جقه
From Wikipedia, the free encyclopedia
با بتهجقه اشتباه نشود.
جـِقّه، جـِغّه، پَرَک یا تِل، قطعهای زینتی، ساختهشده از پر و گوهر است که از آن بر بالای تاج، کلاه و دستار شاهان ایران و تعدادی دیگر از فرمانروایان جهان اسلام، ازجمله سلاطین امپراتوری عثمانی و ممالیک مصر استفاده میشد.[1][2]
جقه نادری و جقههای بهکاررفته در تاجهای کیانی و پهلوی، مهمترین جقههای ایرانی حاضر هستند که امروزه بخشی از جواهرات ملی ایران بهشمار میروند.[3]