قدرت غذایی
From Wikipedia, the free encyclopedia
در سیاست بینالملل، قدرت غذا به استفاده از محصولات کشاورزی به عنوان وسیلهای برای کنترل سیاسی گفته میشود که به موجب آن یک ملت یا گروهی از ملتها به منظور دستکاری در رفتار ملت یا گروه دیگری از مللها کالاهایی را ارائه میدهند یا از آنها سلب میکنند. کاربرد بالقوه آن به عنوان یک سلاح پس از، استفادهٔ اوپک از نفت به عنوان یک سلاح سیاسی، به رسمیت شناخته شد. غذا تأثیر عمدهای بر اقدامات سیاسی یک ملت دارد. در پاسخ به اعمال قدرت غذا، یک ملت معمولاً به نفع شهروندان خود برای تهیه غذا عمل میکند.
قدرت غذا بخشی جداییناپذیر از وجوه سیاسی غذا است. ایده قدرت غذا، در تحریمها، استخدام و وجوه سیاسی غذا استفاده میشود. برای اینکه ملتی بتواند از قدرت غذا بهطور مؤثر استفاده کند، باید بتواند بهطور مؤثری کمبود، تمرکز عرضه، پراکندگی تقاضا، و استقلال را به کار برد و نشان دهد. چهار کشور اصلی ایالات متحده، کانادا، استرالیا و نیوزلند با صادرات کافی محصولات کشاورزی، قادرند قدرت غذا را اعمال کنند.[1] در مقیاس کوچکتر، به ویژه در برخی از کشورهای آفریقایی، قدرت غذا در جنگهای داخلی و تعارض در برابر مردم خود، به عنوان سلاح توسط مخالفان استفاده شدهاست.