گلادیاتور
جنگجویان نمایشی روم باستان / From Wikipedia, the free encyclopedia
گلادیاتور (به انگلیسی: Gladiator) که به آن «مرد شمشیر» یا «شمشیر زن» (به انگلیسی: Swordsman) نیز گفته میشود، از واژه گلادیوس (به انگلیسی: Gladius) به معنای «شمشیر» گرفته شدهاست.[1] یک گلادیاتور، در جمهوری روم و امپراتوری روم، به مبارز مسلحی گفته میشد که به مبارزات و برخوردهای خشونتآمیز با دیگر گلادیاتورها، حیوانات وحشی و همینطور با جنایتکاران محکوم به مرگ میپرداخت. برخی از گلادیاتورهایی که برای شرکت در نبردهای گلادیاتوری داوطلب میشدند، نه فقط حقوق فردی و اجتماعی خویش، بلکه حتی زندگی خود را با ظاهر شدن در صحنهٔ این نبردها در معرض خطر قرار میدادند.[2]
بیشتر گلادیاتورها، اسیران یا بردههایی بودند که رومیها از کشورهایی که با آنها میجنگیدند میآوردند.[1] بنابراین، آنها خوار و خفیف شمرده میشدند. آنها تحت شرایطی دشوار آموزش میدیدند و از نظر اجتماعی به حاشیه رانده شده، و تحت تبعیض نژادی قرار میگرفتند و محکوم به مرگ بودند. با این وجود، صرف نظر از خاستگاه شکلگیری این شیوه، گلادیاتورها به مخاطبان خویش، نمونهای از اخلاق رزمی در رم باستان را ارائه میکردند، و نه فقط در زمان انجام نبرد گلادیاتوری، بلکه در حال مرگ نیز مورد ستایش و تحسین مردم قرار داشتند و برایشان الهام بخش بودند. در واقع آنها در فراز و فرود جشن و پایکوبیهای برقرار شده در روم باستان همواره حضور داشتند و ارزش آنها همانند هنرمندانی بود که هنر خویش را در اشیاء گرانبها متجلی میساختند و با وجود رفتار بد و وحشیانهای که با آنان صورت میگرفت، در سراسر قلمرو روم، از آنان تجلیل و پاسداشت به عمل میآمد.[3]