تکسرشتباوری
From Wikipedia, the free encyclopedia
تکسرشتباوری (به انگلیسی: Monophysitism) موقعیتی در مسیحشناسی است که در آن پس از یگانه شدن سرشت خدا و انسان، عیسی مسیح به عنوان تجسم پسر یا کلمه خدا، تنها یک ذات یا طبیعت دارد که الهی است. تکسرشتباوری با دوسرشتباوری در تضاد است که معتقد است مسیح دارای دو سرشت، یکی الهی و یکی انسانی است.
از لحاظ تاریخی، تکسرشتباوری در درجه اول به موقعیت کسانی (به خصوص در مصر و به میزان کمی سوریه) اشاره میکند که رأی شورای کلسدون را در سال ۴۵۱ میلادی قبول نکردند. با این وجود، اعضای میانهروی این گروه، الهیات «میافیزیت» را حفظ کردند که از کلیساهای ارتدکس مشرقی محسوب میشد. بسیاری از معتقدین به ارتودکس مشرقی معتقدند که عنوان «مونوفیزیت» یک اصطلاح عمومی است، اما بهطور گسترده در ادبیات تاریخی استفاده میشود.
پس از شورای کلسدون، مناقشات تکسرشتباوری منجر به شکاف بین کلیساهای ارتدوکس مشرقی و سایر کلیساها شد. درگیری مسیحشناسانه در میان تکسرشتباوران، دوسرشتباوری و مشتقات آنها از قرن سوم تا قرن هشتم میلادی ادامه داشت و تأثیر خود را بر همه مذاهب مسیحی گذاشت. اکثریت مسیحیان حال حاضر جهان معتقد به رأی شورای کلسدون هستند؛ یعنی کاتولیک رمی، مارونی، ارتدوکس شرقی و کلیساهای سنتی پروتستان (کسانی که حداقل چهار شورای کلیسایی را قبول دارند)؛ این کلیساها همیشه تکسرشتباوری را بدعت دینی در نظر گرفتهاند.
امروزه کلیساهای ارتدکس مشرقی تکسرشتباور، شامل کلیسای ارتدوکس اتیوپی، کلیسای ارتدوکس اریتره، کلیسای ارتدوکس اسکندریه، کلیسای ارتدوکس ارمنی، کلیسای ارتدوکس سیریان و کلیسای ارتدکس مالکانریای هند هستند.
با توجه به تحقیقات تاریخی امروزی و بحثهای همهجانبه، عموماً تعبیر تکسرشتباور و کلسدونی در استفاده از اصطلاح کلیدی «سرشت» متفاوت است، همچنین تفاوتهای کوچکتر تفسیری یا تأکیدی نیز ممکن است وجود داشته باشند. تعامل بین ارتدوکس مشرقی و کلیساهای کلسدونی تا به امروز برقرار نشدهاست.