جنگلهای پهنبرگ خشک حارهای و جنبحارهای
نوعی زیستبوم در مناطق حارّهای و جنبحارّهای / From Wikipedia, the free encyclopedia
جنگل پهنبرگ خشک حارّهای و جنبحارّهای[1][2] یک نوع زیستگاه است که توسط صندوق جهانی طبیعت تعریف شدهاست و در عرضهای جغرافیایی منطقه حارهای و جنبحارهای قرار دارد.[3] اگرچه این جنگلها در آب و هوای گرم در تمام طول سال، ممکن است صدها سانتیمتر باران در سال دریافت کنند، آنها دارای فصول خشک طولانی هستند که چندین ماه طول میکشد، که بر اساس منطقهٔ جغرافیایی آنها متفاوت است. این خشکسالیهای فصلی تأثیر زیادی بر روی همه موجودات زندهٔ جنگل دارد.
در بیشتر این جنگلها، درختان برگریز غالب هستند و در طول خشکسالی، دورهٔ بیبرگی رخ میدهد که بسته به نوع گونه درخت، متفاوت است. از آنجایی که درختان، از طریق برگهای خود، رطوبت خود را از دست میدهند، ریزش برگها به درختانی مانند ساج و آبنوس کوهی اجازه میدهد تا آب را برای استفاده در دورههای خشکسالی، حفظ کنند. ریزش برگ درختان، لایهٔ تاجپوش جنگل را باز کرده و نور خورشید را قادر میسازند تا به سطح زمین برسد و رشد گیاهان کوچک را تسهیل کند. درختان در مکانهای مرطوب و درختانی که به آبهای زیرزمینی دسترسی دارند، معمولاً همیشهسبز هستند. مکانهای نابارور نیز تمایل به پذیرش درختان همیشهسبز دارند. سه منطقهٔ زیستمحیطی جنگلهای خشک استوایی، جنگلهای همیشهسبز خشک دکن شرقی، جنگلهای همیشهسبز خشک منطقهٔ خشک سریلانکا، و جنگلهای همیشهسبز خشک جنوب شرقی هندوچین، با درختان همیشهسبز مشخص میشوند.[3]
اینگونه جنگلها، اگرچه تنوع بیولوژیکی کمتری نسبت به جنگلهای بارانی دارند، اما جنگلهای خشک حارهای، محل زندگی طیف گستردهای از حیات وحش از جمله میمونها، گوزنها، گربههای بزرگ، طوطیها، جوندگان مختلف و پرندگان زمینی هستند. زیستتوده پستانداران در جنگلهای خشک بیشتر از جنگلهای بارانی است، بهویژه در جنگلهای خشک آسیایی و آفریقایی. بسیاری از این گونهها سازگاری فوقالعادهای با اقلیم نامناسب و دشوار، نشان میدهند.[3]
این زیستبوم متناوب با عنوان بیوم جنگل خشک حارهای و جنبحارهای یا زیستبوم جنگل برگریز حارهای و جنبحارهای شناخته میشود.