Hammurabi
From Wikipedia, the free encyclopedia
Hammurabi (basa Akkadia, saking tembung Ammu "sedhèrèk kakung pehak rama", lan Rāpi "satunggiling pangusada"); punika raja angka enem saking Dinasti Babilonia pisanan (mréntah taun 1792-1750 SM), lan panjenenganipun mungel ugi Amraphel, raja saking Sinoar miturut Alkitab (Purwaning Dumadi 14:1).
Hammurabi mimpin wadyabalanipun nyerang Akkadia, Elam, Larsa, Mari lan Summeria, saéngga ndadosaken Kakaisaran Babilonia mèh sami agengipun kaliyan Karajan Mesir kuna saandhaping Pirngon Menes, ingkang manunggalaken Mesir langkung saking sèwu taun sadèrèngipun.