گدازگری
From Wikipedia, the free encyclopedia
گدازگری (به انگلیسی: Smelting) روشی از متالورژی استخراجی است، که به فرایند اعمال حرارت به سنگ معدنی با هدف ذوب کردن فلز پایه، اطلاق میگردد. از این فرایند برای استخراج فلزات بسیاری همچون نقره، آهن، مس و دیگر فلزات پایه از سنگ معدن استفاده میشود. ذوب کردن فلزات در ظرفی بنام بوته انجام میشود، بوته ریختهگری هر فلزی نسبت به درجه حرارت ذوب شدن آن فلز متفاوت میباشد، با استفاده از گرمای زیاد و عامل کاهش دهنده مواد شیمیایی با هدف تجزیه سنگ، تخلیه سایر عناصر به صورت گاز یا سرباره و باقی ماندن فلز پایه انجام میشود.
باید توجه داشت اگرچه دو اصطلاح گدازگری (به انگلیسی: Smelting) و ذوب (به انگلیسی: melting) شبیه به هم هستند، اما هر کدام اصطلاح مختلفی هستند و کاربرد و معنای متفاوتی دارند. ذوب فرایند مایع سازی یک ماده جامد، از طریق گرم کردن است. ذوب شدن فرایندی است که طی آن ماده از فاز جامد به فاز مایع تبدیل میشود. گدازگری فرآیندی است که طی آن سنگ معدنی یک فلز تا بیش از دمای ذوب فلز داغ میشود تا فلز استخراج شود. هر دو فرایند شامل گرم کردن ماده تا دماهای بالا است. تفاوت اصلی بین ذوب و گدازگری اما این است که ذوب یک ماده جامد را به مایع تبدیل میکند در حالی که گدازگری یک سنگ معدنی را به خالصترین حالت تبدیل میکند.[1][2]