Սիմեոն Լեհացի
From Wikipedia, the free encyclopedia
Սիմեոն Լեհացի (1584[1], Զամոշչ, Q65951901?, Chełm Land, Ռուսական վոեվոդություն, Մալոպոլյան պրովինցիա, Լեհական թագավորության թագ, Ռեչ Պոսպոլիտա[2] - 1639[1], Լվով, Լվովյան հող, Ռուսական վոեվոդություն, Մալոպոլյան պրովինցիա, Լեհական թագավորության թագ, Ռեչ Պոսպոլիտա), XVII դարի նշանավոր հայ մատենագիր, «Ուղեգրություն»[3] երկի հեղինակ, որտեղ ամփոփված են երիտասարդական տարիներին Իտալիայի, Հայաստանի և Պաղեստինի քրիստոնեական սրբավայրեր կատարած ուխտի տպավորություններն ու խոհերը։ «Ուղեգրությունը» հայոց միջնադարյան գրականության այդ ժանրի լավագույն երկն է։ Երկը հայտնաբերել է անվանի հայագետ Ներսես Ակինյանը Լվովի արխիվներում պրպտումների ընթացքում և հրատարակել «Հանդես ամսօրյա»-ում 1932-1935 թվականներին, ապա՝ 1936 թվականին, առանձին հատորով (Ազգային մատենադարան, հտ. ՃԽԱ)[4]։ Արշակ Մադոյանի աշխարհաբար թարգմանությամբ լույս է տեսել 1997 թվականին[5]։
Սիմեոն Լեհացի | |
---|---|
Ծնվել է | 1584[1] |
Ծննդավայր | Զամոշչ, Q65951901?, Chełm Land, Ռուսական վոեվոդություն, Մալոպոլյան պրովինցիա, Լեհական թագավորության թագ, Ռեչ Պոսպոլիտա[2] |
Վախճանվել է | 1639[1] |
Վախճանի վայր | Լվով, Լվովյան հող, Ռուսական վոեվոդություն, Մալոպոլյան պրովինցիա, Լեհական թագավորության թագ, Ռեչ Պոսպոլիտա |
Մասնագիտություն | գրող, գրիչ և ճանապարհորդ |
Քաղաքացիություն | Ռեչ Պոսպոլիտա |
Simeon Lehatsi Վիքիպահեստում |