Países Baixos borgoñóns
From Wikipedia, the free encyclopedia
Países Baixos borgoñóns é un termo que describe a antiga entidade xeopolítica que abarcaba os territorios da rexión do Países Baixos que foron incorporándose ao dominio dos duques de Borgoña.
Localización | |||
---|---|---|---|
Capital | Kuype of Brussels (en) | ||
Poboación | |||
Relixión | Igrexa católica | ||
Datos históricos | |||
Creación | 1384 | ||
Disolución | 1482 | ||
Sucedido por | Países Baixos dos Habsburgo (pt) | ||
Parte destes territorios foron herdados polos duques de Borgoña, unha rama da Dinastía dos Valois, en 1384, tras a morte de Luís de Mâle, conde de Flandres.
A historia dos Países Baixos borgoñóns abarca un período de case un século, entre o ano 1384, cando a herdeira do derradeiro conde de Flandres casa con Filipe o Temerario, fillo máis novo do rei Xoán II de Francia, e o ano 1477, en que morre sen descendencia masculina o último duque efectivo de Borgoña, Carlos o Temerario, feito que aproveita o rei Lois XI de Francia para incorporar o ducado e outros feudos que ambicionaba á Coroa de Francia