ملاصدرا
فیلسوف، نویسنده و صوفی ایرانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
صدرالدین محمد بن ابراهیم قوام شیرازی یا مُلاصَدرا و صدرالمتألهین[2] (۹۷۹ – ۱۰۴۵ هجری قمری) حکیم متأله و فیلسوف ایرانی[3][4] سدهٔ یازدهم هجری قمری و بنیانگذار حکمت متعالیه است. کارهای او را میتوان نمایش دهندهٔ نوعی تلفیق[5] از هزار سال تفکر و اندیشهٔ اسلامی پیش از زمان او به حساب آورد. بسیاری از مراکز علمی در شهرهای ایران و جهان و نام برخی از خیابانهای شهرها همچون شیراز، تهران، مشهد، اصفهان، قزوین و یزد به نام این فیلسوف است.[6]
اطلاعات اجمالی ملاصدرا, نام هنگام تولد ...
ملاصدرا | |
---|---|
نام هنگام تولد | صدرالدین محمد بن ابراهیم قوام شیرازی |
زادهٔ | ۹ جمادیالاول ۹۷۹ قمری (۱۵۷۱ میلادی) شیراز، ایران |
درگذشت | ۱۰۴۵ قمری (۱۶۴۰ میلادی) بصره، عراق |
آرامگاه | حرم علی بن ابی طالب |
ملیت | ایرانی |
دیگر نامها | صدرالمتألهین - ملاصدرا |
فرزندان | ابراهیم شیرازی ام کلثوم. زبیده. نظام الدین. معصومه |
حیطه | فلسفه و عرفان اسلامی |
مکتب | حکمت متعالیه |
استادان | شیخ بهائی، میرفندرسکی و میرداماد[1] |
شاگردان | فیض کاشانی، عبدالرزاق لاهیجی و حسین تنکابنی و ملامحمد آقاجانی |
ایدههای چشمگیر | اصالت وجود، تشکیک در وجود، حرکت جوهری |
بستن