ مادام مدوسا در نجاتدهندگان از والت دیزنی شد و در ادامه، نقشی را در صحنههای داخلی (۱۹۷۸) به کارگردانی وودی آلن ایفا کرد، که برای آن برندهٔ جایزه بفتای بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد.
پس از ورود پیج به تالار مشاهیر تئاتر آمریکا برای آثار نمایشیاش در ۱۹۷۹، وی با ایفای نقش اصلی در اگنس یزدان (۱۹۸۲)، که برایش سومین نامزدی تونیاش را به ارمغان آورد، به برادوی بازگشت. پیج برای نقشهایش در فیلمهای پاپ روستای گرینویچ (۱۹۸۴) و سفر به بانتیفول (۱۹۸۵) نامزد جایزهٔ اسکار شد، که برای دومی برندهٔ جایزه اسکار بهترین بازیگر زن شد. پیج در ۱۹۸۷ میان تولید نمایش برادوی روح ملایم در نیویورک درگذشت، که به خاطرش برای بار چهارم نامزد تونی شد.