ریمه
From Wikipedia, the free encyclopedia
ریمه[1][2][3][4] یا پلت (به انگلیسی: Pellet)، در پرندهشناسی، تودهای از بخشهای هضمنشده غذای پرنده است که برخی از گونههای پرنده گهگاه آن را پس میزنند. محتویات ریمه پرنده به رژیم غذایی آن بستگی دارد، اما میتواند شامل اسکلت بیرونی حشرات، مواد گیاهی هضمناپذیر، استخوان، خز، پر، نوک، پنجه و دندان باشد. در بازداری به تولید ریمه، گلولهسازی (casting) میگویند.
عبور ریمهها به پرنده اجازه میدهد تا مواد هضمناپذیر را از پیشمعده یا معده غدهای خود خارج کند. در پرندگان شکاری، برگشت ریمهها به طریق دیگری، با «پاکسازی» بخشهایی از دستگاه گوارش، از جمله مری به سلامت پرنده کمک میکند. ریمهها ظرف شش تا ده ساعت پس از غذا در سنگدان پرنده (معده ماهیچهای) تشکیل میشوند.
پرندهشناسان ممکن است ریمههای یک گونه را در طول زمان جمعآوری کنند تا تغییرهای فصلی در عادات غذایی آن را تجزیه و تحلیل کنند. یکی از مزایای جمعآوری ریمهها این است که امکان تعیین رژیم غذایی بدون کشتن و تشریح پرنده را فراهم میکند. ریمهها بستگی به گونه در مکانهای مختلفی یافت میشوند. بهطور کلی، این مکانها جاهایی برای جوجهکشی و لانهسازی هستند: برای بیشتر شاهینها و جغدها، در زیر درختان مخروطیان و برای جغدهای انبار، در پای صخرهها یا در انبارها و سیلوها است. برای گونههای دیگر جغدها، در لانههایشان یا در علفزارهای مردابی و صحرایی است.[5]
ریمههای باز و جغد خاکستری یا قهوهای هستند و شکل آنها از کروی تا مستطیلی یا پلاگین است. در پرندگان بزرگ، طول آنها یک تا دو اینچ و در پرندگان آوازخوان حدود نیم اینچ است. بسیاری از گونههای دیگر ریمه تولید میکنند، از جمله کشیمها، حواصیلها، باکلانها، کاماییها، پرستودریاییها، ماهیخورکها، کلاغها، زاغها، زیرآبروکها، سنگچشمها، پرستوها و بیشتر پرندگان ساحلی.
پرندهشناسان در هنگام بررسی ریمهها موارد جالبی را در آنها کشف کردهاند - حتی حلقههای پرندگان که زمانی به گونه کوچکتری که توسط پرنده شکارچی مصرف میشد، پیوند میخورد. در ایالات متحده، ریمههای جغد جیغکش دارای حلقههایی از یک موس تافت، چرخریسوی سرسیاه و سهره طلایی آمریکایی است. در سال ۱۹۶۶، یک ریمه عقاب طلایی در اورگان کشف شد که دارای حلقهای بود که چهار ماه پیش روی یک گیلار آمریکایی و ۱٬۶۰۰ کیلومتر (۹۹۰ مایل) دور در جنوب کالیفرنیا گذاشته شده بود.[5]
مو، استخوان و دیگر بخش بدن (مانند اندامها، تکههای پوست و حتی مدفوع) جوندگان موجود در ریمههای جغد ممکن است دارای ویروسها و باکتریهای جوندگان زنده باشند. به همین دلیل گاهی پیش از مطالعه استریل میشوند. اسمیت و همکاران دو شیوع سالمونلا تیفیموریوم ناشی از ریمه را در مدارسی که ریمههای غیراستریل تشریح میکردند، توصیف کرد.[6] جوندگان از ریمههای جغد اجتناب میکنند، ظاهراً به دلیل پتانسیل عفونی آنها.[7]