![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/02/ITER_participants.svg/langfa-640px-ITER_participants.svg.png&w=640&q=50)
رآکتور گرماهستهای آزمایشی بینالمللی
From Wikipedia, the free encyclopedia
رآکتور گرماهستهای آزمایشی بینالمللی (به انگلیسی: International Thermonuclear Experimental Reactor) مشهور به ITER یا ایتر، بزرگترین طرح یک رآکتور همجوشی هستهای است که تا کنون طراحی شده است و بر پایهٔ محصورسازی مغناطیسی بنیاد نهاده شدهاست.[2]
![]() | |
![]() اعضای شرکتکننده (شریکها نشان داده نشدهاند) | |
بنیانگذاری | ۲۴ اکتبر ۲۰۰۷؛ ۱۶ سال پیش (۲۰۰۷-24}}) |
---|---|
ستاد | سن-پل-لس-دورانس،![]() |
اعضا | ![]() ![]() عضویت از طریق سازمان اروپایی انرژی اتمی:[1] ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() شرکا: ![]() ![]() ![]() ![]() |
مدیر-کل | پیترو باراباسچی |
وبگاه |
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/77/ITER-img_0237_II.jpg/640px-ITER-img_0237_II.jpg)
برای آغاز فرایند همجوشی، نیاز است که سوخت همجوشی را که از دوتریوم و تریتیوم تشکیل شده، به دمای بالایی برسانیم. این دما نزدیک ۱۰۰ میلیون درجه سانتیگراد است. یکی از روشهای پیشنهاد شده محصور کردن پلاسما با کاربرد میدان مغناطیسی است.
طرح ایتر در ۱۹۸۵، نخست در گفتگوهایی میان شوروی و آمریکا مطرح گردید که در طی سالهای بعد، شماری دیگر از کشورها به پروژه پیوستند و امروزه هفت عضو شامل چین، اتحادیه اروپا، هند، ژاپن، کره جنوبی، روسیه و آمریکا در این پروژه فعالیت دارند و همگی در ساخت آن سهیم هستند.
تاسیسات اصلی این پروژه در فرانسه قرار خواهد داشت. ایتر بزرگترین توکاماک ساخته شده در تاریخ خواهد بود.