خدای شخصوار
From Wikipedia, the free encyclopedia
یک خدای شخصوار[1][2] یا خدای شخصگونه،[3] خدایی است که میتواند به عنوان شخص[4] با آن رابطه برقرار گردد، برخلاف «نیروی غیرشخصوار» مانند مفهوم مطلق فلسفی، «همه» یا «زمینه هستی».
در متون مقدس ادیان ابراهیمی، خدا به عنوان خالقی شخصوار توصیف شدهاست، که به صورت اول شخص صحبت میکند، احساساتی مانند خشم و تکبر بروز میدهد و گاهی در اشکال انسانوارانه ظاهر میشود.[5] برای نمونه در تورات، خدا با پیامبران خود صحبت کرده و به آنها فرمان میدهد، و دارای اراده، احساسات (مثل خشم، غم و شادی)، بخشش، مهربانی، تندی و دیگر ویژگیهای انسانی است.
روابط شخصوار با خدا ممکن است به طریق مشابه روابط بین انسانها (مثل پدر در مسیحیت یا دوست در تصوف) توصیف شود.[6]