Дигитални податоци
From Wikipedia, the free encyclopedia
Дигиталните податоци, во теоријата на информации и информациските системи, се дискретно, дисконтинуирано претставување на информации или дела. Броевите и буквите се најчесто користени репрезентации.
Дигиталните податоци се спротивни со аналогни сигнали кои се однесуваат континуирано и со континуирани функции како што се звуци, слики и други мерења.
Зборот дигитален доаѓа од истиот извор како и зборовите цифра и цигитус ( латинскиот збор за прст ), бидејќи прстите често се користат за дискретно броење. Математичарот Џорџ Стибиц од „ Телефон лаборатории“ во Бел, го употребил зборот дигитален во однос на брзите електрични импулси што ги емитирал уредот дизајниран да стрела и пука против-воздушни пиштоли во 1942 година.[1] Терминот најчесто се користи во компјутерите и електрониката, особено кога информациите од реалниот свет се претвораат во бинарна бројчена форма како кај дигиталното аудио и дигитална фотографија.