نئاندرتال
گونهای از انسان / From Wikipedia, the free encyclopedia
انسان نئاندرتال یک گونه یا زیرگونه منقرضشده از انسانهای باستانی هستند که تا حدود ۴۰۰۰۰ سال پیش در اوراسیا زندگی میکردند. در حالی که علت انقراض آنها بسیار مورد بحث است، عوامل جمعیت شناختی مانند اندازه کوچک جمعیت، همخونی و گرسنگی و نوسانات تصادفی عوامل محتمل در نظر گرفته میشوند. سایر محققان جایگزینی رقابتی، جذب در ژنوم انسان مدرن، تغییرات آب و هوایی بزرگ، بیماری، یا ترکیبی از این عوامل را علت انقراض این گونه برشمردند. مشخص نیست چه زمانی نسل نئاندرتالها از انسانهای امروزی جدا شد. مطالعات فواصل مختلفی را از ۳۱۵۰۰۰ تا بیش از ۸۰۰۰۰۰ سال تخمین زدهاند. زمان واگرایی نئاندرتالها از جدشان انسان هایدلبرگی نیز نامشخص است. قدیمیترین استخوانهای بالقوه نئاندرتال مربوط به ۴۳۰۰۰۰ سال پیش است، اما طبقهبندی هنوز نامشخص است. نئاندرتالها از فسیلهای متعدد، به ویژه از ۱۳۰۰۰۰ سال پیش، شناخته شدهاند. نمونه نوع نئاندرتال ۱ در سال ۱۸۵۶ در دره نئاندر در آلمان امروزی پیدا شد. در اوایل قرن بیستم، محققان نئاندرتالها را بدوی، بیهوش و وحشی نشان میدادند. اگرچه دانش و درک آنها از آن زمان بهطور قابل توجهی در جامعه علمی تغییر کردهاست، تصویر کهن الگوی غارنشین تکامل نیافته همچنان در فرهنگ عامه مردم رایج است. فناوری نئاندرتالها بسیار پیچیده بود. این شامل صنعت ابزار سنگی موستریان و توانایی ایجاد آتش و ساختن اجاق غاری، ساختن چسب چوب درخت غان، میشود. از دیگر کارهایی که این گونه انجام میداد شامل ساخت لباسهای ساده شبیه پتو و پانچو، بافندگی، دریانوردی در دریای مدیترانه، استفاده از گیاهان دارویی، و همچنین درمان جراحات شدید، ذخیره غذا، استفاده از تکنیکهای مختلف پخت و پز مانند کباب کردن، جوشاندن و دود کردن میباشد.
بخش آغازین این مقاله ممکن است در برابر اندازهٔ کل آن بسیار بلند باشد. (مه ۲۰۲۳) |
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
انسان نئاندرتال | |
---|---|
جمجمهٔ نئاندرتال یافتشده در La Chapelle-aux-Saints در سال ۱۹۰۸ | |
اسکلت نئاندرتال، موزه تاریخ طبیعی آمریکا | |
ردهبندی علمی | |
فرمانرو: | جانوران |
شاخه: | طنابداران |
رده: | پستانداران |
راسته: | نخستیسانان |
تیره: | انسانسایان |
سرده: | انسان |
گونه: | H. neanderthalensis |
نام دوبخشی | |
Homo neanderthalensis ویلیام کینگ، ۱۸۶۴ | |
محدوده شناخته شده نئاندرتالها در اروپا (آبی)، آسیای جنوبغربی (نارنجی)، ازبکستان (سبز) و رشتهکوه آلتای (بنفش) |
نئاندرتالها از طیف وسیعی از غذاها، عمدتاً پستانداران سمدار، و همچنین سایر جانوران بزرگ، گیاهان، پستانداران کوچک، پرندگان، و منابع آبزی و دریایی استفاده میکردند. اگرچه آنها احتمالاً شکارچیان راس هرم غذایی بودند، اما همچنان با خرس غارنشین، شیر غارنشین، کفتار غارنشین و دیگر شکارچیان بزرگ رقابت میکردند. تعدادی از نمونههای تفکر نمادین و هنر پارینه سنگی بهطور غیرقابل قطعی به نئاندرتالها نسبت داده شدهاند، مثل زیور آلات از پنجه و پر پرندگان یا صدف، مجموعهای از اشیاء از جمله کریستالها و فسیلها، حکاکی، تولید موسیقی با استخوان ران خرس غارنشین و غار نقاشی اسپانیایی مربوط به قبل از ۶۵۰۰۰ سال پیش. برخی از شواهد بیانگر وجود اعتقادات مذهبی درمیان آنها بودهاست. نئاندرتالها احتمالاً قادر به گفتار بودند، اگرچه پیچیدگی زبان آنها مشخص نیست.
در مقایسه با انسانهای امروزی، نئاندرتالها ساختاری قویتر و اندامهای کوتاهتری داشتند. پژوهشگران اغلب این ویژگیها را بهعنوان سازگاری برای حفظ گرما در آب و هوای سرد توضیح میدهند، اما ممکن است این ویژگیها سازگاریهایی برای دویدن در مناظر گرمتر و جنگلی باشد که نئاندرتالها اغلب در آن زندگی میکردند. با این وجود، آنها سازگاریهای خاص سرما را داشتند، مانند ذخیرهسازی تخصصی چربی بدن و بینی بزرگشده به هوای گرم (اگرچه بینی ممکن است ناشی از رانش ژنتیکی باشد). میانگین قد مردان نئاندرتال در حدود ۱۶۵ سانتیمتر (۵ فوت ۵ اینچ) و قد زنان ۱۵۳ سانتیمتر (۵٫۰۲ فوت) است که شبیه به انسانهای مدرن پیش از صنعتی شدن است. پوستههای مغزی مردان و زنان نئاندرتال به ترتیب حدود ۱۶۰۰ سانتیمتر مکعب (۹۸ مکعب مکعب) و ۱۳۰۰ سانتیمتر مکعب (۷۹ مکعب مکعب) بود، که در محدوده مقادیر برای انسان مدرن است. جمجمه نئاندرتال کشیدهتر بود و دارای لوبهای جداری کوچکتر و مخچه بود، صفات مورفولوژیکی که برای اختصاص نمونهها به گونهها استفاده میشد.
جمعیت کل نئاندرتالها کم بود، و گونههای ژنی ضعیف مضر را تکثیر میکردند و مانع از شبکههای مؤثر در فواصل دور میشدند. با این وجود، شواهدی از فرهنگهای منطقهای و در نتیجه ارتباط منظم بین جوامع وجود دارد. آنها احتمالاً در غارها رفت و آمد میکردند و به صورت فصلی بین غارها حرکت میکردند. نئاندرتالها در یک محیط پر استرس با نرخ تروما بالا زندگی میکردند و حدود ۸۰٪ قبل از ۴۰ سالگی مردند. پیشنویس گزارش پروژه ژنوم نئاندرتال در سال ۲۰۱۰ شواهدی را برای آمیختگی بین نئاندرتالها و انسانهای مدرن ارائه کردهاست که احتمالاً ۳۱۶۰۰۰ تا ۲۱۹۰۰۰ سال پیش رخ دادهاست. اما به احتمال زیاد ۱۰۰۰۰۰ سال پیش و دوباره ۶۵۰۰۰ سال پیش.
همچنین به نظر میرسد نئاندرتالها با انسانتبار دنیسووا، گروهی متفاوت از انسانهای باستانی، در سیبری آمیختهاند. حدود ۱ تا ۴ درصد از ژنوم اوراسیاها، استرالیایی-ملانزیاییها، بومیان آمریکا و آفریقای شمالی از اجداد نئاندرتال هستند، در حالی که ساکنان جنوب صحرای آفریقا اصلاً نسبتی با نئاندرتالها ندارند، به جز ردپای احتمالی از ژن اولیه انسانهای خردمند به نئاندرتال. جریان مهاجرت اخیر اوراسیائیها به آفریقا. در مجموع، حدود ۲۰ درصد از گونههای مشخص ژن نئاندرتال امروزه زنده ماندهاند.
اگرچه بسیاری از گونههای ژنی به ارث رسیده از نئاندرتالها ممکن است مضر بوده و انتخاب شده باشند، به نظر میرسد که نفوذ نئاندرتال بر سیستم ایمنی انسان مدرن تأثیر گذاشتهاست، و همچنین در چندین مورد دخیل است. توابع و ساختارهای بیولوژیکی دیگر، اما به نظر میرسد بخش بزرگی از دیانای بیرمز باشد.[1]