سمفونی شماره ۵ (بتهوون)
From Wikipedia, the free encyclopedia
سمفونی شماره ۵ از لودویگ فان بتهوون در دو مینور، اُپوس ۶۷، پنجمین سمفونی از ۹ سمفونی او بود. این سمفونی بین سالهای ۱۸۰۴ تا ۱۸۰۸ نوشته شد.[1] این اثر یکی از پرطرفدارترین قطعات موسیقی کلاسیک غربی و یکی از قطعاتِ بیشتر نواختهشدهاست، و بهطور گسترده از آن بهعنوان یکی از پایههای موسیقی غرب یاد میشود. این سمفونی نخستین بار در سالن «تئاتر اندِروین»[persian-alpha 1] وین، در سال ۱۸۰۸ اجرا شد و خیلی زود به شهرتی فراگیر رسید. ارنست هوفمان سمفونی را «یکی از مهمترین آثار زمان» توصیف کرد. همانطور که در موسیقی دوره کلاسیک معمول بود، سمفونی پنجم در چهار موومان است.
سمفونی در دو مینور | |
---|---|
شماره ۵ | |
اثر: لودویگ فان بتهوون | |
مایهنما | دو مینور |
شمارهٔ اثر | اُپوس ۶۷ |
سبک | دورهٔ کلاسیک |
شکل | سمفونی |
آفرینش | ۱۸۰۴-۱۸۰۸ (۱۸۰۴-۱۸۰۸) |
اهدا شده |
|
مدت زمان | ۳۰ تا ۴۰ دقیقه |
موومانها | چهار |
سازبندی | ارکسترال |
نخستین اجرا | |
تاریخ | ۲۲ دسامبر ۱۸۰۸ |
مکان | سالن تئاترِ اندِروین، وین |
رهبر ارکستر | لودویگ فان بتهوون |
موتیف این سمفونی با چهار نت مشخصِ «کوتاه، کوتاه، کوتاه، بلند» آغاز میشود:
این سمفونی و چهار نت آغازینِ آن در جهان بهخوبی شناخته شدهاند و در فرهنگ عامه، از دیسکو تا راک اند رول و در سینما، تلویزیون و رادیو اجرا میشوند، این چهار نت یا تِم آغازین در دوران سینمای صامت در سینماها با پیانو نواخته میشد.
سمفونی پنجم مانند اِروئیکا و پاستورال، علاوه بر شمارهگذاری، دارای نام مشخص است. اگر چه نام این سمفونی از طرف بتهوون نبودهاست، اما تحت عنوان «سمفونی سرنوشت»[persian-alpha 2] نامیده میشود و بهخاطرِ تم پنج میزانی آن، «موتیف سرنوشت»[persian-alpha 3] نیز برای آن ابداع شد. این نام در ترجمهها هم استفاده میشود.