سپنتا مینو
From Wikipedia, the free encyclopedia
سپنتا مینو (اوستایی:𐬯𐬞𐬆𐬧𐬙𐬀 𐬨𐬀𐬌𐬥𐬌𐬌𐬎 = Spəṇta Mainiiu) یا روحِ سپنتا یا خِرَدِ سپنتا در مزدیسنا و اسطوره شناسیِ ایران باستان نیرویِ زندگی و تجسمِ خوبی و نور است. او همزادِ انگره مینو، نیروی تاریکی است و با او در نبردی ابدی است.[1] سپنتا مینو محافظِ چیزها و موجودات از آسمان، آب، زمین، گیاهان و کودکانِ هنوز به دنیا نیامده است.[2]
در نسخههای قدیمیِ مزدیسنا، هر دو زادهٔ اهورا مزدا هستند. اما پس از آن [در انحرافِ تفکریِ] زروانی (با گویش: Zurvän / Zorvän)، سپنتا مینو با اورمزد یکی پنداشته شد. در تفکرِ زروانی -که انحرافی در مزدیسناست- اهورا مزدا (سپنتا مینو) و انگره مینو، هردو پسرانِ زروان (خدای زمان) پنداشته میشوند.[1] در حالیکه در مزدیسنا و پیش از آن، بههیچ روی بحثِ پدر و فرزندی و مباحثِ اینچنینی مطرح نبودهاست. امروزه نیز مزدیسنان زروان و اندیشههای پیرامونِ آن را رد کردهاند و مزدیسنا باز هم به روالِ پیشین و درستِ خود بازگشته است.
خداوند به وسیلهٔ همین سپنتا مینوست که زندگی فراخ و نعمت شادمانی به راهروان راه پاکی و راستی میبخشاید. خداوند خود در واقع سرور و آفریننده و قوام دهندهٔ سپنتا مینوست.[3]