لباس زیر زنانه از جمله لباس خواب From Wikipedia, the free encyclopedia
لباس زیر زنانه یا لانژری (به انگلیسی: Lingerie) (فرانسوی: [lɛ̃ʒʁi] ( شنیدن)) نوعی از پوشاکهای عمدتاً زنانه است که شامل زیرپوش (عمدتا سینه بند)، لباس خواب و روپوشهای سبک میشود. گزینش این نام بیشتر به این دلیل است که این پوشاک جذاب، مد روز یا هر دو هستند.[نیازمند منبع] در یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۵ در ایالات متحده، ۷۵ درصد از زنان و ۲۶ درصد از مردان اعلام کردند که در طول زندگی خود از «لانژری سکسی» استفاده کردهاند.[1]
لباسهای زیر زنانه از پارچههای سبک، کشدار، صاف، شفاف یا تزئینی مانند ابریشم، ساتن، لاکرا، چارموز، شیفون یا (بهویژه و بهطور سنتی) توری ساخته میشوند. این پارچهها را میتوان از الیاف طبیعی مختلف مانند ابریشم، پنبه یا از الیاف مصنوعی مختلف مانند پلیاستر یا نایلون تهیه کرد.
لباس زیر زنانه شامل مواردی چون شورت، سوتین، گن، زیر پوش و مواردی از این دست باشد که البته و صرف نظر از تنوع رنگ آنها، همهٔ موارد یادشده انواع بسیار گوناگونی دارند.
واژه لانژری مستقیم از زبان فرانسوی به معنی پوشاک زیر گرفته شدهاست و بهطور ویژه برای اقلام سبکتر از لباسهای زیر زنانه استفاده میشود.[2] واژه فرانسوی در شکل اصلی خود از کلمه فرانسوی linge به معنای «کتانی» یا «لباس» گرفته شدهاست.[3] استفاده غیررسمی نشاندهنده لباسهای جذاب بصری یا حتی شهوانی است. اگرچه بیشتر لباسهای زیر زنانه برای پوشیدن زنان طراحی شدهاند، برخی از تولیدکنندگان اکنون لباس زیر زنانه را برای مردان نیز طراحی میکنند.
مفهوم لباس زیر به عنوان یک لباس زیر بصری جذاب در اواخر قرن نوزدهم توسعه یافت. لیدی داف گوردون از لوسیل پیشگام در تولید لباس زیر زنانه بود که زنان را از کرستهای محدودتر آزاد میکرد. در نیمه اول قرن بیستم، زنان به سه دلیل اصلی لباس زیر میپوشیدند: برای تغییر شکل ظاهری خود (اول با کرست و بعد با کمربند یا سینه بند)، به دلایل بهداشتی و به خاطر حیا. قبل از اختراع کرینولین، لباس زیر زنانه اغلب بسیار بزرگ و حجیم بود.
در اواخر قرن نوزدهم، کرستها کوچکتر، حجیمتر و منقبضتر شدند و به تدریج جای سینهبند را گرفتند که برای اولین بار در قرن بیستم توسط کاریس کرازبی به ثبت رسید. هنگامی که جنگ جهانی اول آغاز شد، زنان خود را در نقشهای کاری مردان یافتند و تقاضا برای لباسهای زیر کاربردی تر را ایجاد کردند. تولیدکنندگان شروع به استفاده از پارچههای سبکتر و قابل تنفس کردند. در سال ۱۹۳۵، سینهبندها با فنجانهای بالشتکدار برای صاف کردن سینههای کوچک بهروز شدند و سه سال بعد سوتینهای فنری معرفی شدند که سینهای برآمده را ایجاد کردند. همچنین بازگشتی به کمر کوچکی که با کمربندها به دست میآمد بود. زن دهه ۱۹۴۰ لاغر بود، اما باسن و سینههای خمیده داشت نوکتیز و خوش فرم. در دهه ۱۹۶۰، سیلوئت زنانه همراه با آداب اجتماعی آزاد شد. ظاهر سینههای نوجوانی، باسن باریک و لاغری شدید بود. آندره کورژ اولین کسی بود که بیانیه مد را از فرهنگ جوانان ارائه کرد، زمانی که مجموعه او در سال ۱۹۶۵ چهرههای آندروژن و تصویر یک زن مدرن راحت با بدن خود را ارائه داد.[4]
با پیشرفت قرن بیستم، لباسهای زیر کوچکتر و متناسبتر شدند. در دهه ۱۹۶۰، تولیدکنندگان لباس زیر زنانه شروع به جذاب کردن لباس زیر کردند. صنعت لباس زیر در قرن بیستویکم با طرحهایی که به عنوان لباس بیرونی دوچندان شد، گسترش یافت. فرانسویها به آن «dessous-dessus» میگویند، یعنی چیزی شبیه به لباس داخلی به عنوان لباس بیرونی.[5]
بازار جهانی لباس زیر زنانه در سال ۲۰۰۳ حدود ۲۹ میلیارد دلار تخمین زده شد، در حالی که در سال ۲۰۰۵، سوتینها ۵۶ درصد از بازار لباس زیر را تشکیل میدادند و شورتها ۲۹ درصد را تشکیل میدادند. بزرگترین خرده فروش لباس زیر در ایالات متحده، ویکتوریا سیکرت،[6] تقریباً بهطور انحصاری در آمریکای شمالی فعالیت میکند، اما بازار اروپا پراکندهاست و ترایمف اینترنشنال و DB Apparel سهم غالب بازار هستند.[7] همچنین خانههای لباس زیر زنانه فرانسوی، از جمله شنتل و Aubade، برجسته هستند.
در مارس ۲۰۲۰، گاردین روندی را برای لباسهای زیر زنانه مردانه در کت واک و پیشبینیهایی دربارهٔ احتمال گسترش موفقیتآمیز آن به فروشگاههای مد خیابانی گزارش داد.[8]
میسترسها از پوشاک زیر زنانه استفاده میکنند تا مردان را راحت تر تحت کنترل بگیرند. با بهرهگیری از گونههای خاص لباس زیر زنانه چون جوراب ساقبلند یا بادیهای چرمی برخی از زنان تنها با پست یک عکس در وبگاههایی درآمدی بالای ۱۰۰ دلار در ساعت داشتهاند. برخی که سلطهگری مالی میکنند نیز هنگام پوشیدن این نوع پوشاک از مردان دنبالکننده خود در اینترنت میخواهند گاهی تا تمام درآمد خود را به آنان بدهند.[9][10]
گزارشی در سینت نشان میداد خرید برخی از پوشاک زیر زنانه تبدیل به روشی برای سلطهگری زنان بر مردان شدهاست.[11]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.