چینی گن
From Wikipedia, the free encyclopedia
چینی گَن (چینی سادهشده: 赣语، چینی سنتی: 贛語، پینیین: Gon ua) یکی از گونههای چینی و زبان مادری حدود ۲۲ میلیون نفر در استان جیانگشی و نواحی اطراف آن در هونان، هوبئی، آنهوئی و فوجیان است. گن عضوی از شاخه چینی خانواده زبانهای چینی-تبتی است و هاکا نزدیکترین گونهٔ چینی به آن است.
اطلاعات اجمالی گن, زبان بومی در ...
گن | |
---|---|
贛語/赣语 | |
زبان بومی در | جمهوری خلق چین |
منطقه | مرکز و شمال جیانگشی، شرق هونان، بخشهایی از فوجیان، آنهوئی، هوبئی |
قومیت | مردم گن (چینی هان) |
شمار گویشوران | ۲۲ میلیون (۲۰۰۷)[1] |
کدهای زبان | |
ایزو ۳–۶۳۹ | gan |
گلاتولوگ | ganc1239 [2] |
این نوشتار شامل نمادهای آوایی آیپیای است. بدون پشتیبانی مناسب تفسیر، ممکن است علامتهای سوال، جعبه یا دیگر نمادها را جای نویسههای یونیکد ببینید. |
بستن
گن دارای گویشهای متعددی است و گویش نانچانگ معمولاً به عنوان گویش معیار در نظر گرفته میشود. دستور زبان گن شبیه به دستورهای گونههای جنوبی چینی است. در گن تعدادی کلمه و اصطلاح باستانی وجود دارد که در اصل مربوط به زبان چینی کلاسیک هستند و اکنون در ماندارین کاربردی ندارند یا دارای کاربرد کمی هستند.