Զեյթունի ապստամբություն (1895)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Զեյթունի 1895 ապստամբությունը հայերի պատասխանն էր Համիդյան կոտորածներին։ Հայերի ինքնապաշտպանական ուժը կոտրելու համար իշխանությունները կարևորում էին նաև այս տարածաշրջանի հպատակեցումը։ Այդ հանգամանքը հասկանալով՝ հայ ազգային ուժերը, մասնավորապես հնչակյանները միջոցներ ձեռնարկեցին լեռնագավառն ամրացնելու ուղղությամբ։ 1895 թվականի ամռանը Զեյթուն տեղափոխվեցին հնչակյան Գարուն Աղասին (Կարապետ Թուր-Սարգսյան), մշեցի հայդուկ Մխո Շահենը (Մխիթար Սեֆերյան) և ուրիշներ։ Ապստամբության փաստական ղեկավար դարձավ Նազարեթ Չավուշը (Նորաշխարհյան)։
- Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Զեյթունի ապստամբություն
Արագ փաստեր Զեյթունի ապստամբություն, Թվական ...
Զեյթունի ապստամբություն | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Համիդյան կոտորածներ | |||||||||||||
Հուշարձան նվիրված Զեյթունի հայերին, Հալեպ, Սիրիա | |||||||||||||
| |||||||||||||
Հակառակորդներ | |||||||||||||
Հայ Հայդուկներ |
Օսմանյան կայսրություն | ||||||||||||
Հրամանատարներ | |||||||||||||
Աղասի (Կարապետ Թուր-Սարգսյան) Նազարեթ Չավուշ |
Էդհեմ փաշա Ալի Բեյ | ||||||||||||
Կողմերի ուժեր | |||||||||||||
1.500-6.000 | 30.000 կանոնավոր զորք |
Փակել