غلامرضاخان ارکوازی
شاعر ایرانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
غلامرضاخان ارکوازی(حدود ۱۲۵۵–۱۱۸۴ هجری قمری؛ برابر با ۱۸۳۹–۱۷۷۰ میلادی) شاعر و عارف کرد ایلامی است.غلامرضا خان ارکوازی بزرگترین و مهم ترین شاعر کرد ایلامی است.[1] [2] [3][4][5] او به خاطر سرودن مناجات نامه و اشعار دیگر در بین مردم کردستان ایران شهرت دارد.[6][7] شعر باوه یال او که در رثای فرزند جوانش سروده است در زمینهٔ مرثیه از آثار معروف اوست.[8] غلامرضاخان رییس ایل ارکوازی بود و به دلیل درگیری با والی منطقه پشتکوه به زندان افتاد. پس از رهایی از زندان، به غربت میگریزد و پس از مدتی در کرند از توابع کرمانشاه سکنا میگزیند.[9] مطابق آنچه روایت میکنند، در کرند وفات میکند اما دوست دارانش جنازهٔ او را به عتبات عالیات عراق و به احتمال قوی به نجف منتقل میکنند.[10]
اطلاعات اجمالی غلامرضاخان ارکوازی, زاده ...
غلامرضاخان ارکوازی | |
---|---|
زاده | حدود ۱۱۸۴ (قمری) ایلام، چوار، روستای بانویزه، منطقه سَرچَفته |
درگذشته | حدود ۱۲۵۵ (قمری) |
آرامگاه | نجف |
پیشه | شاعر |
زمینه کاری | شعر و عرفان |
ملیت | ایرانی |
دوره | حسنخان (والی پشتکوه)، معاصر با اواخر زندیان و ابتدای قاجاریان |
سبک نوشتاری | مثنوی |
دیوان اشعار | دیوان غلامرضاخان ارکوازی |
فیلم(های) ساخته شده براساس اثر(های) | شاعر قلههای مهآلود |
دلیل سرشناسی | شاعر، مبارزه با خان |
فرزند(ان) | احمدخان و محمدرضا |
پدر و مادر | پدر: حسنبگ از طایفۀ میهسم(میثم)(ایل ارکوازی) مادر:آسیه دختر خمیس(ملکشاهی) |
بستن