Lingua náhuatl clásica
lingua franca do val de México no século XVI / From Wikipedia, the free encyclopedia
O náhuatl clásico (tamén coñecido sinxelamente como azteca ou náhuatl) é unha das variedades do náhuatl, falada no val de México e no México central como lingua franca no tempo da conquista do Imperio Azteca no século XVI. Durante os século seguintes, foi amplamente substituído polo castelán e evolucionou nas linguas nahuas modernas. Malia que está clasificada como unha lingua morta,[1] o náhuatl clásico sobreviviu a través de multitude de fontes escritas transcritas polos pobos nahuas e os españois en alfabeto latino.
Datos rápidos Náhuatl clásico Nāhuatlahtōlli, Códigos de lingua ...
Náhuatl clásico Nāhuatlahtōlli | ||
---|---|---|
Pronuncia: | [naːwat͡ɬaʔˈtoːlːi] | |
Outros nomes: | Azteca, náhuatl | |
Falado en: | Imperio Azteca | |
Extinción: | Dividido en dialectos modernos no século XV. | |
Familia: | Uto-azteca Nahua Náhuatl Central Náhuatl nuclear Náhuatl clásico | |
Códigos de lingua | ||
ISO 639-1: | -- | |
ISO 639-2: | --- | |
ISO 639-3: | nci
| |
Mapa | ||
En verde, a extensión do náhuatl clásico. En vermello, as variedades do náhuatl no presente. | ||
Status | ||
Pechar