علم پایداری
From Wikipedia, the free encyclopedia
علم پایداری (به انگلیسی: Sustainability science)، علم و رشتهای دانشگاهی است که نخستین بار در دهه ۱۹۸۰ میلادی پدید آمد.[1][2] مشابه علوم کشاورزی یا علوم بهداشتی، علم پایداری یک علم کاربردی است و با مشکلات عملی که به آن توجه دارد تعریف میشود. علم پایداری بر موضوعات مرتبط با پایداری و توسعه پایدار به عنوان بخشهای اصلی موضوع خود تمرکز دارد.[2] این علم «با مشکلاتی که به آن توجه میکند و نه با رشتههایی که به کار میگیرد» تعریف میشود و «نیاز به پیشبرد دانش و عمل را با ایجاد یک پل پویا بین این دو را تأمین میکند».[3]
این رشته برهمکنشهای بین سیستمهای انسانی، محیطی و مهندسی را برای درک و کمک به راهحلهایی برای چالشهای پیچیدهای آینده بشریت را بررسی میکند. این علم همچنین بر بررسی و مطالعه یکپارچگی سیستمهای اصلی که نبود آنان حیات سیاره را تهدید میکند، متمرکز است. نمونهای از مشکلات موجود در این سیستمها عبارتند از تغییرات آب و هوایی، از دست دادن تنوع زیستی، آلودگی و دگرگونی سرزمین و آب.[4]
علم پایداری بر مفاهیم مرتبط اما نه یکسان توسعه پایدار و علوم محیطی تکیه دارد.[5] علم پایداری چارچوبی حیاتی برای پایداری فراهم میکند.[6] اندازهگیری پایداری دادههای کمی مبتنی بر شواهد مورد نیاز برای هدایت حاکمیت پایداری نیز مورد توجه است.[7]