قوری راسل
From Wikipedia, the free encyclopedia
قوری راسل که آن را «قوری چای آسمانی» نیز خواندهاند، تمثیلی است که ابتدا توسط فیلسوف معاصر برتراند راسل (۱۸۷۲–۱۹۷۰ میلادی) بیان شد که توضیح میدهد که بار اثبات فلسفی به دوش شخصی است که ادعای ابطالناپذیر میکند، نه که بار رد کردن ادعا به دوش دیگران منتقل شود.
راسل بهخصوص تمثیل خود را در زمینه دین اعمال کرد.[1] او نوشت: اگر قرار بود که او، بدون ارائه اثبات، مدعی شود که یک قوری چایِ بیش از حد کوچک که نمیتوان آن را توسط تلسکوپها دید، در جایی در فضای میان زمین و مریخ، به دور خورشید میگردد، نمیتوانست از کسی انتظار داشته باشد تا او را صرفاً چون مدعایش را نمیتوان رد کرد، باور کند.
قوری چای راسل همچنان در مباحثات در مورد وجود خدا مورد توسل قرار میگیرد، و در حوزهها و رسانههای گوناگون مؤثر واقع شدهاست.
منظور از آن، ردّ نظری بود که ارائهٔ دلیل بر نبود خدا یا بار اثبات فلسفی را بر عهدهٔ شکاکان میداند. راسل، توضیح میدهد که بار اثبات ادعایی غیرقابل ابطال، بر عهده مدعی است و نه دیگران.