აბჯარი
From Wikipedia, the free encyclopedia
აბჯარი — ლითონის ან სხვა მასალისგან დამზადებული დამცავი აღჭურვილობა. მეომრებს ათასწლეულების განმავლობაში აბჯარი ეცვათ, რათა ომში თავი დაეცვათ. დღევანდელი აბჯარი ტყვიაგაუმტარი ჟილეტია. ძველ ბერძნებს ტილოს ან ტყავის პერანგები ეცვათ, რომელსაც გულმკერდისა და ბეჭების დასაცავად ლითონის ფირფიტები ჰქონდა დაკერებული. ჰოპლიტებს (შეიარაღებულ ქვეით მეომრებს) ტანზე მომდგარი ბრინჯაოს სამკერდული იცავდა. რომაელ ქვეითებსა და ცხენოსნებს რკინის სალტეებიანი აბჯარი ეცვათ, რომელიც ზურგსაც იფარავდა და სხეულის წინა მხარესაც. რომაელები ჯავშანსაც იყენებდნენ, რომელსაც თავდაპირველად ტყავის ჟილეტზე დაკერებული და ერთმანეთზე კრამიტივით დადებული ლითონის პატარა ფირფიტებისაგან ამზადებდნენ. მოგვიანებით აბჯარს ლითონის რგოლებისაგან ამზადებდნენ, რომელსაც რკინის პერანგი დაერქვა.
ადრეულ შუა საუკუნეებში ევროპელ ჯარისკაცებს ჯაჭვის აბჯარი ეცვათ. დაახლოებით 1330 წლიდან რაინდებს ერთმანეთზე გადაბმული ფოლადის ფირფიტების მძიმე აბჯარი იფარავდა. თოფის გამოგონების შემდეგ, აბჯარი თანდათან კირასასა (სამკერდულამდე) და მუზარადამდე დავიდა. XX საუკუნისათვის მხოლოდ მუზარადიღა დარჩა (ვინაიდან ცეცხლსასროლი იარაღი აბჯარს ერთი გასროლით ხვრეტავდა). 1940-იანი წლებიდან ხმარებაში შემოვიდა ახლებური აბჯარი, რომელიც ნეილონის, სხვა პლასტმასებისა და მინაბოჭკოვანისაგან მზადდება.