اسحاق موصلی
موسیقیدان ایرانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
اسحاق موصلی (۱۵۰ق/۷۶۶م، ری* - ۲۳۵ق/۸۴۹م، بغداد) نامدار به ابنندیم، پسر ابراهیم موصلی و مادری ایرانی به نام شاهک* و فقیه، محدث، ادیب، شاعر، موسیقیدان، خواننده و نوازنده در دوران عباسی است.[1][2] در دربار هارون الرشید بود. او در یک خانواده نامدار نوازنده زاده شد. پدرش ابراهیم الموصلی در همان جایگاه پیش از پسرش بود.[3] همچنین وی آموزگار زریاب بود.
گرچه یکی دو تن از استادان همزمان او در آواز، همردیف اسحاق بودند ولی هیچ کس مانند او عود نمیزد و در این هنر خود را در ردیف پهلبد و وارث او میدانست. او نخستین شاعر به عربی است که ترانهها و غزلیات لطیف در معاشقه با زنان را به درجه کمال رسانیده. او ایجادکننده و نوآور گونه جدید نوشتن نغمه و تقسیم و طبقهبندی کامل آوازها و پردهها بود. خود او نغمه را با صدای بلند و تیز آغاز میکرد، از این رو اسحاق را «مَلسُوع» یعنی مارگزیده و عقربزده لقب دادند.[4]